Bana Gel

3.9

ღ

"Buraya olay çıkartmaya gelmedim, sakin ol."

Dalga geçerek konuştuktan sonra hastaların oturduğu o koltuğa rahatça oturup, ayakta karşısında dikilen bana baktı. Bana burada bir şey yapamayacağını biliyordum ama yine de kendine bu kadar güveniyor oluşundan şüphe etmiştim.

Ceketinin iç cebine uzandığında yutkunarak arkama doğru bir adım daha attım ve o buna sırıtıp, "Bunu vermeye geldim." diyerek beyaz bir zarfı masama bıraktı. Bakışları bana döndüğünde korkumu gizlemeye özen gösterip ters ters yüzüne baktım.

"Teklifimi kabul etseydin, bunlar olmayacaktı."

Ayağa kalktı, yüzünde ki iğrenç sırıtmayla masaya iki elini koyarak eğilerek yüzüme daha dikkatli baktı. O sırada bakışlarım kapıya kaydı, neredeydi bu görevliler?

"Onun hayatını cehenneme çevireceğim ve sen hiçbir şey yapamayacaksın." 

Beni baştan aşağıya süzdükten sonra ağzının içinde küfür etti, "Sadece seni istemiştim." deyip arkasını döndü ve kapıyı büyük bir gürültüyle çarparak arkasından kapattı.

Derin bir nefes alarak elimi kalbimin üstüne koydum ve sakinleşmeye çalıştım. Karşısında belli etmesemde korkmuştum ve bakışlarım odada ona vuracağım bir şeyler aramıştı.

Nefret ediyordum, nefret.

Titreyen ellerimi masamda ki suya uzatıp, gerginliğimi götürmesi için sudan birkaç küçük yudum aldım. O sırada kapı açıldığında Ceylan hanımla birlikte içeriye giren Ebru'yu ve arkalarında ki güvenlik görevlisini gördüm. Odada göremedikleri adam için bana bakarlarken sinirliydim.

"Tebrikler, hemen gelmeyi başardınız." diye görevliye yönelik konuştuğumda Ebru yanımda bitti.

"İyi misin, sana bir şey yaptı mı?"

Başımı iki yana doğru sallarken aklımda Devran'ı aramak vardı. Görevli ise mahçup bir halde, "Kusura bakmayın Doktor hanım, başka bir olaydaydık." diye açıklama yapmıştı. Tabii koca hastanede sadece bir tane görevlik görevlisi olursa olacağı buydu.

"Ben kameralara baktırıp, polise haber vereceğim."

Gitmesini, "Bana bir şey yapmadı, polis hiçbir şey yapamaz." diyerek engelledim.