Bana Gel

2.8

ღ

Elimde ki notla birlikte donup kaldım, kafam allak bullaktı.

Öncelikle Mirat kim?

Beni babamdan mal gibi satın alan adam mıydı?

Beynime sıçrayan kan gözümü seğirtmeye yetti, daha tanımadığım bir adamın benimle evlenmek istediğini yeni öğrenmişken birde ölecek derecede dayak yememe neden olan adamın da aynı kişi olduğunu anlamıştım. Bu hem öfkemi hemde düşüncelerimin hızını arttırdı.

"Güzel gözlüm?"

Duyduğum sesle birlikte avucumda ki kağıdı görmesine izin vermeden ellerimi arkama saklayarak ona doğru döndüm.

"Gidecek miyiz?"

Yersiz sorduğum soruyla birlikte kaşlarını çatarak ifademi süzdü. Değişikliği fark etmiş olmalı, sertçe yutkunarak avucumda ki kağıdı biraz daha ezdim. Benden iki kat büyük olan vücuduna kaydı bakışlarım.

Güçlü görünüyordu, güçlüydü.

İlk andan beri onun hakkında düşündüğüm yegane şeylerden biri de buydu, güçlü aurasıyla fazla iyi bir dış görünüşe sahipti.

Ölmesine izin veremezdim.

Birkaç saniye önce mutlu olan ifadesi değişmiş, yerini sert bir ifadeye bırakmıştı. Gözlerini arkamda kısa bir an gezdirdikten sonra yanıma doğru birkaç adımla ulaştı.

"Bir şey mi söylediler?"

Umrumda bile olmayan eski ailemi ve içeride ki insanlardan bahsediyordu ama benim tek sorunum buradaydı. Arkamda sakladığım küçük kâğıttaydı. Yutkunarak bakışlarımı baktığı yerlerde gezdirdim ve kimsenin olmadığına iyice emin olarak onun dibine girdim. Yakınlığımız karşısında endişelendiğini anlamıştım, bir şey olduğuna emin olmuştu.

"Devran.."

Ne söyleyecektim ki?

Ölmene izin veremem mi?

Kâğıtta yazanlardan gözüme takılan tek şey o adamın Devran'ı öldüreceğini söylemesiydi. Diğer söyledikleri umrumda bile değil. Çünkü babam o parayı alarak bende olmayan yerini bile kaybetmişken Şilan'ın da zengin bir aileye gidecek olması zil takıp oynamasına eş değerdi. Hayalini gerçekleştirirken hayatının na halde olduğunu eminim ki umursamazdı.

Onun için ağa karısı olmak her şeyden öteydi.

Umrumda olan tek kişi Devran.