Story of my life - A FM story

Hoofdstuk 15

Ze kwamen aan bij het ziekenhuis en Wolfs parkeerde de auto.
Hij keek even naast zich waar Eva zat.
Ze zag er niet heel goed uit want ze was nog steeds heel misselijk.
Haar armen omklemde de emmer alsof ze iets vast had wat haar heel dierbaar was.
Wolfs keek even bezorgd naar haar.
"Niet doen" zei Eva terwijl ze geforceerd probeerde om een volgende misselijkheidsgolf tegen te houden.
"Kun je lopen?" vroeg Wolfs terwijl hij haar nog bezorgder aan keek.
"Wolfs ik ben geen kleuter ik ben alleen maar misselijk, lopen zal echt nog wel moeten lukken."
Eva wilde uit de auto stappen maar voelde alweer een nieuwe golf van misselijkheid aankomen en voor ze antwoord kon geven moest ze weer overgeven.
"Ja ik zie het, dat wordt dus een rolstoel voor jou." zei Wolfs resoluut en nog voor Eva iets kon zeggen was Wolfs al op weg naar de ingang om een rolstoel te halen.
Even later kwam hij terug met een rolstoel.
Eva zag er inmiddels behoorlijk bleek uit en ze zag er zo kwetsbaar uit als een poppetje wat elk moment kon breken.
"Kom ik help je" zei Wolfs en hij tilde haar uit de auto en zette haar in de rolstoel en gaf haar de emmer aan.
Hij duwde haar naar de ingang van de huisartsenpost en ze gingen naar binnen.
Ze liepen naar de balie en werden daar ontvangen door de receptioniste.
Eva wilde wat zeggen maar voelde zich weer misselijk worden waardoor Wolfs het woord maar even nam.
"Dit is Eva van Dongen en we zijn hier omdat ze heel misselijk is en steeds moet overgeven."
De receptioniste keek fronsend naar Eva.
"Wat is haar geboortedatum?" vroeg ze
Wolf pakte Eva's tas en graaide even erin en haalde haar portemonnee te voorschijn.
Hij deed hem open en haalde er 3 pasjes uit.
"Ik heb hier Eva's ID, zorgpas en ziekenhuis pas daar staat alles op."
Hij legde de pasjes op de balie en de receptioniste pakte ze aan en begon wat dingen in te voeren en vervolgens gaf ze de pasjes weer terug aan Wolfs die ze weer terug stopte in de portemonnee en daarna de portemonnee in de tas deed.
Daarna bekeek de receptioniste Eva even goed en zei vervolgens: "Zo te zien is dit spoedeisend, dus ik ga jullie doorverwijzen naar Spoedeisende hulp."
Daarop pakte ze de telefoon en belde even naar een nummer en toen ze had opgehangen keek ze hun aan en zei: "ze komen jullie zo halen neem maar even plaats."
Wolfs en Eva namen plaats in de wachtkamer en wachtten tot ze werden opgehaald.
Even later kwam er een verpleegster aangelopen.
"Mevrouw van Dongen?" zei ze vragend.
Wolfs knikte en wees op Eva.
"Kom maar mee."
Ze liepen naar een kamer en Eva ging in bed liggen.
De verpleegster deed eerst wat routine onderzoeken zoals bloeddruk meten, temperatuur meten, bloed afnemen en vervolgens vertelde ze hun dat de dokter zo zou komen en verliet daarna de kamer.
Wolfs keek weer naar Eva.
"Eef, ga maar even slapen ik waarschuw wel als de dokter komt."
En toen deed Eva haar ogen dicht en viel al snel in slaap.

Even later werd ze wakker gemaakt door Wolfs omdat de arts er was en de arts stelde wat vragen en deed wat controles en zei daarna dat hij even ging overleggen en verliet de kamer weer.
Even later kwam hij terug met een andere arts en ze hadden een apparaat bij zich.

"Mevrouw van Dongen mijn collega zal nog even een echo maken om te kijken of er iets te vinden is wat uw misselijkheid verklaard.
Eva knikte en ontblootte haar buik waarna de arts gel erop deed en met een apparaatje over Eva's buik ging.

Eva en Wolfs keken gespannen naar het scherm en even later kwam het verlossende antwoord.

"Mevrouw van Dongen gefeliciteerd, u bent zwanger." zei de arts waarna ze op het scherm wees waarop duidelijk zichtbaar een klein wezentje te zien was.

Jaaaaa Fleva baby is coming soon!!! 👮🏻‍♀️👮🏻👶🏻