Story of my life - A FM story

Hoofdstuk 18

Met knikkende knieën liep Eva achter Wolfs aan.
Wolfs draaide zich om en zag Eva's onzekere blik.
Hij pakte haar hand en gaf haar een bemoedigend knikje.
"Wij kunnen dit Eef en als het haar niet bevalt nemen we gewoon ontslag" grijnsde hij.
Eva knikte bevestigend maar was niet bepaald overtuigd.
"Na u" grijnsde Wolfs en wees naar de ingang.
Eva zuchtte en liep naar de ingang en vervolgde haar weg naar binnen.
Ze liepen naar de kantoortuin waar ze meteen begroet werden door Romeo en Marion.
"Heey lovebirds" zei Romeo met een grijns
"Ssjt Romeo, niet zo hard" siste Marion tussen haar tanden.
"Het is ok hoor Romeo, Mechels mag het gerust weten, sterker nog we komen het haar persoonlijk vertellen" zei Wolfs.
"Echt, zouden jullie dat nou wel doen?" vroeg Marion met een bezorgde blik richting Eva.
Eva had nog steeds niks gezegd en kon wel huilen maar ze wist zich te beheersen.
"Eva gaat het wel?" vroeg Marion bezorgd.
"Eva heeft het een beetje moeilijk met de situatie" verklaarde Wolfs.
"Nou dat snap ik wel maar daarom vraag ik me ook af of het wel zo slim is om alles open te gooien bij Mechels" zei Marion fronsend.
"Nou we hebben niet bepaald een keuze" zei Eva mompelend.
"Jullie hebben altijd een keuze Eva" zei Marion.
Eva slikte.
"Ik ben zwanger" zei ze zacht.
Even wist niemand wat uit te brengen en de 4 keken elkaar zwijgend aan.
"Ga je het houden?" was Marion degene die de stilte verbrak.
"Ja natuurlijk, dit is het mooiste wat ons kon overkomen dus dat haal je niet weg maar de situatie is wel moeilijk voor Eef" zei Wolfs.
"Ja ik ben ook blij en wil het zeker ook houden maar het voelt zo dubbel allemaal" zei Eva.
"Dat begrijpt iedereen hier Eef" zei Wolfs terwijl hij over haar arm wreef.
Hij vervolgde zijn verhaal.
"Maar we hebben besloten om deze zwangerschap te omarmen en een echt gezinnetje te vormen en dus heb ik Eva ten huwelijk gevraagd en ze heeft ja gezegd" zei hij trots.
"Ja en dus nu moeten we wel naar Mechels begrijpen jullie?" zei Eva.
"Ja natuurlijk begrijpen we dat en gefeliciteerd met jullie zwangerschap en verloving" zei Romeo.
Marion liep naar Eva en gaf haar een knuffel en feliciteerde haar en daarna liep ze naar Wolfs en feliciteerde hem ook.
"Bedankt voor jullie felicitaties en steun en begrip, dat kunnen we nu goed gebruiken." zei Eva.
"Ja absoluut maar laten we nu maar niet langer meer wachten en met Mechels gaan praten" zei Wolfs en hij pakte Eva's hand en liep met haar naar het kantoortje van Mechels en klopte op de deur.
"Binnen" riep Mechels.
Eva knikte naar Wolfs en hij deed de deur open en samen liepen ze naar binnen.
"Ah Eva, Wolfs" zei Mechels met een knikje.
Eva en Wolfs gingen zitten.
"Wat kan ik voor jullie doen?" vroeg Mechels.
"Wij komen wat vertellen" zei Wolfs resoluut.
"Oh en dat is??" zei Mechels vragend.
"Wij komen net uit het ziekenhuis en hebben te horen gekregen dat Eva in verwachting is ......"
Wolfs zweeg even om het bericht te laten landen en vervolgde toen zijn zin.
"In verwachting is van ons 1e kindje" maakte hij zijn zin af.
Eva sloeg haar ogen neer en durfde niet naar Mechels te kijken.
"Is dit waar Eva?" vroeg Mechels.
Eva knikte maar keek haar nog steeds niet in de ogen.
"Dus mijn vermoeden was juist?, jullie hebben een relatie." zei Mechels.
Eva knikte langzaam.
"Ja dat klopt we hebben een relatie en sterker nog, ik heb Eva vandaag ten huwelijk gevraagd en ze heeft ja gezegd" zei Wolfs.
"Van harte gefeliciteerd met deze hoeveelheid goed nieuws, hoe lang ben je in verwachting?" vroeg Mechels.
"7 weken" zei Eva zacht.
"Hmhm ok dat betekent dat je voorlopig dus rustig aan moet doen en geen risicovol werk mag doen, dus ik stel voor dat je voorlopig Marion assisteert in het wijkteam" zei Mechels.
"Ok en Wolfs dan?" vroeg Eva aarzelend.
"Wolfs kan met Romeo en Danique aan de slag want Danique mag nog steeds niet officieel aan de slag dus voorlopig draait zij nog mee met de recherche" zei Mechels.
Wolfs knikte "Dat is prima en na haar zwangerschap kan Eva dan parttime aan de slag"
Mechels knikte.
"Ja dat klopt maar jullie zullen dan wel in dit teamverband blijven werken want als partners zal niet meer gaan" zei Mechels streng.
"Oh maar Eva en ik zijn prima in staat om zakelijk en privé te scheiden hoor" zei Wolfs.
"Ja dat kan wel zo zijn maar dit zijn nou eenmaal de regels binnen het korps" zei Mechels demonstratief.
"Dan dienen wij beiden ons ontslag in want wij zijn een team en wij werken niet gescheiden" zei Wolfs uitdagend.
"Ik laat mij niet chanteren meneer Wolfs, u doet wat ik zeg en niet anders en anders kan ik het u beiden nog heel lastig maken, en nu aan de slag" zei Mechels.
En met die woorden wees ze hun de deur waarna ze terugliepen naar de kantoortuin.

Hopelijk zijn jullie blij met dit extra lange hoofdstuk.