Story of my life - A FM story

Hoofdstuk 20

POV Eva:
Gefrustreerd liep Eva achter Wolfs het kantoor van Mechels uit maar ineens bedacht ze zich dat ze nog wat uit haar kluisje moest pakken.
Gehaast en voor Wolfs iets kon vragen of zeggen liep ze naar de kleedkamer en zag dat Marion daar nog was.
"En hoe ging jullie gesprek met Mechels?" vroeg Marion belangstellend.
"Kon niet beter" zei Eva sarcastisch.
"Voorlopig moet ik jou helpen in het wijkteam en Wolfs werkt met Romeo en Danique" zei ze mokkend.
"Eva maak je geen zorgen, het komt wel goed en tot die tijd zijn wij er voor je" zei Marion terwijl ze haar een aai over haar rug gaf.
"Dat is lief van je Mar alleen zal het niets veranderen aan hoe ik me nu voel" zei ze somber waarna ze haar kluisje open deed en pakte waarvoor ze naar de kleedkamer was gekomen.
"Wat is jouw functie eigenlijk in het wijkteam?" vroeg Eva snel om van onderwerp te veranderen.
"Uhhm nou ik ben je nieuwe baas" zei Marion glimlachend.
Eva keek Marion vragend aan.
"Hoe bedoel je?" vroeg ze.
"Ik ben aangewezen om toe te treden tot het wijkteam als coördinator en daarbij moet ik ook nog een cursus social work volgen, dus ik heb werk genoeg" zei Marion lachend.
"Wauw dat klinkt groots, wat ontzettend gaaf dat jij die kans krijgt" zei ze vol bewondering.
"Jaaa maar eerst moet ik me nog bewijzen dus zover is het nog niet" lachte Marion.
"Nou dat komt goed uit dat ik jou mag helpen, ik weet heel veel van social work dankzij mijn ervaringen met Maurice" zei ze.
"Ja dat geloof ik, hoe is het eigenlijk met hem of weet je dat niet?" vroeg Marion.
Ik heb al een behoorlijke tijd geen contact meer met hem want hij wilde me niet meer zien" zei ze terwijl het verdriet in haar ogen te lezen was.
"Maar valt er dan niet met hem of zijn begeleiding te praten?" vroeg Marion aarzelend.
"Ik weet het niet en ik weet ook niet wat goed is dus laat maar, maar ik wil het er liever niet over hebben en ik moet ook weer verder dus als je me wilt excuseren" zei ze waarna ze snel wegliep.
Helemaal in gedachten verzonken liep ze naar de kantoortuin en toen ze opkeek voelde ze een steek van jaloezie want voor haar ogen stonden Wolfs en Danique en het was overduidelijk dat Danique schaamteloos met hem stond te flirten.

POV Wolfs:
Geschrokken keek Wolfs van Danique naar Eva.
"Uhhh we hebben het er nog wel over" zei hij snel en hij liep naar Eva.
"Eef, gaat het wel je ziet er een beetje moe uit? Zal ik je anders gewoon lekker naar huis brengen?" vroeg hij terwijl hij haar bezorgd aankeek.
"Hoe kom je erbij ik voel me prima" zei Eva sarcastisch.
"Eef ik zie toch dat je moe bent en ben je nu al vergeten wat de dokter heeft gezegd?" Vroeg hij bezorgd.
"Ik zei, het gaat prima en laat me nu gewoon met rust dan kan ik mij concentreren op mijn werk, zou jij ook moeten doen" zei Eva terwijl ze geïrriteerd naar Danique keek.
"Ok prima jij je zin maar als het niet lukt breng ik je meteen alsnog naar huis" zei hij beslist waarna hij achter zijn bureau ging zitten.
Hij probeerde zich te focussen op zijn werk maar kon het niet laten om af en toe toch stiekem naar Eva te kijken.
Eva zag het maar negeerde het.
Na een uur stond Danique ineens weer naast Wolfs, deze keer in haar normale kleren.
"Wolfs ga je mee we hebben een zaak" zei ze.
Hij knikte en richtte zich tot Eva.
"Red jij je Eef?, als er wat is meteen bellen he"
Eva knikte kort maar in haar ogen kon hij zien dat ze er niet blij mee was.
Hij wilde haar nog snel een kus geven maar ze onderbrak hem.
"Ga nou maar want ik moet ook effe verder" zei ze kortaf waarna ze hem demonstratief de rug toekeerde en hij verbaasd wegliep.

O jee als dat allemaal maar weer goed komt
Binnenkort kunnen jullie lezen hoe het verder gaat.
Stemmen en reageren is altijd lief 🥰😊