Genç bir kız, karmakarışık duygular...
Huzuru sağlamak için kendi hayatını riske atan insanlar...
Heyecan, macera ve tutkulu bir aşk!
Gizli, zorlu görevler.
Cinayetler ve daha fazlası
Bu kitapta.
İdil, önce hayatıyla sınanacak ama zaman içinde...
Herkese merhaba tekrar. Yeni bölüm sizlerle. oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. <3
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimde tutuğum mektup kimden, nereden geldi hiçbir fikrim dahi yoktu. Bunu öğrenmenin tek yolu mektubu okumaktı.
"İdilim, canım kızım, benim küçük meleğim."
İlk satırı okumamla mektubu kimin gönderdiğini anlamıştım. "Annem Sena Yılmaz..." Ama nasıl olurdu? Sakinliğimi koruyarak mektubu okumaya devam ettim.
"İdilim, canım kızım, benim küçük meleğim. Bu mektuba nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum. Başlasam nasıl bitireceğimi de. Ama bir noktada başlamam gerekiyor. Şuan neredesin, neler yapıyorsun, meslek sahibi oldun mu, neler yiyorsun, neler içiyorsun, baban iyi mi? Bu bütün soruların cevaplarını umarım en yakın zamanda alırım. Ben bu mektubu yazarken sen 13 yaşına girmiş olmalısın. Her gün büyüyor ve her gün başka bir çocuk oluyorsun. Senin o anlarını görmek için her şeyimi verirdim. Sen büyürken, genç bir kız olurken yanında olamadığım için çok özür dilerim kızım. Benim nerde, nasıl olduğumu merak ediyor olmalısın. Merak etme seni bulduğumzaman her şeyi anlatacağım. Ben gayet iyi durumdayım. Bu mektup olurda eline geçerse bil ki ben çok uzaklardayım. Ama uzakta olmama rağmen hala seni arıyorum, nerede olduğunu. Sen 10 yaşındayken ortadan bir anda kayboldum. Beni öldü olarak bildin. Fakat ben yaşıyorum ve seni bulmadan ölmeye hiç niyetim yok. Sen bu mektubu kaç yaşına gelince eline geçer okursun bilmiyorum ama bu satırları okurken ki gözyaşlarını hissedebiliyorum. Ağlama güzel kızım benim, kavuşmamız yakındır inan bana. Bilmediğin ama öğreneceğin o kadar çok şey var ki hayatta, tıpkı benim her an öğrendiğim gibi. Tanıdığın iyi insanları sakın kaybetme. Çaresizliği de öğreneceksin elbet, ama bunun ilacını da kendin bulacaksın. İyi dostlar, güzel hatıralar, ailen, öğretmenlerin, belki o çok isteğin mesleğin, kitapların, bunların hepsi sana ilaç olacak belki. Vazgeçme bu hayatı yaşamaktan. Acı da çekeceksin elbet, çok defa ağlayacaksın. Boş vermeyi de öğreneceksin korkma. Yavaş yavaş satırlarımın sonuna gelmeliyim. Senin o kokunu, gülüşünü asla unutamıyorum. Seni çok özledim be kızım. Sana söz veriyorum annen seni bulacak, nerede olursan ol. Son kez demek istediğim bir şey var. Baban hakkında bazı şeyler öğrendim fakat bunların doğruluğundan emin değilim. Bir gün olurda seni bulursam o zaman gerçekler açığa çıkar. Seni çok seviyorum ballı turtam, seni annen çok seviyor."
