VEDA

ilk gün

"Hadi aşkım çıkalım artık." Dedi otuzlu yaşlarda ki adam. Karısı hamileydi ve doğum zamanı yaklaşıyordu. Bugün küçük kızlarının son kontrolleri yapılacaktı ve doğum gerçekleşebilirdi. Genç kadının son haftalarda sancısı artmıştı.

"Geldim." Dedi genç kadın aşık olduğu adama bakarak. Aşık olduğu adamın bebeğini karnında taşımak onu mutlu ediyordu. Aynısı genç adam içinde geçerliydi. Aşık olduğu kadının karnında onların bebeğini taşıması onun mutluluk kaynağıydı.

Genç adam karısının binmesi için yolcu koltuğunun kapısını açarak bekledi. Genç kadın, zarif bir gülümsemeyle adamın açtığı kapıdan içeri girerek koltuğa oturdu. Genç adam da gülümseyerek kapısını kapattı ve kendi koltuğunun olduğu tarafa geçerek oturdu.
Arabayı çalıştırarak hastaneye sürmeye başladı.

Sağ eli ile gülümseyerek karısının elini tutuyordu. Bir anda kadın çehresine acı yayıldı ve bağırmaya başladı. Sancısı başlamış olabilirdi. Genç adam bir karısına bir yola bakıyordu. Onu hastaneye yetiştirmesi gerekiyordu. Gaza daha çok bastı. Artık yoldan çok karısına bakıyordu.

Genç adam acıyla gözlerini karısından ayırarak yola baktı.

Frene bastı. Ve sonra arabaya binince frenleri kontrol etmediği için kendine hakaretler savurdu. Frenler tutmuyordu. Kornaya bastı ama çok geçti. Genç adam, yaşlı kadına çarpmamak için direksiyonu sola kırmıştı ve sol tarafta hızla gelen kamyon ile sert bir şekilde birbirlerine girmişlerdi.

O gün evden iki kişi çıkıp üç kişi olarak gelmeyi hayal eden genç çift eve bir daha dönememişlerdi...

🔗

"Bu kız lanetli. Ben bu kızı evime sokmam!" Diye bağırdı küçük kızın dayısı. O kazadan mücize olarak kurtulan birisi vardı ve o da annesinin karnında ki küçük kızdı. "Bende sokmam o küçük şeytanı evime!" Diye bağırdı bu kez de amcası. Küçük kızın çok fazla akrabası yoktu. Sadece dayısı, amcası ve babaannesi vardı.

"Lefu." dedi küçük kızın babaannesi. Odaya kısa bir sessizlik dağıldı, tüm gözler yaşlı kadına döndü. Kadının ne dediğini anlamamışlardı. "O şeytanın ismi, Lefu." Şeytan demişti küçük kız için.

Odada ki sessizlik devam etti. Şeytan dedikleri küçük kızı ya babaannesi alacaktı ya da ortada kalacaktı. Yaşlı kadın kafasını kaldırarak tartışan genç adamlara baktı. "O şeytanı gidip cami hocasının kapısına bırakın. O şeytanı bende evime sokmam." dedi sert bir sesle.

O gece küçük kızı bir battaniyeye sararak küçük bir notla cami hocasının kapısına bırakmışlardı. Notta yazan ise bozuk bir el yazısıyla yazılmış "İsmi, Lefu." cümlesiydi.