TO BE PUBLISHED UNDER BLACK INK
Matagal nang may pagtingin si Jude sa kapitbahay nilang si Stephanie ngunit wala siyang lakas ng loob na aminin ito. Bukod sa isa sa pinakamayaman sa probinsya nila ang pamilya ni Stephanie, pakiramdam ni Jude, wala s...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Anong ginagawa mo?" tanong ko pagkatapos ko siyang bitiwan. Narito kami sa likod ng canteen.
"Hindi mo ba nakita para tanungin mo pa ako?"
Napabuntong-hininga ako. "Bakit mo 'yon ginawa, Niana? Imbes na tulong ang maibigay mo, perwisyo pa ang dulot mo!"
Sinamaan niya ako ng tingin tsaka siya humalukipkip. "Perwisyo? Ikaw na nga 'yong tinutulungan ko! Ikaw pa 'yong galit d'yan!"
"Tulong ba 'yong ginawa mo? Nilagay mo lang lalo ako sa kahihiyan!"
"So, nahihiya ka sa ginawa ko?"
"Eh, paanong hindi?"
"Tingin mo ba hindi rin ako nahihiya? Ewan ko rin ba kung bakit ko ginawa 'yon, Jude! Sana kasi ganoon kalakas ang loob mong umamin kay Stephanie kasi ako 'yong nahihirapan sa 'yo!"
Nabasag ang boses niya at sa isang iglap, isang butil ng luha ang kumalpas mula sa kaniyang mata. Napalunok ako. Tila ba nawalan ng kulay ang mukha niya. Ang mapang-asar at tigasing Niana ay naging malambot at umiiyak sa harap ko.
"Hindi ko rin ba alam kung bakit tinutulungan kita, eh, problema mo naman 'to. Masyado ba akong desperada sa 'yo? Lahat gagawin para lang mapansin mo?"
Hindi ako agad nakapagsalita. Napansin kong nanginginig ang mga kamay niya habang tinatakpan ang mata.
"Kung naiinis ka sa 'kin, mas naiinis ako sa sarili ko, Jude...hindi ko alam bakit nagustuhan ko ang isang bobong katulad mo."
Pinunasan niya ang mga luha niya tsaka tumingin sa akin. "D'yan ka na! Sayang ang luha ko sa 'yo! Break na tayo!"
"Niana..." pagtawag ko sa kaniya pero tuluyan na siyang naglakad palayo. Pinagmamasdan ko lang ang likod niyang unti-unting naglalaho sa paningin ko.
Ibig sabihin ba niya, hindi na tuloy ang plano? Hindi niya na ako tutulungan? Hindi na namin kailangan pang magkunwari?
***
"Hoy, Jude! Cleaner ka! Huwag kang tumakas!"
Napakamot ako sa ulo ko ng sitahin ako ng kaklase ko. Hindi naman ako tumatakas, eh.
"Mag-floorwax ka tsaka magtapon ng basura!" utos pa niya na sinunod ko na lamang. Nagsabi na lang din ako kay Jonas na mauna na siyang umuwi dahil mukhang matatagalan pa ako sa dami ng utos ng kaklase ko. Minsan hindi na lang ako nagsasalita dahil mahirap makipagsagutan sa mga makikitid ang utak.
Ilang linggo na ang lumipas nang hindi na ako gambalain pa ni Niana. Kahit kapag inuutusan ako ni Ma'am Bautista na pumunta sa kabilang classroom para kunin ang palagi niyang nakakalimutang chalk ar eraser, hindi na ako pinapansin ni Niana. Nakikita ko na lang siyang nagbabasa ng libro habang may nakapasak na earphone sa tainga.
Simula din ng araw na iyon ay palagi nang masama ang tingin sa akin ni Ma'am Bautista. Marami pa siyang iniuutos sa akin bukod ro'n pero syempre, siyang aking sinusunod dahil ayokong mapagalitan.
