Aşk Ateşi | SehYam

4.

Yeni bölüm, oy sayısı 25+ olduğunda gelecek..

Unutmadan hemen yıldızımızı turuncu yapalım :)

Şimdi okumaya başlaya bilirsiniz ❤️

---

Zeynep: Hatırlayamadın mı ? 

Yaman: Hayır, kusura bakmayın. Ela, senin arkadaşlarından biri miydi ? 

Ela: Evet, yani biz hepimiz arkadaşız Yaman. Hem de çok yakınız. Sen cidden hatırlayamadın mı ? 

Yaman: Hayır..

Nasıl olabilirdi ? Yaman hafızasını mı kaybetmişti ? Tüm o anılar, yaşanmışlıklar.. Hepsi gitmiş miydi ? 

Arif ortamı yumuşatmak için araya girdi, o sırada Gülay hanım da ağlayarak dışarı çıkmıştı..

Arif: Bir şey olmaz. Yeniden tanışırız, nasılsa hatırlarsın yine.. Kolay değil, kaç aydır uyuyordun kardeşim.. Bak bu Zeynep, benim eşim..

Yaman: Eşim derken ? Evlendin mi ?

Arif: Evet, nikahta sen de vardın..

Yaman: Hatırlamıyorum. Ama çok şaşırdım. Sen ve evlilik ?

Zeynep: Ben Zeynep. 

Ela: Beni biliyorsun zaten..

Aleyna: Ben de Aleyna..

En son sıra bana gelmişti sanırım, derin bir sessizlik olmuştu..

Yaman: Peki ya sen ? 

Yaman beni sorduğunda gözlerimden yaşlar süzülmüştü.. Hemen sakladım ağladığımı..

Arif: Seher'i de mi hatırlamıyorsun ?

Yaman hayır anlamında salladı kafasını..

Arif: Yani o senin- 

"Seher ben de, arkadaşın" 

Herkes bana bakıyordu, bunu hissedebiliyordum. Ama aldırmadım. Bir an önce oradan çıkmak istiyordum.. İzin isteyerek çıktım da.. Zaten benim arkamdan doktor girdi içeri. Ardından herkes dışarı çıktı.

Aleyna: Niye öyle dedin Seher ? 

"Çünkü öyle Aleyna"

Aleyna: Siz birbirinizi seviyorsunuz..

"Aleyna ! Biz arkadaşız dedim, bu kadar. Siz de Yaman'a geçmişten bahsetmeyin, sakın ! Kimse yaşadıklarımızı anlatmayacak, Yaman eskiyi bilmeyecek, tamam mı ? "

Bu işi tek taraflı yürütmek daha kolay olacaktı, eminim buna. Yine gittim, her zaman yaptığımı yaptım, kaçtım..

Selim'i aradım. Ona danışmam lazımdı.. Buluştuk, sahilde oturduk.. Yaman'ın uyandığını ve hafızasını kaybettiğini anlattım ona. Sonuna kadar dinledi beni.. Ne düşündüğünü sordum ona. Biraz duraksadı, çekinmişti sanırım..

Selim: Seher, sen onların yanında kalmaya devam edersen bu durumu açıklaman gerekecek. Yakında her şey ortaya çıkacak. O bunu bilmese de diğerleri öğrenecek..

Seher: Başka kimsem yok, arkadaşlarımı bırakamam Selim. Ama bunu nasıl yapacağımı bilmiyorum. Dediğin gibi her şeyi anlayacaklar. Bu bebeğin Yaman'dan olduğunu öğrendiklerinde de söyleyecekler kesin.

Selim: Bilmesini neden istemiyorsun ? Hafızasını kaybettiği için mi ? 

Seher: Hayır.. Tabii ki hayır. Hafızasını kaybetmeseydi de bunu yapardım, saklardım ondan. Yaman ile biz diye bir şey yok artık. Ama o, o kadar iyi ki, kendi mutluluğundan çok benimkini düşünecek, bana aşık olmadığı halde yanımda olmaya çalışacak, hem o, hem Ela üzülecek. Onların mutsuzluğu ile mutlu olamam ben.. En iyisi bilmemesi. Ama nasıl saklarım bilmiyorum..

Selim: Bir çözümü var aslında. Sen de kabul edersen eğer..

Seher: Nasıl bir çözüm ?

Selim: Evlenelim. Yani bunu romantik bir teklifle yapamadığım için kusura bakma ama durum acil..

Seher: Evlenmek mi ? Selim sen delirdin mi ? Kendi hayatını mı karartacaksın ? 

Selim: Ben hayatımı karartmıyorum Seher. Evlenirsek kimse senin hamile kalışını sorgulamaz, sen de rahatlarsın. Bir de ev tutarız.. 

Seher: Ya sen ? Aşık olmadığın, başında bin bir dert olan biriyle mi evleneceksin ? 

Selim: Seher, sen de bana bir iyilik yapmış olacaksın. Beni o iğrenç ailemden kurtaracaksın. İçip içip bana küfürler saydıran babamdan, yüzüme bile bakmayan bir anneden kurtulacağım ben de..

Seher: Aynı şey değil..

Selim: Ben mutlu olurum Seher. Gerçekten.. Formalite icabı bir evlilik olacak işte. Şüphe çekmez, açıklaman olur. Ama eğer sen istemiyorsan..

Seher: Benim kaybedecek bir şeyim kalmadı ama sen ? 

Selim: Bu evet demek mi ? 

Seher: Sen de eminsen eğer, evet..