Aşk Ateşi | SehYam

16.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, şimdiden teşekkürler ❤️

---

Seher bizi değil, Selim'i tercih etmişti.. Hadi beni bıraktı, ya Kuzey ? Onu nasıl bırakabilir ? Nasıl kendi bebeğinden vazgeçer ? Aklım almıyordu..

Kucağımda oturan oğlumla birlikte Londra'ya uçuyorduk, hayatımız orada sil baştan başlayacaktı, Sehersiz..

...

Evimize geldik.. Ben böyle hayal etmemiştim.. Seher de yanımızda olacaktı, beraber düzenleyecektik bu evi, birlikte temizleyecektik, birlikte yıkayacaktık bulaşıkları. Sarılarak uyuyacaktık, gülecektik, eğlenecektik, belki de evlenecektik..

Hepsi hayallerde kaldı. Onun Selim'i seçmesi bana bu kadar koymazdı belki de, ama o sadece beni değil, oğlunu da terk etmişti. İşte bunu affedemezdim..

Seher

Bir hafta geçmişti, oğlumun kokusunu içime çekemediğim bir hafta.

Yaman telefonlarıma cevap vermiyordu, hiçbir şey yapamıyordum, elimden hiçbir şey gelmiyordu, haklıydı, onları terk etmiştim..

Yapamazdım, Selim'i bırakamazdım, yıkılırdı.. Ama Yaman'a da gitme diyemezdim, bu iş büyük bir fırsattı, onu bu fırsattan mahrum edemezdim..

Kuzey'e gelince.. O da iyi bir geleceği hakediyordu. Oğlum yabancıyla değildi, babasının yanındaydı, tek tesellim buydu..

Kızlar olayı öğrenir öğrenmez gelip bana çıkıştılar, bağırdılar, çağırdılar.. Gitmediğim için değil tabii ki, Kuzey'i bıraktığım için.. O kadar zordu ki.. Bir annenin çocuğundan ayrılması. Üstelik o daha bebekti, küçüktü..

Gülay hanım geldi, sinirlenmişti, gitmedim diye çok kızmıştı bana. Haklıydı.. Ama bilmediği şeyler de vardı..

Gülay: Anlamıyorum Seher, nasıl yaptın, nasıl terk ettin çocuğunu ?

"Bilmediğiniz şeyler var Gülay hanım.. Ben ister miydim ondan ayrılmak ? İçim acıyor.."

Gülay: Git o zaman, git peşlerinden..

"Yapamam, artık olmaz.. Yaman bana bir daha onu göremeyeceğimi söyledi.. Kuzey'i.."

Gülay: O anlık sinirle söylemiştir, Yaman'ı bilmiyor musun..

Yaman

Buraya ilk geldiğimiz gün Kuzey'in çantasından bir sürü oyuncak çıkmıştı, ve bir de defter..

Kuzey ile benim fotoğrafım vardı sadece, bu Seher ile parkta buluştuğumuz gündendi, hangi ara çekmişti ki.. Yanında da bir not vardı..

Babanla mutlu ol.. Ben seni terk etmek istemezdim anneciğim.. Bazen anneler evlatlarının iyiliği için böyle fedakarlıklar yapar, ben de yapıyorum, seni babana bırakıyorum.. Seni çok seviyorum.. Bu defter, babanla güzel anılarını biriktireceğin bir defter olsun..

Defteri kapattım.. Bakmaya dayanamıyordum..

Bundan bir kaç ay önce, ben hep oğlumdan ayrılacağım sanarken, şimdi ondan ayrılan Seher olmuştu.. Onu göremeyeceğimi, öpüp koklayamayacağımı, ona oğlum diyemeyeceğimi sanıyordum.. Ama şimdi durumlar değişmişti.. Onunla olamayacak olan ben değildim, annesiydi..