Aşk Ateşi | SehYam

7.

Hikayeyi bitirdim aslında, tüm bölümler taslak olarak duruyor, çok istiyorum bir an önce hepsini paylaşıp hikayeyi bitirmeyi, ama zamanım olmuyor, hem de verilen oy ve yapılan yorumlar beni tatmin etmiyor maalesef :(

Bundan sonra ne kadar çok oy gelirse bölümleri de bir o kadar erken yayınlarım, şimdi yıldızımızı turuncu yapalım :) Ardından okumaya başlaya bilirsiniz ❤️

---

Yaman'ın sorusuyla afalladım. Nasıl yani, bunu nasıl bilebilirdi ki ? Kesin biri söyledi..

"Kim söyledi ? Aleyna mı, Zeynep mi ? Aleyna kesin, o yalan söyleyemez hiç" 

Yaman suratıma bakıp sırıtıyordu. Niye sırıtıyordu ki şimdi..

Yaman

Seher'e soruyu sorduğumda inkar edeceğini düşündüm, çünkü emin olmadığım bir şeyi eminmişçesine ve onu suçlayarak sormuştum, direkt yalanlar diye düşünüyordum ama yanıldım. Aksine, doğru olduğunu belli etmişti. 

"Kimse söylemedi" 

Seher: O zaman nasıl ?

"Hatırlıyorum.. Yani her şeyi değil, ama parça parça bir şeyler hatırlıyorum"

Seher şok olmuştu. Gözleri dolmuştu. Derin bir nefes aldı, ama gözyaşları düştü bir bir.. Elimle gözyaşlarını sildim..

"Neden sakladın Seher ? Ve neden evlendin ? Madem beni seviyordun, niye bir başkasıyla evlendin ? Kaza yüzünden değil mi ? Kimse hasta ve hafızasını kaybeden biriyle devam etmek istemez.."

Seher: Hayır ondan değil.. Yani bizim ilişkimiz biteli çok oldu.. Hatırlamadığın onca şey var ki..

"Hatırlat o zaman. Ben sadece mutlu anlarımızı hatırlıyorum.."

Seher ağlamaya devam ediyordu, yine gözyaşlarını silecekken fark etti ve kendi sildi, tam o sırada Selim denilen o adam gelmişti..

Selim: Ne oldu canım ? İyi misin ? Uzun zaman gelmedin de..

Seher: İyiyim. Arkadaş lafa tuttu da.

Selim: Anladım. Hadi gel, fazla ayakta kalma.

Seher'i elinden tutup götürmüştü. Arkadaş.. Hâlâ arkadaş diyordu.. Bana bunların hepsini açıklayacaktı, yapmalıydı bunu..

Seher

Hatırlıyordu, her şeyi bir bir hatırlıyordu.. O günü, o geceyi hatırlarsa ne olacaktı ? O zaman nasıl bir açıklama yapacaktım ben ?

Öyle güzel bakıyordu ki, o masum, eski güzel günlerimizi hatırlattı bana. Hele elini yanağıma koyduğunda.. O hastane odasında tuttuğum buz gibi ellerinden eser yoktu, eskisi gibi sıcaktı..

Selim gelip beni içeri götürdü. Bizim arkamızdan Yaman da gelip oturdu. Daha fazla dayanamadım, gitmek istediğimi söyledim ve evden çıktık..

Selim: Ne oldu Seher ? 

"Korktuğum başıma geldi, hatırlamaya başlıyor.."

Selim: Bir şey olmaz Seher. Hem bizi evlendi biliyor herkes. Artık o da hatırlasa bile kabul edecek. 

"Ya o geceyi hatırlarsa ? Ben ne yaparım o zaman ?" 

Selim: Sen bile hatırlayamadığını söyledin. O nasıl hatırlasın. Sen kafana takma bunu, üzme kendini. Bak bebeğe de zarar..