Aşk Ateşi | SehYam

9.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ❤️

---

Yaman ne demişti öyle.. Nasıl ya ? Nasıl hatırlamıştı ? O da aklımı okumuş gibi cevap vermişti..

Yaman: Evet Seher.. Her şeyi hatırlıyorum.. 

"Ne hatırlıyorsun ?"

Yaman: O günü, benden neden kaçtığını.. Seher.. Ben özür dilerim. Bak ben o gün sarhoştum, gerçekten.. Ne oldu bilmiyorum ama sabah uyandığımda ben de şok olmuştum.. Lütfen.. Lütfen beni affet.. Ben böyle olsun istemezdim.. 

Şok olmuştum, her şeyi hatırlıyordu, hiçbir şey söyleyemiyordum, donup kalmıştım.

Yaman: Bebek.. Bebek benden mi Seher ?

Tam zamanıydı, gerçekleri söylemenin tam zamanıydı, bilmeliydi.. 

Ama Ela ile birlikte gülüşmeleri geldi aklıma.. Mutlulardı onlar.. Mutluluklarını bozmanın bir anlamı yoktu.. İkimiz de mutsuz olacaktık..

"Hayır tabii ki.. Nereden çıkardın ?"

Yaman: Seher, o gece.. 

"O gece bir şey oldu ya da olmadı.. Bilmiyorum, hatırlamıyorum, ama bu bebek senin değil. Selim ile ikimizin bebeği, bu yüzden de hemen evlendik zaten."

Yaman: Tamam.. Sayende aklımdaki tüm o sorular yanıt buldu, sağol.

"Rica ederim. Bu arada mutluluklar dilerim"

Fazla duramadım, hemen uzaklaştım oradan.. Yaman az kalsın her şeyi öğrenecekti.. Öğrenseydi.. Öğrenseydi neler olurdu bilmiyorum..

Yaman

Seher söyleyeceğini söyleyip gidiyordu, ben ise arkasından bakakalmıştım. Hâlâ aklımda soru işareti vardı, Seher bana yalan söylüyor olabilir miydi ? Eğer öyleyse bir çocuğum olacaktı, hatırlamadığım bir geceden..

Ben öylece Seher'e bakakalmıştım. Biraz yavaşladı, durdu, sonra birden yere bıraktı kendini. Hemen yanına gittim, bayılmıştı.. Ne yapacağımı bilemedim. Hemen hastaneye götürdüm.

O içerideyken ben ne yaptığımı bilmiyordum, bu arada bir hemşire geldi yanıma..

"Biraz sakin olun beyefendi. Volta atıp duruyorsunuz. Oturun, birazdan sizi de içeri alırlar.. Ne kadar evhamlı bir babasınız.."

Hemşire de bizi karı - koca sanmıştı, harika (!)

Selim geldi aklıma.. Haber verse miydim ? Sonuçta kocasıydı. Ama bir şeyden emin olmam lazımdı önce. Ve bundan emin olmam için yanımda kimsenin olmaması gerekiyordu. Şimdilik tek başıma kalıp kimseye haber vermemeye karar verdim.. Yaptığım yanlıştı, biliyordum, ama düşünmeden hareket edip odaya daldım. Seher ise ne yapıyorsun sen der gibi bakıyordu..

"Korktum Seher.. İyisin değil mi ?" 

Seher: Evet, iyiyim..

"İyiyiz babası her şey yolunda.."

"Doktor hanım, her şeyi söyler misiniz ? Yani kaç aylık, cinsiyeti.. her şeyi yani.."

Seher: Ne yapmaya çalışıyorsun ? 

"Merak ediyorum, iyi olduğunuzdan emin olmak istiyorum" 

"Bebeğiniz 4 aylık, sağlıklı bir erkek."