Aşk Ateşi | SehYam

12.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, şimdiden teşekkürler ❤️

---

Zeynep bana bakmadan direkt içeri dalmıştı, kızlar, Kaan ve Arif de arkalarında içeri geçmişlerdi..

Zeynep: Seher, duyduklarımız doğru mu ? 

Arif: Sormana gerek var mı Zeynep ? Yaman da burada olduğuna göre..

Seher: Evet Zeynep, doğru.. 

Ela: Neden sakladın, neden Selim ile evlendin ? 

Seher: Senin için..

Ela: Nasıl yani ?

Seher: Yaman öyle iyi biri ki, beni sevmese de, benden nefret de etse o bebeğe sahip çıkmak için yanımda olurdu. Ben sizin mutluluğunuza gölge olmak istemedim..

Ela

Seher'in söyledikleri karşısında boğazım düğümlenmişti. Ben içten içe Seher'i hep Yaman ile aramızdaki bir engel olarak düşünüyorken o benim mutluluğum için neleri göze almıştı..

Utanmıştım kendimden, yaptıklarımdan, duygularımdan, kafamdakilerden.. Belki de benim yüzümden bir çocuk babasız kalacaktı..

"Seher.."

Seher: Ama hâlâ bir şey değişmiş değil. Mutlu ol.. 

"Yeter artık Seher, yeter ! Fedakarlık yapma artık. Bu ben de olsam, başkası da olsa, artık kimsenin mutluluğunu kendi mutluluğunun önüne koyma.. Sen her böyle yaptıkça ben senin iyiliğinin altında eziliyorum.."

Bu sefer bakışlar Yaman'a çevrilmişti..

Zeynep: Şimdi sen bunu bile bile Ela ile mi çıktın ? 

Yaman: Ben bilmiyordum.. Sonradan öğrendim. Ama o zaman da biz Ela ile ayrılmıştık zaten..

Zeynep: Bu nasıl iş ? Kızım sen neden bu kadar fedakarlık yapıyorsun ? Sevdiğin adamı niye bıraktın başkasına ? 

Seher: O benim arkadaşım.. Ama sadece o kadar. Daha fazlası değil..

Yaman da başıyla onaylıyordu, asık bir suratla.. Tamam ben hâlâ Yaman'ı seviyordum belki, ama bir çocuğun babasından ayrı olmasını istemem. Üstelik Yaman da Seher'i seviyorken..

...

Selim

Arif ile beraber balkonda oturuyorduk.. 

Arif: Seher'i seviyor musun Selim ?

"Evet, seviyorum.." 

Arif: Seviyorsan onu terk etme, yüzüstü bırakma.. Senin bilmediğin çok acı bir geçmişi de var. En çok Yaman dikkat ederdi, hatta bana hep şey derdi, "O kız çok yaralı, her hareketine, her lafına dikkat etmelisin" ama kendi bıraktı...

"Evet bir yanlış yapmış ama telafi etmek için uğraşıyor. Yanından ayrılmadı Seher'in.."

Arif: Madem Seher'i seviyorsun, bana onu nasıl savunuyorsun ?

"Savunmuyorum, sadece bir hata yapmış, tamam büyük bir hata ama.. Bak ben Seher'i çok seviyorum tamam mı ? Ve eğer onun mütemadiyen mutlu olacağı kişi bensem eğer, onu asla bırakmam, onu da Kuzey'i de.. Ama değilsem, ki muhtemelen değilim, o Yaman'ı seçene kadar ben de onun yanında olurum.. Yeter ki o mutlu olsun Arif"

Seher

Ankara'ya gitme zamanı gelmişti, kızlar okul için, erkekler de iş için gitmek zorundalardı..

Aleyna: Ya biz bunu bırakıp nasıl gideceğiz ? Keşke her gün gelip alışmasaydık..

Ela: Hani sen çocuk, bebek falan sevmezdin ?

Aleyna: Ağladığı zaman annesine verebileceğim bebekleri seviyorum sadece.. Zeynep, siz ne zaman bebek vereceksiniz kucağımıza ?

Zeynep öksürmeye başlar..

Zeynep: Ne diyorsun sen Aleyna ? Daha zamanı var..

Kızlar Kuzey'i son kez öpüp gittiler.. Yaman ve ben kalmıştık..

Yaman: Son kez kucağıma alabilir miyim ? 

"Sorma bile, tabii ki.." 

Yaman: Çok alıştım biliyor musun ? Kızlar kadar sık görmedim ama yine de..

"Ben sana her gün resim gönderirim"

Yaman: Sağ ol.. Bu arada ne olursa olsun istediğin zaman, istediğin saatte arayabilirsin, çekinme.. Gerçi Selim olduğu için bana ihtiyaç duymazsın herhalde ama.. Yine de söyleyeyim dedim..

"Aklımda" 

Yaman: Belki ilk gülücüğünü göremeyeceğim..

"Daha erken.. Ama yakalayabilirsem sana çeker gönderirim"

Yaman: Bu hep böyle olacak.. Önce ilk gülücüğünü kaçıracağım, sonra emekleyişini, ilk adımını, ilk kelimesini..

"Bunları birlikte olsak bile kaçırabilirsin, sonuçta 24 saat boyunca yanında duramıyor insan.."

Yaman: Belki de haklısın.. Neyse, daha fazla rahatsız etmeyeyim seni.. Kendinize iyi bakın..

"Görüşürüz.." 

Kuzey'i kucağıma bırakıp gitti, benim de gözümden birkaç damla yaş düşmüştü istemsiz şekilde..