Believe - Min Yoongi

30. Bölüm

Sınır: +27 oy ve +7 kişiden +110 yorum.

...

Gözlerim yavaşça aralandığında bulanık beyaz bir görüntüyü netleştirmek için tekrar kapatıp birkaç saniye bekleyip yeniden açtım.

"Bayan Hwang, sonunda uyandınız. Kendinizi nasıl hissediyorsunuz?"

Aklıma gelen şeyle elimi karnıma koyup anında dolan gözlerle doktora baktım.

"Bebeğim?"

Fısıltıyla çıkan sesime karşı karnımın üzerindeki elimi tutup gülümsedi.

"Merak etmeyin, o iyi."

Başımı sallayıp dolan gözlerimi kapatarak yaşlarım süzülmesine izin verdim.

"Hyejin hanım, çok stres olmuşsunuz. Biraz daha geç gelseydiniz bebek düşebilirdi."

Kızarık gözlerimi açıp ona doğru dönerek yüzüne baktım.

"Riskiniz var. Bir daha böyle bir şey yaşarsanız bebeği kurtaramayız. Lütfen kendinize dikkat edin."

Başımı sallayıp onaylayarak yanaklarımı sildim. Gülümseyip elini çekerek cebinden not defterini ve kalemini çıkarttı.

"Size bir şey soran oldu mu?"

"Merak etmeyin, sizin söylediklerinizi söyledim."

Hastaneye geldiğimde bir ara uyanmıştım ve Bayan Young'tan kimseye bir şey söylememesini istemiştim.

"Çok teşekkür ederim, bu benim için çok önemliydi."

Gülümseyerek rica edip reçeteyi yazmaya başladı.

"Size vitamin yazacağım. Bunu günde iki kez yemekten sonra içeceksiniz. Saatini de yazdım, lütfen aksatmayın. Her ay kontrole gelin. Eğer farklı bir durumla karşılaşırsanız gelmekten ya da aramaktan lütfen çekinmeyin."

Gözlerimi kapatıp başımı hafifçe sallayarak onayladım. Reçeteyi bana uzatınca alarak teşekkür ettim.

"Ne zaman gidebilirim doktor hanım?"

"Yarın çıkabilirsiniz. Geçmiş olsun."

Gülümseyerip tekrar teşekkür edince aynı şekilde gülümseyerek çıkmak için arkasını döndü.

"Bayan Young?"

Seslendiğimde arkasını dönüp bana baktı.

"Beni buraya getiren kişi... dışarıda mı?"

"Ben sizinle ilgilendikten sonra durumunuzu kendisine haber vermek için dışarı çıktım. Arkadaşlarınız buradaydı ama aynı beyefendi yoktu."

Dilimi yutmuş gibi yine başımı salladığımda gözlerim tekrar dolmuştu.

"Teşekkür ederim."

Kısık sesle cevapladığımda arkasını dönüp kapıdan çıktı. Çıkar çıkmaz gözlerimi kapatıp ağlayınca elimle karnımı okşadım.

"Baban bir tek senin için gelmiş bebeğim. Senin gittiğine inanıp beni yine terk etti. Sana bunu yaptığım için özür dilerim ama beni affetmedikten sonra sırf senin için yanımda kalsın istemiyorum. Ama ben... babanın beni gerçekten sevdiğini sanıyordum."

...

Ellerim karnımda üzerime battaniye çekmiş dışarıda yağan yağmuru izliyordum.

Yoongi'yi düşünüyordum yine. Beni bırakmasına rağmen hâlâ onu düşünüyordum. Bebeğimiz için gelmişti sadece. Korktuğum da buydu işte.