Believe - Min Yoongi

21. Bölüm

Sınır: +17 oy ve +7 kişiden +70 yorum.

...

Bugün 15 Mart'tı. Gelmeden önce burada ne kadar kalacağım belli olmadığı için her ayın 15'inde ekiple buluşma kararı almıştık. Üç aydır buradaydım ama ilk iki ay gitmemiştim buluşmalara. Çünkü bana güvenmiyorlardı. Beni tek hiçbir yere göndermezlerdi.

Şimdi gidebilirdim, bana güveniyorlardı ama ben gitmek istemiyordum. Oraya gidip Yoongi'ye ihanet etmek istemiyordum ama eğer gitmezsem bir sorun olduğunu anlarlar ve operasyonu düşünmeden buraya gelirlerdi.

Belimdeki eller sıkılaşınca gülümsedim ve biraz daha ona yaklaşıp çıplak göğüsüne iyice sindim.

"Günaydın."

"Günaydın."

"Her güne bu şekilde, kollarımda seninle başlamak istiyorum."

"Ben de."

Hiçbir şey söylemeden öylece durdum. Ne söyleyebilirdim ki? Bende istiyordum ama bunu söylemeye hakkım yoktu.

"Bugün kuaföre gideceğim."

"Seni bırakırım."

Kafamı kaldırdım ve "Kendim gidebilirim. Benimle gelmene gerek yok." dedim.

"Jieun yalnız gitmeni istemiyorum."

"Yoongi bana güvenmiyor musun?"

Bunu kullanmak istemesemde başka çarem yoktu. Israr edicekti beni götürmek için. Buna izin veremezdim.

Kaşlarımı çattı ve "Ne alakası var Jieun? Sana tabii ki güveniyorum. Sadece tek gitmeni istemiyorum." dedi.

Güvendiğini duymak canımı yaktı Yoongi. Sana anlatmam lazım artık. Uygun bir zamanda benim ağzımdan duyman lazım.

Dudaklarımızı birleştirip birkaç saniye sonra geri çekildim.

"Bir şey olmaz. İki saate biter işim."

"Telefonun kapanmayacak."

"Tamam Yoongi, tamam."

...

Arabayı buluşacağımız yerin önünde durdurdum ve başımı direksiyona yaslayıp derin nefesler almaya başladım. Onları oyalamalıydım. Bir şekilde oyalamam gerekiyordu.

Arabadan inip deponun önünde durdum ve kapıya iki kez vurdum. Hana gülümseyerek kapıyı açınca bende gülümsedim ve içeri girdim.

"Hyejin, seni çok özledim." dedi bana sarılıp.

"Bende Hana."

Beraber içeri girdiğimizde Amir Seo Jun ayağa kalktı.

"Sonunda buluşabildik Hyejin."

Ona bakamıyordum bile. Bana güvenip aralarına yollamıştı ama ben aşık olmuştum ve onları kurtarmaya çalışıcaktım.

"Gel hadi. Beklediğimiz biri daha var. O geldiğinde toplantıya başlayacağız."

Onu onayladım ve yerime geçip oturdum. Herkes buradaydı. Kimi bekliyorduk acaba?

"Durumlar nasıl? Onları suçüstü yapabileceğimiz bir zaman var mı?"

Kafamı iki yana salladım. Yalan söylemiyordum şuan. Gerçekten de böyle bir zaman yoktu.

"Emin misin?"

"Evet Amir'im. Bir yere gitmiyorlar. Evdeler genelde."

"Orada işe yarar bir şey bulmadın mı peki?"