Hastaneden çıkalı neredeyse üç hafta olmuştu. Artık önceki kadar acı çekmiyordum...
Thomas ve grubu tutuklanmıştı. Dediğim gibi... Avukatlarım sayesinde 5 ay yatıp çıkacaklardı.
Bense bilgisayardı dolaşıp yatakta yatmaktan başka hiçbir şey yapmıyordum. Birkaç gündür yemek bile yemiyorum. İstediğim tek şey bu dünyadan yok olmaktı...
Ne bir kanıtım ne de bir ipucum var...
"Bu sabah polisler tarafından verilen bilgiye göre geçtiğimiz iki haftada beş kız daha kaçırıldı..."
Televizyona baktım. Bu katil tarafından bana yapılan vicdani bir oyundu...
Bak dediğimi dinlemeyip gitmediğin için senin yüzünden ne kadar çok insanın başı yanıyor deme şekliydi.
Arkasında hiçbir kanıt bırakmaması şüpheliydi... Kesinlikle ortakları vardı.
Derin bir nefes alıp 2000'lerde popüler olan bir internet formunu gezmeye devam ettim. Yapacak başka hiçbir şeyim yoktu.
Korkudan evden bile çıkamıyordum.
"Bugün yine beni sıkıştırdı yolun kenarında. Herkesin gözleri önünde!"
Forumda gördüğüm bu kullanıcının profiline gezmeye başladım. 13 Aralık 2000'de atmıştı bu yazıyı.
"Tanrım! Büyük elli biraz az mı azgın olsa acaba?" yazmıştı arkadaşı cevap olarak.
Gördüğüm şeyle bütün tüylerim diken diken olmuştu. Kızın profil fotoğrafına dikkatlice baktığımda... Olabilir mi? Hemen arka penceredeki on yıl önce kaybolan kızların fotoğrafına baktım. Aynı kız...
Okumaya devam ettim.
"Peşimi bırakmıyor! Kasabaya ilk geldiğinde dikkat çekiciydi evet ama başka birisine aşığım?"
"Siktir et. Çocuğu vardı zaten. Hiç seksi değil."
"Evet."
Ve başka hiçbir şey yazmıyordu Büyük El ile ilgili...
Çocuklu...
Artık elimde onun hakkında dört ipucu vardı. Ama bu ne işe yarar ki?!
Çocuklu. Büyük elleri var. Kahverengi gözler. Ve benimle bazen aynı kokuyor.
Benimle nasıl aynı kokab-
Alkolik... Bazen Laura'nın yanına alkollü bir şekilde gidiyordum. Adam alkol kokuyor.
Beş bilgi oldu.
Artı olarak alkolik.
Evdeki her şeyimi toplayıp arabaya bindim. Son bir defa gidecektim kasabaya... Bu beş bilgiyi de kullanamazsam artık bırakacaktım her şeyi.
Özür dilerim Laura... Ama senin uğruna hayatımdaki herkesi kaybedemem.
Yol boyunca dolu gözlerle kasabaya gittim. Kasabanın giriş tabelasını gördüğüm an içimi büyük bir sıkıntı kaplamıştı. Yanımda Laura olmadan gitmek istemiyordum buralardan.
Sana son bir defa sarılabilmek için neler yapabileceğimi asla tahmin edemezdin Laura... Seni çok özledim. Gerçekten çok özledim. Neredeyse iki yıldır yanımda yoksun ve bu artık beni içten içe yiyip bitiriyor. Bunları hak etmedin sen... Öyle bir kardeşi hak etmedin, berbat bir anneyi hak etmedin, benim gibi kötü bir sevgiliyi de hak etmedin! Sen her şeyin en iyisini hak ediyordun... Böyle bir sonu değil. Yaşadığına dair olan bütün umutlarım tükenmişti...
