HALF OF MY HEART IS IN HAVANAAA OHHH NA NAAAAA gerçekten
Yılbaşı gecesi hayatımda yaşadığım en yarım geceydi bir günün her ayrıntısı mı bu kadar yarım olur
"Uyanmıyor..."
"O zaman geri göle bırakalım!"
"Saçmalama George! Bu kıza burada kötü şeyler yaparlar..."
Ah... Vücudum...
"Ayrıca yaşıyor..."
Ellerimde ve alnımda sıcaklık hissediyorum...
Tam rahat nefes almayı beklerken birden öksürmeye başladım. Ve gözlerim açıldı... Açıldıkları an kapalı olduklarını fark etmiştim.
"Ah..." diye inledim çünkü her yerim ağrıyordu.
Neresi burası? Etrafı aydınlatan loş ışık pek de yardımcı olmuyordu bana. Biraz daha görüntü netleşince karşımdaki iki insanın az önceki uğultuların sahipleri olduklarını anlamıştım.
"İyi misin canım..." dedi kadın elini alnıma koyarak.
Fakat ben hala yarı açık zihnimle etrafı inceliyordum. Ahşap bir ev... Bir şömine... Küçük bir ev...
Çok küçük...
Yavaşça kafamı kadına doğru çevirmemle kadın biraz bu halimden rahatsız olmuştu.
"Hangi yıl?" dememle kaşlarını çattı.
"Ne?" dedi gülerek.
"Hangi yıldayız?"
"1916."
"NE?!"
Bir saniye... Sakin ol... Hatırlıyorum.
Geçite doğru yüzdüm. Geçmişe gelebilmek için.
Geçmişe neden geldim ben?
Laura! Laura... O NEREDE? ONU BULMAM GEREK!
"LAURA NEREDE?" dedim korkuyla?
"Tatlım... Aileni mi kaybettin?"
"Ben... Bilmiyorum. Hayır."
"Biraz oturmaya ne dersin?" diyerek beni hızlıca kalktığım yatağa geri oturttu.
Arkada gözlüğünün arkasından bizi sessizce izleyen küçük bir çocuk gördüm... Ona gülümsediğim an utancını gizlemek için yüzünü kitabıyla kapattı.
"George işte..." dedi kadın gülerek.
Gülümseyerek kafamı yastığa koymamla pencerenin ardındaki devasa sarayı görmem bir olmuştu. Sarayı görmemle beraber tüm gerçekler yüzüme tokat gibi çarptı...
Vanessa geçiti açabilmek için annemi öldürdü... Annem geçiti açabilmek için Mabel'ı öldürdü.
Annem geçiti açabilmek için Vanessa'ya Serena'yı öldürttü.
En küçük yanlışımda Laura'yla asla tanışamayacağız beni sevmeyebilir beni istemeyebilir NE YANİ BİZDEN ASLA OLMAZSA?!
Bunları düşünmek nefes alışverişimi hızlandırmış ve Laura'yla daha iyi empati yapmama sebep olmuştu. En küçük yanlış hareketimde, sözümde, düşüncemde... Geleceği veya geçmişi nasıl etkileyeceğimi kimse bilemezdi.
"Saray... Prenses..." dedim büyülenmişçesine sarayı izlerken.
Benim için bütün bunları bıraktığına inanamıyorum... Ya bu sefer bu kadar çok sevmezsen beni Laura? O zaman... Bu bizim sonumuz mu olacak?
"HEY ONA BEN AŞIĞIM BİR KERE!" dedi çocuk kitabı kenara fırlatarak.
Şok içinde çocuğa baktım. Kafamı dağıtma seni yerden bitme...
"Saraya nasıl gidebilirim?" dedim kadına bakarak.
"Gidemezsin..."
"Gitmem gerek. Laura- Prensesle görüşmek zorundayım!"
Gördüğümde ne diyeceğimi bile bilmiyorum... Bir saniye? Laura benimle gayet normal tanışmıştı. Benim de Laura'yla normal tanışmam gerek!
"Saraya bile girme imkanın var ama... Prensesle imkansız."
"Prensese girmem mi imkansız?"
Kadın gözlerini devirdi.
"Onu oldu bilin..." dedim sırıtarak.
Yarım akılla bile hala şaka yapabildiğime inanamıyorum ama artık bunu sorgulamayı bıraktım. Sanırım ben de buydum işte...
"Anlaşılan edepsiz bir kurbağa yakalamışım bu sefer gölden..."
"Birazcık..." dedim gülümseyerek.
"Anlat bakalım... Kimsin sen? Soluğu alır almaz neden aklına prenses geldi? Bir deli benim oğlum sanıyordum."
"Ben... Ben Holly. Ve prensese aşığım. Konuşmam gerek."
"Canım, prensese aşık tek kişi sen değilsin."
Bu bilgi canımı sıktı işte... Ama mantıklı düşünelim bir prensesten bahsediyoruz.
"B-Biliyorum ama... En çok benim aşık olduğuma inanabilirsiniz." dedim saraya bakarken.
"Bazen... Bazı hayallerden vazgeçilmesi gerek. Yoksa ip eli kangren yapar. Yanlış mıyım?"
Şaka mı? Laura'nın işi daha kolay geldi şu an gözüme. BEN BU SİKTİĞİMİN SARAYINA NASIL GİRECEĞİM?
"Biraz uyumaya ne dersin? Sabah birbirimizi daha iyi tanırız." dedi kadın alnımı öperek.
"Bana neden yardım ediyorsunuz?" dedim kadının gözlerinin içine dimdik bakarak.
Belki tanıyorumdur...
"Bilmem. Her iyiliğin bir sebebi mi olmalı?"
"Bilmem..." dememle güldü.
"Hadi uyu. Günün başlamasına az kaldı zaten." diyerek üzerimi örttü.
Kadının ne kadar güzel olduğunu düşünmeden edemedim... Biraz hayallere daldıktan sonra yüzümü saraya çevirerek gözlerimi kapattım.
Bir yolunu bulacağım Laura.
Hep buldum...
Kısa bölüm çünkü ders...
Holly öldü sanmayın diye yazdım acele acele asjdnfjsabdfklabska
