Elimde hiçbir ipucu yoktu... İpucu bulmamı sağlayacak herhangi bir bilgi de yok elimde çünkü Laura'yı ben bile yeniden tanıyordum şu an. Sadece tuhaf olan bir ayrıntı vardı...
Laura'nın günlükleri yok.
Fotoğraf albümleri de...
Bu da dediğini doğruluyor. Şüphelimiz Laura'nın varlığını silmeye çalışıyor. Ki bir nevi amacına ulaştı. Herkes onun öldüğünü kabul etmişti. Artık kimsenin aklında Laura yoktu. O sadece zavallı yakılmış kızdı... Yaşama ihtimali kimsenin aklına gelmiyordu. Ondan geriye hiçbir şey kalmadı.
Hiçbir şey...
Tek bir şey bile kalmadı bir insanın arkasından.
Unutulacak... Daha beter unutulacak.
Bu düşünceler göğüs kafesimin üstüne oturmuştu. Sert bir şekilde dolabımın kapağını kapattım.
"İyi misin?"
"Bilmiyorum..."
Ivy elini omzuma koydu.
"Onun iyi bir yere gittiğine eminim Holly. Emin ol dünyada olduğundan daha mutludur."
"U-Umarım..." diyebildim sadece.
"Konuşmak istediğinde beni arayabilirsin."
"Teşekkür ederim."
Gülümseyerek bana sarıldı ve yanımdan uzaklaştı. İçimden bir ses Ivy'nin yapmadığını söylüyor ama bir şekilde bu işin içinde olduğuna eminim. En azından kim ona takıntılı biliyor olabilir.
"Ivy?"
"Evet?"
"Çok özel değilse sana bir şey sorabilir miyim?"
"Soruya bağlı..."
Kulağına yaklaştım.
"Laura'ya takıntılı olan kişi kimdi?" diye fısıldadım.
"Bana da söylemedi."
Geriye çekilip yüzüne baktım.
"Yalan söylüyorsun."
Kolumdan sertçe tutup beni kendisine çekmesiyle sinir bozucu bir şekilde gülümsemiştim.
"Tüm hikayenin sonunda birbirimize aşık olsak ne kadar komik olurdu..." dedim.
Ağzımın ayarı biraz bozuk ve zamansız şakalar yapabiliyorum.
"Bana doğruyu anlat Ivy."
"Ulu orta bunu sakın bir daha sorma. O kişi kimse bizi duyabilir. Ve her kimse manyağın teki..."
"Cidden bilmiyorsun..."
"Evet salak."
"Bir şeyler saklıyorsun Ivy. Bana yalan atmayı kes nasıl bir babayla büyüdüğümü ve bu yüzden ne derece paranoyak olduğumu bilmiyorsun."
Ivy etrafı inceledi ve kolumdan tutup beni bir depoya soktu.
"Bak... Anlattığım şey seni iğrendirebilir. Laura'dan iğrenmeni istemiyorum."
"Anlat artık."
"Laura'yla çıkmaya başladıktan bir süre sonra cidden büyük bir kavgamız olmuştu ve bir süre ayrı kaldık."
Heyecandan kalbim ağzıma gelmişti.
"Daha sonra tekrar barıştığımızda... Laura bir gün yanıma kolları morarmış bir şekilde geldi. Orada anlamıştım aslında olayı az çok... Sonra çözüm bulmak için gönüllü oldum. Ama..."
