Odama girip kendimi yatağa attığım an odada yalnız olmadığımı fark etmem beni yerimden sıçratmıştı.
"Hiç bana kızma odaya girdiğinden beri buradayım."
"Laura... Manyak mısın?!"
"Hayır. Ablana cevap yazıp bana yazmaman... Bana tavırlı olduğun mesajını almamı sağladı."
"Hastaneye gitmişken bir de bipolar mısın onu sor. Önce ağzıma sıçıyorsun sonra yanıma geliyorsun. Her defasında!"
Bir şey demeden bana baktı.
"Gerçekten anlamıyorum seni. Yanımda durma benden uzak dur gibi birçok şey saçmalıyorsun ama ilk yanımda biten sen oluyorsun!"
Violet odaya yarı uyur halde girdi ve ikimize baktı.
"Lütfen... Biraz sessiz konuşu-"
Laura sandalyeden hızla kalktı ve beni kendisine çekip dudaklarımı öptü. Daha sonra kafasını hızla Violet'a çevirdi fakat Violet tam o sırada bana gülümsüyordu. Laura'nın ona baktığını anladığı an sinirlenmiş gibi yapmaya çalıştı ama çok geç...
"Siz ikiniz... Ne boklar karıştırıyorsunuz?" dedi Laura sinirle.
Violet'a ölümcül bakışlar atıyordum. Az önce resmen gerçekten sevgili olmadığımız belli olmuştu.
"Hey... Sevgilimi nasıl öpersin?" demişti gülmemek için kendini zor tutarken.
Tanrım Violet...
"Neyse ses çıkartmayın uyumak istiyorum. İyi geceler." diyerek kapıyı kapattığı an Laura sinirle bana döndü.
"Biliyordum!" dedi beni yatağa ittirerek.
"Neden?"
"Bunu daha sonra sorgula..."
"Neden sevgili taklidi yaptınız? Bana acı çektirmek gibi bir fetişin mi var?"
"Evlisin farkındasın değil mi?"
"Çabuk bunu neden yaptığını söyle."
"Violet için..."
"BANA SÖYLEYEBİLİRDİN!"
"NEDEN?!"
"ÇÜNKÜ SENİ SEVİYORUM VE SENİ BİR BAŞKASIYLA GÖRMEK ÜZÜCÜ!"
"Seni bir başkasıyla görmek bana zevk mi veriyor?!"
"Seni sevdiğimi biliyorsun."
"Hayır. Hayır bilmiyorum Laura. Nerede tam olarak bu sevgi? Beni terk edişinde mi saklı? Gözüme baka baka evleneceğini söylemek de mi yoksa? Veya her defasında beni ağlatmanda mı aramalıyım bu sevgiyi?! Bu mu senin aşk dilin? Nefret ettirmek mi?"
Güldü.
"Benden nefret mi ediyorsun?"
"Beni inatla hala götünden dinliyorsun..."
Sinirle beni yatakla kendi arasına sıkıştırdı.
"BÖYLE OLMAMASI GEREKTİĞİNİN BEN DE FARKINDAYIM TAMAM MI?! SENİ SEVMEK KOLAY MI ZANNEDİYORSUN! KARŞIMA GEÇİP SENİN İÇİN NELERDEN VAZGEÇTİĞİMDEN BİR HABER, SÜREKLİ SENİ SEVMEDİĞİMİ İMA EDİP DURMA!"
"O zaman... Sen de beni gerçekten sev." dedim ağlayarak.
Üzerime eğilip bana sıkıca sarıldı ve yüzünü omzuma bastırdı.
"Seviyorum zaten..."
Kafamı hayır anlamında salladım.
"Eğer sevgi buysa... İstemiyorum Laura."
