သူပြန်လာမယ်ဆိုလို့ မနက်တည်းက အစောကြီးထပြီး စောင့်နေတာ။ကြာလိုက်တာကွာ။
အခန်းထဲ ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန် ဂနာမငြိမ့်လမ်းလျှောက်ပြီး ခုတင်ပေါ်ကို တက်ထိုင်လိုက်ထလိုက်နဲ့ မျက်စိကိုနောက်နေတာဘဲ။
YG:"Jungkook ဘာဖြစ်နေတာလဲ??😒"
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး "
"ဘာမှမဖြစ်လဲ ငြိမ်ငြိမ်လေးနေကွာ အာရုံနောက်တယ် သီချင်းစပ်မရ၊ရတဲ့ကြားထဲ"
"ကိုယ့်ဘာကိုယ်စပ်မရတာ သူများကိုလာမဲမနေနဲ့"
"မင်း!!.......ငါ့ကလေးလေး အိပ်နေလို့ပေါ့ကွာ မဟုတ်ရင် အနားခေါ်ထားပြီး အကြံညဏ်လေးဘာလေးလဲရ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်ရင် သီချင်းကအလိုလိုထွက်လာရော"
"😒😒 ဘယ်တုန်းက အဲ့လောက်ကဗျာဆန်သွားတာလဲ အမြဲဘုကလန်ပြောတဲ့လူသားက hyung ဘဲ ကလေးရှိတာမဟုတ်ပါဘူးနော်😒...."
"ဒါနဲ့ မင်း Jimin ကို ဖွင့်ပြောပြီးပြီလား"
"ဟင့်အင်း မပြောရသေးဘူး သူပြန်လာရင်ပြောမလို့စောင့်နေတာ"
"အင်း အချိုးပြေပြေလေးပေါ့လုပ်ပေါ့ကွာ အရာရာတိုင်း ကိုယ် စိတ်တိုင်းးကျမဖြစ်နိုင်ဘူး၊ စောင့်သင့်ရင်စောင့်ရမယ်အရာတွေရှိသလို၊ လက်လွှတ်သင့်ရင် လွှတ်ရမယ့်အရာတွေရှိတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ...."
~~~~~တီ~~~တီ~~~~
ကားသံကြားတာနဲ့ တခါတည်း အခန်းထဲကပြေးထွက်သွားတော့တာဘဲ။
တွေ့တွေ့ခြင်း သတိရရနဲ့ သွားပြေးဖက်လိုက်သည်။
"Jungkook!!!ဖယ်အုန်း!!!!"
ဖက်ထားတာ အသက်ထွက်တော့မယ်။
"Hyung နေကောင်းတယ်မလားဟင် ဘာလို့စောစောမပြန်လာတာလဲ၊ ဟင် မျက်နှာလေးကလည်း သေးသွားလိုက်တာ မအိပ်ရဘူးလား"
"ဖြေးဖြေးမေးစမ်းပါကွာ အားလုံးအဆင်ပြေတယ် "
"အင်း ကျွန်တော် hyung ကိုပြောစရာရှိတယ်"
"ငါပင်ပန်းနေပြီ သွားတော့မယ်"
ပြောမလို့ အရှိန်ယူရုံရှိသေးတယ် ဖြတ်ချလိုက်သောစကားကြောင့် Jungkookမျက်နှာလေးညိုးငယ်သွားသည်။
Namjoon လည်း ခေါင်းခါကာ Jungkookပုခုံးကိုကိုင်လိုက်ပြီး
YOU ARE READING
ပန်းရောင်လေးနဲ့ကျွန်တော်
Romanceသူ့ကိုစစချင်းမြင်တော့ အမြင်ကတ်စရာ ပုပုသေးသေးနဲ့ နှင်းဆီပန်းလေးလို ရဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ စွာလန်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဘဲ အမြင်ကတ်လား။ရီလိုက်ရင် ပိတ်သွားတဲ့ မျက်နှာလုံးကိုဘဲလား။လက်သေးသေးလေးတွေကိုလား မသိတော့ပါဘူးဗျာ။အမြင်ကတ်တယ် ခင်ဗျားကြီးကို ....😏...
