ပန်းရောင်လေးနဲ့ကျွန်တော်

Part 28

Jimin လည်း ဘာမှမတွေးနိုင် လိုက်ခုန်ဆင်းမိသွားသည်။ရေထဲကို ရောက်သွားပြီး ချက်ချင်းပြန်ကူးတက်ကာ Moe ကို လိုက်ရှာရတော့သည်။

"Moe!!!!"

" Jimin hyung !"

ခပ်လှမ်းနေရာမှာ ရေထဲရုန်းနေရင်း အော်ခေါ်နေသည်။moe စီသို့အမြန်ကူးသွားလိုက်ပြီး ကယ်ကာ စမ်းချောင်းဘက်ကိုကူးလာခဲ့သည်။

စမ်းချောင်းနားကိုရောက်တော့ namjoon hyung တို့အော်ခေါ်နေကြသည်။

"Jimin!!!!!"

Jimin တယောက်မောနေကာ တက်လာပြီး Moe ကတော့ သတိမေ့နေသည်။
Jungkook က jimin ကို ဖက်ထားပြီး namjoon Moe ကို သတိပြန်ရအောင်လုပ်နေသည်။

အကုန်လုံး namjoon ကိုငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ကြည့်နေကြသည်။ခုန ကြာတော့ Moe သတိရလာသည်။

"အဟွတ် အဟွတ် "

JH:"Moe Moe သတိရပြီလား"

Moe တယောက်အရမ်းကြောက်နေပြီး Jungkook ကိုမြင်တော့ လှမ်းဖက်လိုက်သည်။

Moe:"Jungkook!!!"

အကုန်လုံးက မျက်လုံးပြူးသွားကာ jimin ကိုလှမ်းကြည့်ကြသည်။jimin က ဘာမှမဖြစ်ဘူးဆိုပြီး ပြန်ပြုံးပြသည်။

Moe:" Jungkook ငါ ငါကြောက်တယ် ငါငါ ပြန်ပြီး......"

‌ပြောနေရင်းသတိမေ့သွားသည်။moe ကို မချီကာ ဆေးရုံသို့ အမြန်သွားလိုက်ရသည်။

Moe ကို ဆေးရုံတင်ထားတာ ၂ ရက်ရှိပြီ သတိမရလာသေး။Jimin တယောက် အရမ်းစိတ်ပူနေသည်။

ဆရာဝန်ခန်းထဲတွင်

JM:"ဆရာ ညီမလေး အခြေ‌အနေက ဘယ်လိုရှိလဲဟင်"

Doc:" လူနာက နဂိုခံ ရောဂါရှိတော့ ပြန်ပြီးအရင်ကအကြောင်းတွေကိုမှတ်မိလာတာရယ်၊ အထိတ်တလန့် ဖြစ်သွားတာကြောင့် ခဏတာမေ့နေတဲ့သဘောပါ လူနာရဲ့စိတ်ပေါ်လည်းမူတည်ပါတယ် ပြန်သတိရလာဖို့အတွက် ပြီးတော့"

JM:"ဆရာ ခဏ ခုနက နဂိုရောဂါအခံလို့ပြောလိုက်တာလား"

Doc:"ဟုတ်ပါတယ် ဒီက လူနာရှင်တို့က မသိဘူးလား"

NJ:"ဆရာ ဆက်ပြောပါ"

Namjoon စကားလမ်းကြောင်းကိုဖြတ်လိုက်ပြီး ဆရာ့ကိုဆက်ပြောခိုင်းသည်။