Jimin.တို့ ဘာပြဿနာမှမရှိဘဲပျော်ပျော်ပါးပါးဘဲနေခဲ့ကြပါတယ်။ဒါပေမယ့် အဆိုးကြီးကတော့ဝင်လာမယ့်ချိန်ရောက်လာခဲ့တယ်။jimin နဲ့ jungkook ခြံထဲသို့ဆင်းလာကြသည်။jungkook က jimin ကိုနားပူနားဆာလုပ်နေလို့ပေါ့။
"Kook အဲ့လိုကြီးတော့အတင်းလုပ်လို့မရဘူးလေ ဖေဖေနဲ့မေမေဒီကိုလာတဲ့ခါကျ ငယ်နဲ့လည်းမိတ်ဆက်ပေးရအုန်းမယ် အဲ့ခါကျမှ ပြန်လိုက်မလိုက်ပြောရမှာပေါ့ အတင်းတော့မခေါ်လောက်ပါဘူး"
"မသိဘူးဗျာ အဖွားပြောပုံကိုကြည့်ပါလား အတင်းပြန်ခေါ်မယ့်ပုံ ၊အတင်းပြန်မယ့်တူတူတော့ hyung မိဘတွေကိုမလာခိုင်းနဲ့တော့ အဲ့တာပိုကောင်းတယ်"
"အဲ့လိုကြီးကအဆင်မပြေဘူးလေကွာ"
"မရဘူး သူတို့ကအတင်းခေါ်မှာသိတယ် ဒီကလူကမခွဲနိုင်လို့ပြောနေတာကိုပြောမရဘူး တော်ပီ မပြောတော့ဘူး"
ဟောလ် စိတ်ကကောက်သွားပြန်ပြီ။
Jimin လည်းပြုံးကာခေါင်းလေးခါပြီး ချော့ရအုန်းမည်ပေါ့ဆိုပြီးတွေးလိုက်သည်။စိတ်ကောက်တာတဲ့ သူပေါင်ပေါ်လာလှဲအိပ်နေပြီး ခေါင်းကိုဟိုဘက်လှည့်ကာနှုတ်ခမ်းကြီးဆူထားသည်။ဟက် ပြီးတော့လက်ကိုကလည်းမလွှတ်တမ်းဆွဲထားသေးတယ်။စိတ်ကောက်တဲ့ပုံစံပါတဲ့။
"Kook ..... Kookရေ"
"............"
"ပြန်မထူးဖူးပေါ့ ရပါတယ်လေ သူနဲ့လျှောက်သွားရင်ကောင်းမလားလို့ခေါ်မလို့ကို မခေါ်တော့ပါဘူးငယ်နဲ့ဘဲသွားတော့မယ်"
အပြင်သွားမယ်ဆိုတော့ မျက်လုံးကြီးမှိတ်ပြီးနှုတ်ခမ်းကြီးဆူနေရာကာ ထလာသည်။
"ဟွန့် ဘယ်သူကမလိုက်ဖူးပြောလို့လဲလိုက်မှာ"
"ဟင် ဘယ်သူလဲမသိဘူးဗျ သိလို့လား"
သူ့ကိုမသိသလိုနဲ့နောက်တော့ မျက်ခုံးကြီးကျုံပြီး
"Hyung နော် မနောက်နဲ့တကယ်သွားမှာလို့"
"ဘာပြောတာလဲဗျ ကျွန်တော်နားမလည်ဖူး"
"နားမလည်ဖူးပေါ့ နားမလည်ဖူးပေါ့ဟုတ်လား လာခဲ့"
"ဟဟ ဟီး ဟဟ ယားတယ် မလုပ်နဲ့ kook"
" ခစ် ခစ် ခစ် တော်ပီလို့"
YOU ARE READING
ပန်းရောင်လေးနဲ့ကျွန်တော်
Romanceသူ့ကိုစစချင်းမြင်တော့ အမြင်ကတ်စရာ ပုပုသေးသေးနဲ့ နှင်းဆီပန်းလေးလို ရဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းနဲ့ စွာလန်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကိုဘဲ အမြင်ကတ်လား။ရီလိုက်ရင် ပိတ်သွားတဲ့ မျက်နှာလုံးကိုဘဲလား။လက်သေးသေးလေးတွေကိုလား မသိတော့ပါဘူးဗျာ။အမြင်ကတ်တယ် ခင်ဗျားကြီးကို ....😏...
