Zorba (B×B)

Bölüm 5

"A-aroan!"

"Shhh sakin ol."

Demesi kolaydı tabi onun kucağında otururken ve o kazağımın altından sırtımı okşarken nasıl sakin kalabilirdim?

"Aroan, lütfen... Okuldayız. B-bu yanlış. Bırak gideyim lüt- mhhh"

Dudaklarıma yapışıp konuşmama izin vermemişti. Onu var gücümle itiyordum ama gücümün yetmemesiyle birlikte her seferinde beni belimden tutup kendine bastırıyordu. Daha sonra bulunduğumuz soyunma odasına müdür girdi Aroan'ın dikkatinin dağılmasından fırsat bularak onu ittirmiştim.

Evet, ondan kurtulmuştum ama kıçımın üstüne düşmüştüm! Ahh sanırım kıçım kırıldı! Tam Aroan'a dönüp ona bir şeyler söylemek isterken onun orada olmadığını fark ettim. Bir dakika soyunma odası neden boştu?

En son müdür tarafından basılmamış mıydık? Tam o sırada sanki tanrı iç sesimi duymuş gibi içeriye müdür girdi.

"HAHAHA BU NE LAN?!"

Kahakahalarımı bastıramamıştım çünkü bizim müdür üzerinde mor ve sarı benekli bir bikini ile içeriye dalmıştı. Kel olması ve yüzünde ki ifadenin ciddiliği her şeyi daha komik yapıyordu.

"SEN NE HADLE GÖZLÜKLERİMİ ÇALARSIN!"

Müdürün söylediği cümlenin anlamsızlığını düşünürken onun gerçek hayatta gözlük kullanmadığı aklıma geldi. Bir dakika gerçek hayat mı? Ne yani rüyada mıyım ben? Eh mantıklı...

...

Yüzümü ekşiterek gözlerimi açtım. Üzerimden tır geçmiş gibi hissediyordum. Haklıydım da zaten o nasıl rüyaydı amk! Elimi uzatıp gece debelenmekten olsa gerek yere düşürdüğüm telefonumu alıp saate baktım. Daha alarmımın çalmasına 25 dakika vardı. Bende yatakta kalmanın anlamsız olduğunu düşünüp kalktım ve hazırlanmaya başladım.

...

Hazırlanma işi bittiğinde salona geçip sosyal medyada geziniyordum. Daha sonra canım sıkıldı ve okula yarım saat önce gitmenin bana bir zararı olmayacağına kanaat getirip ayakkabılarımı giymek için koridorun sonuna yöneldim. Ayakkabılarımı giyip kapıyı ardımdan kapatıp kilitledim. Arkamı döndüğümde Aroan'ı gördüm kapının açılma sesinden olsa gerek buraya bakıyordu. O sırada gördüğüm rüyanın ilk kısımları beynime akın ediyordu. Yüzümün kızarmasına engel olamayarak hızlı adımlarla onu arkamda bırakıp okula ilerledim.

Yazar notu: Anca naz yap zaten amk

Okula girdiğimde sınıfa çıkmadan önce kantinden su aldım. Sınıfa çıkıp kapıyı açtığımda sınıf bomboştu. Sırama oturdum. Daha sora telefonda gezinmeye başladım. Yaklaşık 5 dk sonra kapı açıldı. Kafamı kaldırdığımda Aroan'ı gördüm...

Ahh tabi ya! O benim hemen arkamdaydı! Ve ben aptal gibi sınıfa gelmiştim! Muhteşem şimdi ikimiz sınıfta baş başaydık. Normal saatimde okula geldiğimde zilin çalmasına yarım saat oluyordu ve bugün de yarım saat erken çıkmıştım zaten yani yaklaşık 45 dk gibi bir süre vardı zilin çalmasına.

Sınıfı garip bir sessizlik kaplarken konu açmaya cesaret edemiyordum.

"Dün geceki sendin değil mi?"

Sessizliği bozan Aroan'a çevirdim gözlerimi. Neyden bahsettiğini adım gibi bilmeme rağmen anlamamış gibi davrandım.

"Anlamadım?"

"Salağa yatma. O sendin değil mi?"

Eğer cevap verirsem açıklama yapmam gerektiğini bilerek sustum.

"Cevap ver."

Aynı anda hem nasıl bu kadar sakin hemde nasıl bu kadar korkunç olabildiğini anlamıyordum.

"Ben, seni öyle görünce... Endişelendim ve seni uyarmak istedim. Ama uyandığında ve beni gördüğünde, bilmiyorum sanırım bana kızmandan korktuğum hemen ayrıldım oradan."

"Neden bu kadar korkuyorsun?"

"Korkmuyorum." sesimin titremesine lanet ettim.

"Yalan söyleme şuna bak gözlerimin içine bile bakamıyorsun, sürekli kekeliyorsun. Herkese karşı böyle misin sen?"

Senenin başından beri bana yapmadığını bırakmayan kişi mi soruyordu bunu?

"Sen... bunu bana sorabilecek son insansın."

"Öyle mi? Ama baksana bunu sana soran ilk insanım."

Söylediği şeyin doğru olması sinirimi bozmuştu. Tekrar söze girmişti konuşmama izin vermeden.

"Şimdiden söyleyeyim çocuk ben aşık olabileceğin bir insan değilim anladın mı? Senin gibilerle işim olmaz."

Duyduğum şeylerle kan beynime sıçramıştı. Ona aşık olduğumu da nerden çıkarıyordu? Sinirle ayağa kalkıp gözlerinin içine baktım.

" Herkesi kendine aşık sanmayı bırak. Senin gibi iğrenç bir insanı anca o bütün gün peşinden ayrılmayan sürtükler ister."

Gözleri şaşkınlıkla büyürken benden böyle bir şey duymayı beklemediği her halinden anlaşılıyordu. Bende kendimden böyle bir cümle beklemiyordum. Sıramdan çıktım ve yanında çıkıp gidecekken beni kolumdan tutup engelledi. Göz göze geldiğimizde şaşkınlığının yerini öfke aldığı açıkça belli oluyordu. Gerçek dışı gibi gelen bir hızla beni duvarla arasına aldığında donup kalmıştım.

Öhöm pek şaşırmayalım şunun şurasında bende waty boyum demi yani.

Gözlerinden alev çıkacak gibi duran Aroan'a bakmaya korkuyordum. Çaresizce onu ittirmeye çalıştım ama bir santim bile kıpırdamıyordu. Elini çenemin altına koyup beni kendine bakmaya zorladı.

"Bir daha söylesene."

"A-aroan..."

"Az önce aslan gibi kükrüyordun şimdi neden yavru kedi gibi duruyorsun?"

"..."

"Her gün rüyalarıma girmeyi nasıl başarıyorsun? Her lanet gece seni görüyorum. Senden nefret etmeme rağmen her gece aklımı başımdan nasıl alıyorsun?"

"R-rüya?"

Sanki söylediği şeyin yeni farkına varmış gibi fısıltıyla küfür ettikten sonra beni bırakıp sınıftan çıkmıştı. Aroan gittikten sonra birkaç dakika yerimde kalsam da daha sonra sırama oturup dediklerini düşünmeye başlamıştım. Her gece beni rüyasında mı görüyordu? Tamam bende görmüştüm belki ama sadece bir kere o ise her gün gördüğünü söylüyordu.

'Senden nefret etmeme rağmen her gece aklımı başımdan nasıl alıyorsun?'

Yanlışlıkla yaptığı itiraf kafamı allak bullak ediyordu. Sanki ona bu rüyaları görmesine ben neden olmuşum gibi yanaklarım kızardı. Gördüğüm rüyanın ilk kısımları da aklıma gelince dayanamayıp kafamı utançla sırama gömdüm.

Ders başlayana kadar bu pozisyonda kalmayı planlıyordum.