Zorba (B×B)

Bölüm 23

(Bu bölüm cinsellik içerir! Rahatsız olacağınızı düşünüyorsanız bölümü atlayabilirsiniz.)

...

"Tekrardan ellerine sağlık anne!"

Neredeyse şakıyarak söylediğim cümleye karşılık oda gülerek cevap vermişti.

"Rica ederim oğlum. Yeter yardım ettiğin hadi siz çıkın yukarı ben hallederim gerisini."

Aroan'ın da kibar teşekküründen sonra onu kolundan tutup odama sürüklemeye başlamıştım. Aslında acelem falan yoktu sadece çok mutluydum, içim içime sığmıyordu, bütün mahalleyi koşa koşa turlamak istiyor gibiydim. Sesli bir şekilde gülerek Aroan'ı odama sürüklemeye devam etmiştim. Delirmeye falan başlamıştım sanırım.

En sonunda odaya girebildiğimizde kapıyı örtmüştüm. Yüzümde kocaman bir gülümsemeyle Aroan'a dönmek üzereydim ki Aroan'ın beni omuzlarımdan tutup kapıya yaslaması ona bakmamı kolaylaştırmıştı.

Gülümsemem yüzümde donarken onun koyulaşmış gözleri ve sabır etmeye çalışır gibi sıktığı çenesi midemin kasılmasını sağlamıştı.

"Y-yanlış bir şey mi yaptım? Neden öyle bakıyorsun?"

"Öpebilir miyim?"

Anesinden 2. Şekeri isteyen bir çocukmuşçasına çekingen gelen sesi, görüntüsüne öyle bir tersti ki sesin sahibinin o olduğuna inanmak güçtü. Konuşmayı unutmuş gibi ona bakıyordum. Gözlerini kısa bir süre için kapatıp başını eğdi. Tekrar göz göze geldiğimizde konuşmaya başladı.

"Her gülümsediğinde Nayiri... Sanki.."

Derin bir nefes aldı ve devam etti.

"...sanki içim gidiyor."

Anında yanmaya başlayan yanaklarım ve midemde uçuşan kelebekler Aroan'ın dudaklarına yapışmam için irademe yalvarıyordu.

Ve ben onları dinledim...

Sanki başka seçeneğim yokmuşcasına...

Aroan'ın karşılık vermesi öpüşümüzü derinleştirirken ellerimi saçlarına çıkardım. Oda belimi kavrayıp beni kendine çekti. Dudaklarından sesli bir biçimde ayrılıp başımı omzuna yasladım. Bu hisler bedenime fazla gelmiş, taşmıştı. Yine de daha fazlası için yanıp tutuşuyordum.

"Çok garip bir his Aroan...

Tutuşuyormuşum gibi.."

Hislerimi söze döktüğümde vereceği tepkiyi görmek için Aroan'a baktım.

"Söndürmeme izin ver."

Tekrar dudaklarıma yapışmasıyla başım kapıya yaslanmıştı. Hırçın bir şekilde dudaklarıma asılan Aroan'ın hızına yetişmekte güçlük çekiyordum. Ama bu onun pek umrunda gibi değildi. Nefesimiz yettiğince öpüşmüş, zor da olsa birbirimizden ayrılmıştık.

Aroan bir süre hareketsiz durup sadece gözlerime baktıktan sonra ani bir hareketle kıyafetlerimi çıkartmak için atılmıştı. Elimle onu durdurdum.

"Annem..."

"Bizim eve gidelim."

"Ne-"

"Beni duydun. Bizim eve geçiyoruz. Hemen!"

Yazar notu: >:D

Bir şey dememe izin vermeden beni odanın dışına doğru sürüklemeye başlamıştı. Mutfaktaki işlerini bitirip televizyon karşısına kurulmuş annemin yanına gitti. Saat geç olduğu için annem ışıkları kapatmış, neredeyse uyuklayarak film izliyordu. Ben de Aroan'ın anneme ne gibi bir bahane üreteceğini merakla bekliyordum.