Once upon a love story (Janerome)

16

JEROME:

Ang sarap sa pakiramdaman na maayos kayo nang taong mahal mo.

"Ano Jerome nagpakasaya ba kayo ng magaling mong girlfriend?" bungad saakin ni Cassandra habang naka pamewang. "Sa ngayon, siguro okay kayo. Pero paano pag nalaman niya ang totoo."

"Ako mismo ang magsasabi sakanya ng totoo, Cassandra ipapaliwanag ko sakanya ang lahat lahat. At sisiguraduhin kong maiintindihan niyo yun, at mas magiging masaya pa kami."

"Really? Satingin mo na hindi man lang siya makakaramdam ng galit sayo? Tsk! Aminin man natin Jerome, na kahit hindi natin alam nung mga panahong iyon ang nangyayari. Damay pa rin tayo, isa kang Espiritu at isa ako Zaragosa at itatak mo diyan sa utak mo na isa siyang Enriquez."

Naginit naman bigla ang mukha ko at nakaramdam ako ng matinding galit.

"Hindi walang ang bagay na yan ang sisira saamin ni Jane." matapang kung sagot.

"Hindi lang siya bagay Jerome dahil isa siyang napakahalagang sikreto isang pinakatatago tagobng sikreto ng pamilya mo at pamilya ko. Ano Jerome, handa kabang ipagpalit ang pamilya mo para sa babaeng minahal mo? Na walang kasiguraduhan kong mamahalin ka parin pag nalaman na niya ang totoo. "

Napatahimik ako sa sinabi niya.

"Kahit anong gawin mo hindi maiintindihan iyon, hindi niya maiintindihan ang isang bagay na matagal na itago sakanya, hindi lang ikaw kundi pati ang kanyang mga magulang. " ngumiti siya ng nakakaloko. "Bakit hindi mo nalang hayaan na siya ang kusang makatuklas ng totoo. Baka sa ganoong paraan ay mabawasan ng kahit katiting ang mararamdaman niya galit sayo." pagkatapos niyang sabihin yun ay nag umpisa na siya maglakad.

Paano ko nga ba sasabihin sakanya ang isang bagay, na alam kong magiging dahilan ng pananakit ko nanaman sakanya. Nangako akong hinding-hindi ko na siya iiwan, nangako akong hindi ko na siya papaiyakin. Pero ito ako, nasa isang sitwasyong kailangan kong mamili, mamili sa dalawang bagay na napakahalaga saakin. Parehas ko silang mahal, at parehas silang mahalaga saakin. Saan ako lulugar kong maging ako natatakot na piliin ang isang bagay na alam kong pagsisisihan ko sa bandang huli.

"Wala kang kasalanan sa nangyari noon John! Isa kang Espiritu, at hindi maling mag mahal ka ng isang Enriquez" yan ang bulong ng utak ko.

Bago kami iwan noon ni Mommy ang tangi niyang sinabi saakin ay ang katagang "Bawat desisyon ay dapat pinagiisipan, wala kang dapat pagsisihan dahil pinili mo lang ang isang bagay na alam mong nakakapagpasaya sayo." nung una hindi naintindihan ang ibig sabihin ni Mommy pero sa bandang huli naisip ko na wala naman talagang maling choice, dahil kaya nga natin pinili ang choice na iyon dahil sa paningin natin tama. Hindi tama sa paningin ng iba, kung alam mong masaya ka, ituloy mo lang dahil baka sa bandang huli ang mali ay maging tama.

Minsan ay hindi ko rin maiwasang hindi mapaisip, ano nga ba ang naging kasalanan ko at napunta ako sa ganitong sitwasyon.

Cassandra:

Hindi ako basta matatalo na kahit sino at hinding-hindi ako matatalo ng isang Enriquez.

Damn! Ano bang meron sa bitch na yun at hindi siya maiiwan iwan ni Jerome. Akala ko noon madali ko lang siyang mababawi, dahil minsan na niyang iniwan si Jane. Pero mali, mali ako.

"Hello kuya! Damn!"

/What happen Cass?/

"Yan Jane na yan, na wala nang ginawa kundi ang mang agaw!"

/Chill! Cass, I'm sure na sa bandang huli ikaw pa din ang mananalo at sisiguradin kong mapupunta sayo si Jerome./

"Hindi ako mapapanatag Kuya, we both know na mahirap kalaban ang mga Enriquez."

/Walang mahirap sa pinaghihirapan, nag uumpisa palang tayo Cassandra. At sinisiguro kong mababawi natin ang dapat na atin. Hinding-hindi tayo titigil hanggang hindi nagbabayad ang mga Enriquez./

Pagkatapos sabihin ni Kuya yun ay ibinaba na niya ang telepono. Deserve niya ang masaktan, deserve nilang masaktan lahat.

Kinabukasan:

"Hi Jane!" bati ko sakanya habang nakangiti, tsk! Plastic na kung plastic pero kailangan kong mapalapit sa Bitct na ito. "Kumusta na kayo ni Jerome?"

"We're okay as of now wala namang nang aagaw sakanya."

"Really? How about your family? Okay ba sila?" nag iba ang emosyon ng mukha niya, mukhang napupuzzle na siya.

"My family? Business trips, works and money. But they balance their time to took care of me. Wait.. Kilala mo ba ang pamilya ko?"

"Of course I know them!" sagot ko. Napalapit siya saakin. "Enriquez corporation, Enriquez Hotel' s and Classic Restaurants, Enriquez Resort's and Rest house isama mo na din ang malaking share nila sa Espirosa Company."

"About their business? I don't care, hindi ko kailangan ang mga yan to live. All I want is them" sagot habang nakangiti.

Hindi gusto? Ang kapal nga naman ng mukha nitong kaharap ko, akala mo kung sinong anghel.

"Hindi ka man lang interested? If i'm not mistaken ikaw ang tagapagmana ng lahat na yun. So paano yan kung ayaw mo?"

"Tagapagmana? Not really! Una palang dapat si Kuya ang nagpapatakbo ng business namin. But one day kinuha nalang siya saamin ni God."

"I'm sorry for that."

"Its okay past is past, at kung sino man ang gumawa nun sakanya. Karma now's there address" sagot ko at bumalik sa kinauupuan ko.

Maybe kaya maagang nawala si Kuya dahil mayroong mahalagang dahilan. Isa rin yun sa pinakamasakit na nangyari. Bukod sa nawala na siya, hindi pa nahanap ang bangkay niya. Ang tagal din naming umasa na one day kakatok siya ng bahay pero maging kami napagod na umasa.

"Okay ka lang mahal?" napatingin naman ako kay Jerome na mukhang nag aalala.

"Oo naman. May naalala lang ako."

"Naalalang ano?"

"Si Kuya. Satingin mo Jerome buhay ba kaya siya? Hindi naman nahanap ang bangkay niya eh."

Napatahimik naman si Jerome sa sinabi ko.

"Siguro, pwede.. Hindi natin alam." sagot niya. "Wag mo nalang isip ang tungkol diyan."

Napasmile naman ako sa sinabi niya, tama siya wag akong magpaapekto sa mga nangyari noon.

JEROME:

Napatahimik ako sa sinabi niya, alam kong maling itago ko sakanya ang lahat. Pero ayoko siyang makitang umiyak at masaktan dahil nanaman saakin.

"Okay ka lang ba bro?" tanong saakin ni Lester.

Nasa gym kami ngayon kakatapos lang ng klase at nauna na si Jane, Ella at Franz.

"Bro, paano kapag may isa kang malaking sikretong itinago sa mahal mo. At kaya hindi mo masabi sakanya ang totoo dahil ayaw mo siyang masaktan. Satingin mo anong gagawin mo?"

"Alam mo bro, kahit naman sabihin mo sakanya o itago mo, malalaman niya rin at the same time masasaktan mo rin siya. For me kasi love is being hurt and love can hurt in many ways. Hindi naman maiaalis na masaktan mo ang isang tao, pero yung sakit na yun ang magpapatunay if you are belong to each other. Bakit bro may tinatago kaba kay Jane?"

"Wala."

Love is being hurt and Love can hurt you in many ways. His right, sabihin ko man o hindi sakanya ang totoo, masasaktan ko pa din siya. Mas tama siguro sa mga magulang niya mismo ang magsabi kong ano ang totoo.

"Jerome! Ano bang itong nababalitaan kong hindi mo pa rin hinihiwalayan ang babaeng yun?"

"Tama ang balita mo Dad at wala akong balak na hiwalayan siya."

"Nagmamatigas ka talaga? Then she will suffer!"

Napatayo naman ako sa sinabi ni Dad.

"Go dad do whatever you want, diyan ka naman magaling diba? Magaling kang manakot at magaling kang manakit. So pagkatapos mo siyang masaktan ano magiging masaya kaba? Giginhawa ba ang pakiramdam mo? Kahit pa anong gawin mo hinding-hindi ko siya iiwan."

PS: Wag kakalimutang magvote.