#unicode
Roseanne's POV
"ဒီတော့ ဆေးရုံကနေ ဆင်းတော့မယ်ပေါ့ "
ဓာတ်မှန်ရိုက်ပြီးနောက် ကျွန်မလည်း အခန်းကို ပြန်လာပြီး အိတ်ကိုကောက်လွယ်စဥ် Lisaကလည်း ကျွန်မရဲ့နောက်ကနေ လိုက်လာသည်
အလုပ်များနေတဲ့ ဆရာဝန်က ဘာလို့ ကျွန်မနောက် လိုက်လာတာပါလိမ့်
"ဟုတ်တယ်.... အိမ်မက်မက်နေတာကို တားဖို့ အိပ်ဆေးဖြစ်ဖြစ် ဆေးတစ်မျိုးလောက်ပေးပါ့လား "
ကျွန်မရဲ့ စကားကြောင့် Lisaမှာ မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ကျွန်မကိုကြည့်နေတယ်
"အဲ့လိုဆေးတွေသောက်တာက ကြာလာရင် ခေါင်းကိုက်ပြီး ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးတွေအရမ်းများလာတတ်တယ် "
"ဟူး အခုမက်နေတဲ့ အိမ်မက်ကို ထပ်မမက်ချင်ဘူး "
"ဟမ် ဘာလို့လည်း အိမ်မက်ကဝမ်းနည်းစရာမှ မရှိတာ "
"မရှိပေမယ့် ဘာကိုဆိုလိုချင်မှန်း ငါတို့ မသိဘူးလေ ရှေ့ဆက်ဘာဖြစ်မလည်းဆိုတာ နင်ရောသိလား Lisa "
"သေချာပေါက်မသိဘူးပေါ့ ဒါပေမယ့် ငါတွေးကြည့်နေတာ ငါတို့လွတ်တဲ့အရာတွေလည်း ရှိမှာဘဲ "
"ဒါပေမယ့် အခု ငါဖြစ်နေတာတွေက အိမ်မက်လား တကယ်လားမသဲကွဲတော့ဘူး "
ကျွန်မပြောတာကို Lisa က ဘာမှမပြောဘဲ သက်ပြင်းသာချလိုက်သည်
"ဆေးစစ်ချက်ထွက်လာတော့မယ် စောင့်ယူမှာလား '
"ဟင့်အင်း အလုပ်ရှိသေးတယ် ငါ ဒီနေ့အမှီ တံတားပုံဆွဲထားတာ သူဌေးကို ပြရအုံးမယ် "
'အယ် နင်က ဗိသုကာလက်ရာရှင်ဘာညာလား "
ကျွန်မ စကားကြောင့် Lisaက အံံ့သြပြီး မေးလေသည်
'ဟုတ်တယ် "
"ဒါကြောင့်မို့လို့ ပြောပါတယ် နင်က stalker မဟုတ်ပါဘူးလို့ "
Lisa ကို နှုတ်ဆက်ပြီး ကျွန်မ အလုပ်ကို ထွက်လာလိုက်တယ်
Dee နဲ့မတွေ့ဖို့ ဆုတောင်း ရှောင်ရှားနေရသည်
ကိုယ့်ဟာကိုယ်မှ စိတ်ရှုပ်ရတဲ့အထဲ ကျေးဇူးရှင် Deeက ဖိအားတစ်သိန်းပေးလွန်းလို့လေ
