TANRILARIN ÇOCUKLARI (Stray Kids/Hyunmin)

17.Bölüm (Hyunjin)

"İçimde bir ülke var. Ama öyle bir savaştan çıkmış ki, taş üstünde taş kalmamış.
Yıkılmış sarayları, bahçeleri, sokakları.
Öyle bir savaştan çıkmış ki, enkaz altında tüm insanları.
Seslerini duyuyorum. Elimi uzatmaya gücüm yok. Ama onları bırakmak kendime ihanet. "

" Ne yapacaksın o halde? "

" Ya son nefesimi onlara ulaşmaya çalışırken harcayacağım ya da onlarla enkazın altında kalacağım. Başka seçenek yok benim için. Onları geride bırakmayacağım. Değil bir ülke, tüm dünya yıkılsa üzerime ben korkup saklanmayacağım. "

     Yanında oturmuş yıldızları izleyen çocuğa gülümsedi Medusa.

" Cesursun Alexios. Hayran olunacak kadar. Tüm nefretin ve öfkende bile şairane bir şeyler var. "

   Bu kez Seungmin döndü yanında oturan bedene.

Artemis gittikten sonra ardında küçük çaplı bir kaos bırakmıştı. Fakat Hades ve Chan bunu otoriter bir şekilde kontrol altına alıp tüm öfkeli melezleri yatıştırmış ve dinlenmeleri için ikna etmişti.

    Dinlemeye en fazla ihtiyacı olan Seungmin ise kendini yüz yıllık bir uykudan uyanmış gibi hissettiği için odasına çekilmek yerine bir kaç gecedir sığınağı haline gelen terasa ilerlemişti.

    Bir süre yalnız başına düşündükten sonra gelen kapı sesiyle o tarafa döndü. Fakat korktuğu gibi karşısında görmeyi istemediği beden yerine tüm ihtişamıyla lanetli tanrıça duruyordu.

   Tanrıça tüm zerafetiyle korkuluklara ilerleyip tıpkı küçük olan gibi yere çökmüştü.

"Sevdiklerime zarar gelmesi dışında korkacak bir şeyim yok. Ve biliyorum ki onları korumanın tek yolu bu. Ben sandığınız gibi bir kurtarıcı değilim. Bu savaşı kabul etmemin tek nedeni kendi bencilliğim. Savaş kan getirir. Bunu biliyorsunuz. Ve ben de biliyorum. Fakat sevdiklerimi korumamın tek yolu buysa, bundan çekinmeyeceğim. Dediğim gibi ben bir kurtarıcı değilim. Sadece öfkeli ve bencil bir çocuğum. "

    Duyduğu cümlelerle kan kırmızısı dudaklarının bir köşesi hafifçe havalandı tanrıçanın.

" Bir kurtarıcı.. Bu çok boş bir kalıp Alexios. Hiç bir dünyada bir kurtarıcının varlığına inanmam. Çünkü herkesi kurtarmak mümkün değildir. Birilerinin kurtarıcısı her zaman bir diğerinin celladıdır.

     Fakat sende gördüğüm şey bundan çok daha farklı. Sende bir devrim görüyorum Alexios.

   Amacın ne olursa olsun, gözlerinde yanan o alev bunu başarabileceğinin kanıtı. "

    Burukça gülümsedi Artemis Oğlu.

" Beklentiler... Bunları karşılayabileceğime emin değilim. Başarabileceğime olan inancım sizler kadar güçlü değil. Fakat bu uğurda her şeyi göze alabilirim. Sonum ne olacak bilmiyorum. Merakta etmiyorum. Sadece... Bunu yapacağım. Emin olduğum tek şey bu. Geri adım atmayacağım. "

" Söylediğim gibi. Cesur bir çocuksun Alexios. Fakat cesaret yalnızca kılıç kuşanıp bir savaş meydanına çıkmak değildir. Affetmek ve yeniden güvenmekte cesaret ister. "

    Tanrıça'nın nazik sesiyle derin bir nefes aldı küçük olan. Neyi kast ettiğini elbette anlamıştı.

" İhanetin nasıl bir şey olduğunu biliyorsun değil mi? Nasıl hissettirdiğini, nasıl öfkelendirdiğini. İhanetin ne kadar can yaktığını çok iyi biliyorsun. Affetmek yaraları iyileştirmez Medusa."

"İhaneti çok iyi biliyorum sevgili küçüğüm. Masumiyeti nasıl öldürdüğünü çok iyi biliyorum.

   Fakat benim uğradığım ihanetle seninki benzer bile değil. Benim öfkem nefretimden geliyor. Seninki kalbinin acısından.