Villiones Series 1: His Forbidden Pleasure (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 11

Kabanata 11

Take care

Time flies like a bird in the skies. The cloud seems beautiful today as we riding in the airplane. Hindi ko mapigilan ang sarili na tanawin ang magandang porma ng ulap na animo’y nagsasayaw sa tono ng kanta. Hindi ko kailanman pagsisisihan na umalis ng bansang iyon para lang mabuhay ng ganito kasarap at kaganda sa ibang bansa.

It has been five years and everything seems old. As my beauty gets old too. Para akong nakawala sa hawla ng ilang taon dahil sa pag-alis ko ng bansa. Hindi ko na alam kung ano ang makikita at madadatnan ko sa pagbabalik ngayon makalipas ang limang taon. Siguro ko hindi na ako kilala ng syudad, maging ng mga kaibigan kong naiwan na wala manlang paalam. Alam kong nagtataka at naguguluhan sila kung bakit kinailangan kong umalis ng bansa. It my baby’s safety! Hindi na kami ligtas noon sa Pilipinas kaya mas pinili kong umalis at sundin ang kagustuhan ni uncle.

Maraming nagbago sa loob ng limang taon. Maraming sumubok sa akin ngunit wala ako ni isa man ang pinatulan. Hindi ko alam kung bakit nawalan ako ng interes sa mga lalaking nagpapahayag ng mga damdamin nila sa akin. Siguro dahil nasawi ang una kong pagmamahal sa unang lalaking minahal, kaya ngayon wala na akong oras at pakialam sa mga ganoong bagay. Tanging ang mga anak ko na lang ang nagsilbing kaligayahan ko sa buong limang taon.

“Ma, bakit tayo sakay dito?”

Napangiti ako sa marahang tinig ng aking anak. As what his father looks, he inherent it. From the tip of his noise, to his beautiful eyes. It’s all same like that man, his father! Wala nga yatang nakuha sa akin e, lahat ng features nila ay napunta sa lalaking iyon!

“Mama needs to take care grandfather company, baby. That’s why we must to go home.” sagot ko.

Ngumuso siya katulad ng pagnguso ng ama niya. Damn man, kuhang-kuha lahat e!

“Pero bakit sama kami?” sabad naman ng anak kong babae.

Clemson Vincenzo Villiones is my son, he is four years old same with his twin sister, Cleya Inocencia. They are twin, and from Calem sperm. Hindi ko alam na pointers pala ang lalaking iyon at nakabuo ng dalawang anak agad sa akin. See? Halos mawalan ako ng buhay nung pinanganak ko sila. Fuck, they were healthy twin. Kaya labis ang pag-aalaga sa akin ni Therome kahit na alam kong wala siyang alam sa pag-aalaga ng mga bata.

Mabuti na lang at umalalay sa amin si Marguz. Yes, she was my cousin wife. Hindi ko nga alam na naging sila e, basta dalawang taon muna ang lumipas bago sila magpakasal sa ibang bansa. Walang ibang bisita kundi kami lang, hindi ko nga alam kung bakit hindi niya inimbitahan ang mga kaibigan namin e. Silang dalawa ang umagapay sa akin during my pregnancy. Kaya kitang-kita ko kung gaano nila kamahal ang mga anak ko.

Marguz already know about my twin’s father. Nung unang sabi ko sa kanya, talagang gulat na gulat siya. Halos nga hindi niya matanggap na si Calem ang ama nila e. Pero kalauna’y natanggap naman niya lalo pa’t nakita niya ang resemblance at mukha ni Calem sa mga anak ko. I was really happy and contented that my twin was a better kid.

Minsan makulit si Clemson ngunit matalino namang bata, katulad ng kambal niya. Wala naman akong problema kay Cleya dahil bukod sa ubod ng bait, marunong na ring umintindi sa akin. Kaya mahal na mahal ko sila e, at hinding-hindi ako papayag na masaktan sila ng sino man. Kahit pa siguro ng sarili nilang ama.

“Kailangan ko kayong isama dahil walang magbabantay sa inyong dalawa sa States. Nasa Poland ang uncle Therome at auntie Marguz para sa bonding nilang dalawa. Kaya isasama ko kayo kung nasaan ako.” sagot ko kay Cleya.

Tumango ito at ngumiti sa akin. Tumahimik naman sila at nanood nalang sa mga ibon na dumadaan sa amin. Napahinga ako ng malalim bago ngumiti sa sarili. I am so thankful that even after years, we are still alive and healthy. I thanked God for being good to us, for being with us through the years. Kahit minsan napapagod ako, nawawala iyon dahil sa mga sayang binibigay ng mga anak ko sa akin. Kaya masasabi kong lahat ng ito ay worth it.

Uncle Theo help out my mother regarding with her debts. Gaya ng gusto ko, binigay ni uncle ang pera para mabayaran niya ang lahat ng utang sa mga inutangan niya. Huling balita ko ay nakabangon siya mula sa hirap at ngayon ay nabuhay muli ang negosyo nila ni papa. Binigay ko rin sa kanya ang buong share ng company para magkaroon manlang ng source of income. Sa ngayon, hindi na kami nagkita ni mama. Hindi pa ako handang makita siya, siguro dahil kahit limang taon na ang lumipas, ramdam ko pa rin ang sakit at kirot na naramdaman ko noon. Hindi pa ako handa para sa paghaharap namin.

And about Calem, hindi ko na alam kung nasaan siya at kung ano na ang nangyari sa kanya. Walang binigay na balita sa akin si Marguz tungkol sa kanya kaya hindi na rin ako nagtanong pa. Siguro mas mabuting hindi ko na malaman pa ang tungkol sa kanya, baka masaktan lang ako kapag malaman pa iyon. Masakit ang ginawa niya sa amin, ginamit niya kami ni mama para makuha ang kayamanan ni papa na binilin sa akin. Hindi niya ako tunay na minahal, hindi kailanman. Kaya ayokong makita at malaman ang nangyari sa buhay niya. I change for the betterment!

Uncle Theo is doing great with the company I gave to him. Yes, binigyan ko sila ni uncle ng ibang share sa mga negosyo ni papa. Bilang tanaw ng utang na loob, hindi ako nagdalawang-isip na ibigay sa kanila ang dalawang malagong negosyo ni papa. At hindi nga ako nagkamali dahil mas lalo pa nilang pinalago iyon. Sa ngayon, busy sila para sa business kaya madalang nalang kung bumisita sa akin. About the Printing Publishing business of my father, ako na ang sumalo no’n. After giving birth to my twin, five months after before I took the position as the CEO.

And I thank God and of course my father that the business still and continued growing. As of now, I have twenty branch all over the world. But the main building is in Makati, which I need to take care now. Napahinga ako ng malalim, after everything happen before is now a nightmare to me. Hindi man nawala sakit sa puso ko, at least I grown better and learn my mistakes. Kaya masaya na ako sa kung anong meron ako ngayon. Masaya na ako sa buhay na ito, sa buhay na binigay ng Panginoon sa akin.

Nakatulog si Clemson sa balikat ni Cleya kaya napangiti ako sa nakikita. Mabilis kong kinuha ang cellphone at pinicturan silang dalawa. They are so cute together, its like photo copy of that man! Nyeta, wala manlang binigay sa akin na kahit anong resemblance. Lahat ay kinabig ng walanghiyang lalaking iyon e. I just hate it! I hate thinking that man as my twin father’s. He is a good user! A very fucking user! Kaya hinding-hindi ko ipapakilala sa kanya ang mga anak ko.

Tumunog ang cellphone ko kaya sinagot ko ang tawag na mula sa secretary ko. Yes, I have my own secretary now. She is based on the main building, a trusted secretary for me. Klara is my second body in the company. Sa kanya bumabagsak ang lahat ng manuscript na nagpapasa sa publishing ko. Well, I have editor to check the manus but I still trust my secretary. Kapag alam akong approved sa kanya, wala na ‘yung problema. Kaya masaya rin ako na sa akin siya napunta at nagtrabaho. I answered her call.

“Yes, Klara?”

I heard her deep sighed.

“Miss Asuncion, I have a minor problem here.”

For the first time in history, ngayon lang siya tumawag para sa problema. Ano kaya?

“Hmm, what is it?”

She sighed again.

“May isang author po kasi na nagpasa ng manuscript and she expected that her manus is perfect which is not naman po. Damn miss, ang daming typos and wrong grammar ang kanyang manus kaya hindi ko pinasa sa step two. She is hysterical in the entrance now.”

Napahinga ako ng malalim. Wow naman, marami palang kulang at mali-mali ang manuscript tapos feeling perfect ang tingin niya sa manus! What the hell?

“Talk to her calmly, Klara. Baka in-expect niya na tanggap agad ang kanyang pinasang manus. Basta wag niyo lang sasaktan.”

“Yes miss, thank you.”

I ended the call. Napahinga ulit ako ng malalim at umiling-iling sa kausap. Kaya ayokong merong ganoong writer na nagpapasa ng manus e. Well, I know everything is not perfect but before submitting it to us, it should be formalized and less editing. Kasi mahirap sa amin na ipasa agad ang manus kung hindi naman okay ang content niya. Kaya mahigpit talaga ang publishing pagdating sa pagtanggap ng mga manuscript.

I sighed heavily. Ngayong malapit na kami sa Pilipinas, I just hope that everything will be cool and should follow the flow. At sana hindi na muna kami magkita-kita dahil wala pa akong lakas na harapin sila. Kung hindi lang dahil sa publishing house, hindi sana ako uuwi ngayon. But as what I said, I need to take care what’s my father left to me.

---
© Alexxtott