Villiones Series 1: His Forbidden Pleasure (HANDSOMELY COMPLETED)

Kabanata 19

Kabanata 19

Falling

"Why you didn't tell me about my child, Aurea?" mariin niyang sabi.

Nasa loob kami ng guest room at dito niya ako gustong kausapin. Ang mga bata ay nasa sala ng kanyang mansyon at naglalaro. Pagkatapos palang namin sa loob ng kanyang bahay ay hinila niya agad ako dito. Kinakabahan ako sa kanyang itsura, animo'y gusto akong saktan. Binawi ko ang palapulsuhan sa kanya at tinignan siya ng masama. Hindi ako pwedeng magpatalo. Kung makikita niya ang kahinaan ko ngayon, then he will use it to command me!

"Because you didn't deserve to know them, Calem! You were ruthless, cruel and heartless! How can I trust you when the truth you lied to me! You used me!" galit kong bwelta.

Umigting ang kanyang panga. 

"Putang ina, Aurea! How many times do I need to explain you about it huh? Do I need to have my research paper so that you can understand it? God, you take away my right as their father!" punong-puno ng galit niyang sabi.

Natigilan ako, nanghihina ng makita ang kanyang mga mata na namumula at nanunubig dahil sa ginawa kong kasalanan. He was breathing so hard, clenching jaw vigorously.

"I am the father! I have the right to know them! I have the right to know them, Aurea! Damn hell, para akong sinaksak ng ilang beses sa ginawa mong ito! You take them away from me!" he said weakly.

My heart beat so fast. Ngayon habang pinagmamasdan ko siyang nagkaka-ganito, umiiyak at galit na galit dahil sa ginawa kong pagtatago sa kanyang anak, nakaramdam ako ng awa sa kanya. Awa dahil alam kong nasasaktan siya. Awa dahil sinaktan ko siya. I know that I'm being a selfish but I can't just forget what he did to me years ago. Hindi pa rin ako nakakawala sa gapos ng nakaraan, at kahit sabihin ko sa kanya ang tungkol sa mga bata, hindi ko pa rin siya matatanggap bilang ama nila.

"Hindi ako ruthless, cruel at heartless sa ating dalawa, Aurea! It was you! You are so heartless that even letting me know about my child you take away. Para akong tanga kakaisip sayo tapos malalaman kong may dalawa pala akong anak, shit! Hindi pa nga naibabalik ang nadurog kong puso, dinurog mo ulit." bigong-bigo ang kanyang boses.

Nagulat ako ng bumagsak siya sa sahig, sinuntok-suntok iyon habang umiiyak. Mas lalo akong nahabag habang pinagmamasdan siyang nasasaktan ng ganito. Mabilis akong lumuhod sa kanyang harapan at niyakap siya gamit ang mainit kong bisig. Humarap siya at niyakap rin ang katawan ko, sinubsob ang mukha sa dibdib ko habang walang tigil na umiiyak. Niyakap ko siya ng mahigpit, hinaplos-haplos ang likod para matigil siya sa pag-iyak. 

For the first time, ngayon ko lang siya makitang umiyak ng ganito. He look so painful while crying. Malaking epekto talaga ang ginawa kong pagtatago sa mga anak namin. At ngayon ganito ang reaksyon niya, ang kanyang iyak at sakit na nararamdaman.

"I'm smittenly in love with you, Aurea. I even forget my father's revenge because I love you. I'm doing my best to protect you from him. And letting you go is the safest way for you. But…I feel so down when I knew about my twin. I hate you and at the same time, I love you even more." he said in my chest.

I caressed his back to comfort him. I know that it's a big impact to him that I kept our twin but I'm just thinking about the possibilities the outcome will be. Paano kung hindi niya tanggap ang anak namin? Paano kung ayaw niya pala sa kambal ko? Diba? Ganoon lang naman kasi ang iniisip ko e! I'm just protecting my two from the pain that he might cause.

"Knowing my twin is hurting me, baby. Hindi ko manlang nakita ang paglaki nila. Ang pagkakaroon nila ng malay sa mundo. Ang unang pagsasalita nila. Lahat ng iyon ay hindi ko manlang nasilayan. Pakiramdam ko…wala akong silbing ama sa kanila at maaaring tama ka, na wala akong kwentang tao." he said painfully.