𝑪𝒉𝒂𝒑𝒕𝒆𝒓 17:

44 4 2
                                    

Stanley Eun's POV

It was late at night that I made the decision to leave this mansion. I needed to go to Astro Park and sit on the bench, which was our favorite hangout back when France was still living. I really miss her. I'm going to tell her everything because of how I feel about someone today who shares so many similarities with them.

I got a beer and a few munchies before leaving the mansion so I could eat there. I also took the key to my car and began driving it.

While driving, hindi mawala sa isip ko si Ella na classmate ko. Hindi siya mawala sa isip ko, I don't know why pero mukhang iniiwasan niya ako. Hindi ko alam kung may nagawa ba ako sakanya o ano.

She is also not replying to my text messages. Damn, I can't help myself. I need to do something.

Isa pa, sino ba yung Third na 'yon? This past few days siya ang kasama niya mag-lunch and break.

" Are you punishing me, France. Bakit labis ang pagseselos ko ngayon? Medyo, nalilito na rin ako dahil ang dami nyong similarities. Honestly, kulay ng balat lang ang pagkakaiba niyo at pananamit. " Kahit alam kong wala akong kausap, nagtatanong at nagsasakita pa rin ako. Alam kong pinapakinggan ako ni France ngayon.

" Bigyan mo ako ng sign na pwede na akong mag-mahal at sana yung sign na 'yon tugma sa nararamdaman ko. " Bulong ko sa hangin habang nakatingin sa kalye. Mabuti nalang at wala ng mga sasakyan. Less pollution, less accidents.

I arrived at Astro Park after only a few minutes of driving. I went to my car's compartment and got some goodies from home. I also parked my car in a location where I could see it quickly and without getting scratched.

Naglakad ako palapit sa bench na tinutukoy ko kanina. I did n't expect na nandito pala ang babaeng gumugulo sa isip ko.

Dahan-dahan akong naglakad papalapit sa likod niya, mukhang kumakain siya ng Icecream. Paglapit ko sakanya, gugulatin ko na sana siya ng marinig kong humihikbi siya.

" Franc- I mean, Ella. " Lumingon siya at mukhang nagulat parin siya.

Ito ba ang sign na hinihingi ko sayo, France?

" Ikaw pala Stanley. I need to go. "  Pinunasan naman niya ang luha sa namumula nyang pisngi.

" Are you going to leave me here? " Tanong ko sakanya, napahinto naman siya.

" Bakit mo tinatanong 'yan? Ikaw ba, do you feel the same thing ba? Alam mo ba ang pinaparamdam mo ngayon saakin? " Tanong naman niya. Nasaktan ako sa hindi ko malaman na dahilan.

" Why are you ignoring me then? Dapat kung may problema ka saakin, tell me. " Sagot ko sakanya, hindi ko pwedeng sagutin ang tanong niya saakin.

" Wala akong problema sayo. Pero sa magiging fiance mo ang dami. Alam mo hindi kita maintindihan, bakit mo pinaparamdam saakin ang mga bagay na 'to? Alam kong wala lang sayo 'yon at alam kong normal actions molang ang pag-sundo sa isang kaibigan at pagkain sa labas. " Ang lakas ng hikbi ni Ella. Hindi ko maintindihan ang ibang salita na sinasabi niya.

" Napano? I mean, anong problema kay Kim? " Tanong ko sakanya, medyo naguluhan ako.

" Sinasaktan ako ng fiance mo. Hindi ko dapat sabihin sayo ito pero hindi na kaya ng katawan ko. Kung masasakit na salita, kayang-kaya ko pa e. Kaso hindi kaya ng katawan ko na mabugbog. " Paliwanag nito. Inalis naman niya ang jacket na suot niya at ipinakita ang mga bugbog niya sa katawan.

" Wala akong alam dito. Bakit ngayon mo lang sinabi na matagal ka na nyang sinasaktan? " Malakas pa rin ang buhos ng luha niya at deretsyo ang tingin niya sa mga mata ko ngayon. Kitang-kita ko kung gaano siya masakantan at mahirapan.

" Dahil natatakot ako. Natatakot ako na baka kapag nagsumbong ako sayo may gawin na naman siya na hindi ko magugustuhan at ikakasakit ko. Worst thing is, dinadamay niya ang mama ko. So please, layuan mo nalang ako at iiwasan nalang kita. I hope, hindi mo sasabihin kay Kim ang lahat ng ito. " Pakiusap niya. Tumingin ako sa makulimlim na kalawakan at pinigilan ang luha ko. Nadadamay ako sa pag-iyak ni Ella.

" I can't, hindi kita kayang layuan. Hindi ganoon kadali 'yon, Ella. "

" Dati nagagawa mo naman diba?  Gusto ko nalang matahimik ulit. Akala ko dati ligtas ako sa loob ng Deluvio University pero hindi pala. Kung hindi mo kayang lumayo, ako ang lalayo sayo. Sana maintindihan mo ak-" bago pa matapos ang sasabihin niya agad ko syang nilapitan at niyakap ng sobrang higpit.

" Ella, listen. Hindi ko gusto si Kim at si Mama lang naman ang may gusto ng bagay na 'yon. "

" Stanley, babae din ako. Kaya hindi ko masisisi ang mga bagay na ginagawa ni Kim ngayon dahil nawawala ang dapat para sakanya. Babae din ako at ramdam ko ang nararamdaman ni Kim. "

Kahit anong sabihin ni Ella, hindi ko pa rin magawang iwasan siya. Hindi ko ma-imagine ang sarili ko na hindi kasama si Ella. Kahit ipagtulakan pa niya ako palayo, hindi ako lalayo.

" Ella. Basta isa lang ang alam ko ngayon. Dati gusto lang kita, ngayon kaluguran danaka. "

BEAUTIFUL CHANGETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon