selfharm

#8 Jay xx

"Pahap, ik was alleen maar gaan joggen," ik tegen me vader. "Joggen? Noem je drie uur lang weg zijn joggen!?" roept mijn vader tegen me uit. "Ik heb je al vertelt dat ik in een kuil was gevallen. En toen kwam er een jongen en die bracht me naar huis." "Hij bracht je naar huis!? Je doet er twee uur lang over om naar huis te komen. Hoe komt het dat ik je niet geloof?" ik zucht; "Ik zat minimaal een uur in die kuil." dat was niet helemaal waar, maar ik ging me vader niet vertellen dat ik anderhalf uur bij Jay was. "Zolang jij niet eerlijk bent jongendame, mag jij niet naar de efteling." Wat! Dat kan hij niet flikken. "Dat is niet eerlijk! U heeft helemaal geen tijdslimiet op hoe laat ik thuis moest zijn!!" "Ik tollereer geen tegenspraak!" "Wat geen tegenspraak!! Ik spreek alleen tegen wat onterecht is!" pets. Auw, die was raak. Ik wrijf over mijn wang, die dik aanvoelt. De tranen stromen over mijn wangen. "Dit doet u nou altijd!! Als u uw zin niet krijg, krijg ik een opgezwollen wang!!!" "Britt, ik.." Mijn vader doet een stap naar me toe, maar ik deins terug. "Nee blijf van me af. Ik haat je!" Ik krabbel overeind en ren naar boven. Ik wil hem voorlopig niet meer zien.

Boven plof ik op mijn bed en graaf mijn hoofd in de kussen. Waarom moet mijn vader toch overal een probleem van maken. Stiekem heeft hij gelijk, ik ben niet eerlijk tegen hem. Maar als ik hem vertel waar ik ben geweest zou hij nog bozer zijn. Hij verbied me met jongens om te gaan die hij niet kent. Maar wat is er mis met gewoon een vriendschap. Ik ben bang dat hij dan helemaal gaat flippen. Hij mag het daarom niet te weten komen. De deur gaat langzaam open. Shit, waarom hoorde ik de trap niet. Er komt iemand op de rand van het bed zitten. "Ga weg," snik ik. "lieverd, je weet dat papa het niet zo bedoelt." gellukig het was mijn moeder. "maar als hij het niet zo bedoelt waarom doet hij het dan?" ze zucht; "als mensen boos zijn dan doen ze nou eenmaal dingen waarvan ze later spijt krijgen. papa is nu ook heel verdrietig. en hij meende het niet. en ik weet zeker dat jij ook bepaalde dingen niet meende" ik ging rechtop zitten en mijn moeder sloot me in haar armen. "nee mam, ik meende sommige dingen ook niet. maar waarom moet hij me dan altijd slaan?" ze streek met haar hand zachtjes door mijn haar. "hij was gewoon woedend. hij wist niet meer wat hij deed. neem het hem alsjeblieft niet kwalijk." ik schudde langzaam me hoofd, maar van binnen nam ik hem wel iets kwalijk. ze stond op. "nou ik ga naar maar eens het eten klaarmaken. zie ik je over een uur beneden?"

ik plof weer op mijn bed en pak mijn mobiel erbij. ik veeg de tranen we en open mijn whatsap.p hmm, een appje van een onbekend nummer:

06-57881209: hey meissie ^^

ik wist gelijk wie het was. ik druk op toevoegen aan contacten en typ de naam Jay in. na even twijfelen voor ik er xx achter. ik besluit een appje terug te sturen.

Britt: hoi stranger, hoe kom je aan mijn nummer?

Jay xx: ik heb effe wat rondgevraagt.

B: stalker.

J: hmm stalker, dat is een nieuwe bijnaam voor mij.

B: een nieuwe? betekent dat dat je er nog meer hebt.

J: ik vertel ze, maar wat krijg ik ervoor terug?

O, gaan we het zo spelen. ik grijns.

B: ik kom morgen bij je met chocola

J: we hebben een deal als je ook pizza meeneemt

B: Deal

J: oke meissie zie je morgen.

Huh? Wat? Hij zou toch vertellen wat zijn bijnamen zijn? Plotseling begrijp ik het.

B: hé dat is niet de afspraak!

J: srry meissie, je zei niet wanneer

B: fy

J: ik ook van jou
J: ik ga voetballen. Zie je morgen

B: je hebt geluk dat je moet voetballen mannetje, wees maar blij

J: moet ik nu bang worden?

B: zegt degene die stalkt

Ik wacht nog op antwoord, maar weet dat ik die niet meer krijg. Hij is vast al naar voetbal. Ik grijns, sta op en loop naar beneden voor het avondeten.