selfharm

#22 verwarring

Het is koud buiten ik trek mijn kraag nog een keer goed op. Ik ben onderweg naar Melvin. Gelukkig heeft hij me uitgelegd hoe ik moet fietsen. Het is niet zo moeilijk te vinden. Zijn huis is maar een paar straten verwijdert van "HappyDays". Dat is een snackbar waar ze echt super lekkere kroketten verkopen. Ik moet me zelf af en toe zelfs dwingen om niet een kroket te kopen. Maar goed, ik rij de straat in van Melvin en check de huisnummers. Na ongeveer tien minuten zoeken -ik was in de verkeerde straat- zet ik mijn fiets neer en bel ik aan. Ik hoor gestommel en even later word de deur opengetrokken. Een man in een rolstoel staat -uhmm ik bedoel zit, of wel staat..- voor de deur. "Ja wat moet je?" vraagt de man nors. Ik wordt overrompelt. Dit is wel het minste wat ik had verwacht van Melvin. Misschien ben ik bij het verkeerde huis? "Uhmm.. Ik kom voor Melvin" zeg ik. De man rolt met zijn ogen en rijd naar achter. "Kom binnen. Melvin is op zijn kamer." Ik loop naar binnen. De gang is een rotzooi. Alles ligt overhoop. Ik stap over een haardroger en loop verder de gang in, de trap op. De man gaat de woonkamer in en ik dacht dat ik hem nog iets hoorde mompel over dat Melvin altijd maar de mooie meisjes krijgt en hij niet, maar dat zou ik me wel verbeeld hebben.

Ik sta boven. Er Zijn 4 deuren. Ik waag de gok op de deur waarachter luide muziek te horen is. Ik doe de deur voorzichtig open en de muziek word harder. In de kamer is het net zo'n rotzooi als op de gang. Kleren liggen op de grond, bed is half opgemaakt en de gordijnen zitten pot dicht. Melvin zit achter zijn bureau te trommelen en luidkeels mee te zingen. Uit zijn speakers komt hardcore. "Melvin zet die muziek zachter!" Schreeuw ik, maar de speakers overstemmen mijn woorden. Ik haal mijn schouders op en loop naar het stopcontact. Ik trek de stekkers eruit en het is gelijk stil. Behalve Melvin die nog een 5 seconden aan het mee blèren is. als hij merkt dat de muziek uit is stopt hij onmiddellijk. Hij draait zijn stoel langzaam mij kant op. Eerst kijkt hij woedend, maar als hij mij ziet word zijn blik zachter. "O jij bent het," zegt hij onverschillig. "Ja ik ben het," zeg ik. "En je had wel even kunnen melden dat je vader invalide is. Os dat soms de reden dat ik niet mocht komen van jou?" Hij kijkt me aan. "Heb je soms problemen met invaliden? Want als dat zo is kan je nu vertrekken" ik schrik. "Wat.. Nee, ik heb er geen problemen mee." ik besef dat ik een beetje aan het discrimineren was. "Sorry" zeg ik zacht. Hij lacht hardop. "Gaat ze zich verontschuldig, jezus. Kom nou maar gewoon zitten. Dan kunnen we beginnen." opgelucht dat hij niet boos is ga ik op de stoel naast hem zitten.

Ik laat me op zijn bed vallen. "Hehe even pauze hoor. Ik word anders gek" Hij kijkt me aan vanaf zijn stoel. "Ik dacht dat je al gek was." ik lach sarcastisch. "Wat ik meen het serieus, Britt. Je bent natuurlijk hartstikke gek op mij." hij ploft ook neer op zijn bed. "Whahaahaha grapuuug. Ik heb een vriend wist je nog." op dat moment besef ik dat ik er geen een meer heb en word stil. Hij gaat zitten en doet zijn armen open. "Wil je een knuffel" Ik grijns. "Altijd" ik geef hem een korte knuffel. Ik kijk naar hem en moet toegeven dat hij wel humor heeft. "Het is uit zeker." ik knik. "Ja ik wil er liever niet over praten." hij kijkt me aan met een schuin hoofd. "waarom niet?" ik zucht. even dacht ik dat hij wel een beetje aardig kon zijn, maar hij is nog steeds even irritant als op school. "het ligt nogal gevoelig. dus kan je er nu over op houden."

maar hij houd niet op. al een kwartier lang zitten we te discuseren. hij snapt niet dat we er niet over kunnen praten en ik wil gewoon over op houden. nu ben ik er even klaar mee. boos sta ik op. "kan je gewoon niet even je bek houden Melvin! als ik er niet over wil praten dan wil ik er niet over praten. waar bemoei je je eigenlijk mee. het zijn jou zaken niet!" hij komt pal tegenover me staan. "o nee? je bent anders toch naast me komen zitten op school. en je bent ook naar me huis mee gegaan. zou je dat echt doen alleen maar voor een stomme weddenschap?" ik schrik. zit hij mij nu te vertellen dat ik hem leuk vind ofzoiets? "ik vind je heus niet leuk hoor" zeg ik hees. "o nee? waarvoor ben je hier dan Britt? vertel het me. dat is iets dat ik graag wil weten. ik wed namelijk dat je staat te popelen om me te kussen" in een opwelling buig ik mijn hoofd naar voren en kus ik hem. maar ik trek me snel weer terug. ik bloos. "ik ehm.." stamel ik ongemakkelijk. hij kijkt mee aan alsof hij een overwinning heeft gemaakt. dan valt het kwartje. hoe kan ik zo stom zijn. ik had toch vertelt dat hij een beetje een problemen jongen was? hij is ook een beetje een player. dus dat is waarom hij die weddenschap met me wilde maken, hij wilde me gewoon mee naar zijn huis lokken. en dat is dus ook waarom zijn vader zei dat er altijd mooie meiden over de vloer kwamen. "ik moet gaan, ik zie je wel weer, Melvin." hij kijkt me aan. "je vind het niet erg?" wat vind ik niet erg? o, hij weet natuurlijk dat ik weet dat hij me gebruikt heeft. "nee Melvin ik vind het niet erg. het is jou leven, doe er mee wat je wilt oke. o, en het geld van je weddenschap -hij wed altijd met zijn vrienden wie hij kan fixen- mag je zelf houden. ik wil zelfs wel getuigen dat ik met je hebt gezoend. doeg Melvin." ik draai me om en laat Melvin verbaast achter. zelf weet ik ook nauwelijks wat er precies gebeurd is.