selfharm

#4 gebroken

ik zit aan de keukentafel. voor het eerst ontbijten we met zijn vieren: ik, mijn broertje Milan, mijn vader en mijn moeder. het is een paar dagen na de zoen met Dave -en mijn eerste schooldag, maar de zoen vind ik belangrijker-. ik pak een cracker en smeer er boter op. ik besluit een poging te wagen om een abbonement te krijgen op de efteling. "zeg pap, mag ik wat vragen?" hij kijkt op van zijn krant; "hmm wat wil je vragen lieverd?" ik slik; "nou we wonen nu zo'n achthondert meter van de efteling, dat is best dicht bij. zou het dan niet leuk zijn als we een abonnement erop nemen?" "hmm, ik zal erover nadenken. het kost best duur weet je en na de verhuizing heb ik nog niet echt veel geld." "maar pahap, mijn vrienden hebben ook een abbo en dan ben ik de enige die er geen heeft." hij kijkt me aan met een opgetrokken wenkbrauw; "dus omdat zij erheen hebben wil jij er ook één. spring je ook in de sloot als hun dat doen?" "nee helemaal niet. het is gewoon leuk om naar de efteling te gaan en als dat met vrienden kan is dat helemaal geweldig. we wonen er zo dichtbij, dit is toch een kans die je niet kan laten gaan." "Britt, ik heb al gezegt dat ik erover zou nadenken, ga er dus niet over door" "nou zeg, ik vroeg het alleen maar, chagerijn," mopelde ik. "sorry wat zei je daar jongedame!" O.o, dit begon de verkeerde kant op te gaan. "niks hoor," zei ik in een poging om het te sussen, maar ik maakte het alleen maar erger. "nu moet je is goed luisteren! ik werk hard om jullie eten te geven en op te voeden en wat krijg ik er voor terug? een dochter die zeurt om een abonement en me een chagerijn noemt. ben je nou helemaal bezodemietert." de tranen sprongen in mijn ogen; "zo bedoelde ik het helemaal niet.." "dat kan me niks schelen. naar boven jij! je komt pas naar beneden als het tijd is om naar school te gaan.

met betraande ogen liet ik me vallen op mijn bed. ik had helemaal niks fout gedaan.. toch? ik weet het niet meer. hoog tijd om iemand te spreken. gellukig stond de computer aan. ik klik op skype en ga naar Femkes' profiel. op hoop van zege bid ik en ik bel haar. maar na vijf keer bellen geef ik het op en sluit ik de computer af. ik plof weer op bed en begraaf mijn hoofd in mijn kussen. ik ben ten einde raad. ik besluit mijn hoofd even helemaal leeg te maken en doe mijn oortjes in. dat helpt, de muziek maakt me rustig. plotseling heb ik een geweldige ingeving. ik ga naar Dave! het duurt nog ruim drie kwartier voor de school begint, dus een bezoekje kan geen kwaad ik pak mijn tas van de stoel en sluip naar beneden. zachtjes doe ik mijn schoenen en jas aan en loop naar de voordeur. gellukig staat mijn fiets al voor want anders had ik nooit bij mijn fiets gekunt. de deur naar de achtertuin is namelijk in de keuken en daar is mijn vader. ik spring op mijn fiets en print ervandoor.

als ik de straat van Dave infiets ga ik wat langzamer fietsen. ik heb een vreemd gevoel in mijn buik en weet niet of dit een goed idee is. maar omdat ik per se nu iemand nodig heb om te spreken rij ik toch verder. voor zijn huis zet ik mijn fiets tegen een lantaarnpaal en zet hem op slot. als ik naar binnen kijk zie ik Dave in de woonkamer staan. gellukig, hij is thuis. maar net voordat ik een stap naar voren wil zetten gaat de deur open in de woonkamer. mijn hart staat met een schok stil. degene die naar binnen stapt is.. Nikki!! wat doet zei nou weer hier!? dat antwoord kreeg ik een paar tellen later. Nikki sloeg haar armen om hem heen en Dave legde zijn handen om haar billen. daarna begonen ze elkaar vurig te zoenen. hoewel ik het wel wilde kon ik niet stoppen met kijken. dat lukt pas toen Dave met zijn handen onder haar truitje gingen. ik draaide me om en rende naar mijn fiets. met trillende handen probeerde ik het sleuteltje in het slot te doen. ik was aan het shaken dat ik de sleutel een paar keer liet vallen voor hij ik het bekende klikje hoorde van een open slot. ik spring op mijn fiets en rij richting school.

ik jkon niet stoppen. tranen stroomde over mijn wangen terwijl ik op de wcbril zit. na die ruzie kon ik het niet aan dat Dave met Nikki zoende. het werd me gewoon even teveel. ik kijk op mijn horloge en zie dat het nog vier minuten is voor de bel gaat. eigenlijk wil ik me nu gewoon oprollen en me verstoppen in het donkerste plekje op aarde. maar dat kon niet. was het maar waar. waarom moest het nou mij overkomen? ben ik niet goed genoeg ofzo? ja dat zou het wel zijn. ik ben niet goed genoeg, een afdankertje, een niemand. ik sta op en loop naar de spiegel. mijn mascara is uitgelopen en mijn ogen zijn rood. snel veeg ik de uitgelopen mascara weg en keek nog een keer naar mezelf. kijk nou naar mij, geen wonder dat Dave Nikki leuker vind. ik ben lelijk en dik. wat zeg ik? ik ben moddervet. mischien moet ik maar eens op dieet gaan. ik graaf in mijn tas en haal mijn koek eruit. die gooi ik in de prullenbak. na lang twijfelen gooi ik mijn brood ook weg. dan gaat de bel. ik kijk nog één keer in de spiegel en loop dan de wc uit, naar de les, naar Nikki..