selfharm

#15 suprise

I can see you walking out
I'm not tryna believe it
There's no way that this can be for real, I'm dreaming
I can see the water in your eyes
You don't have to do this
There has got to be a better way, I know it..

ik ben op weg naar school, terwijl ik ondertussen muziek luister. als ik het schoolplein opfiets veeg ik snel de tranen weg. waarom maakt dit liedje me nou altijd aan het huilen. snel zet ik een ander liedje op, om te voorkomen dat ik nog meer tranen laat vloeien. dit is een leuk liedje. 'angel with a shotgun', in nightcore natuurlijk  (voor de gene die niet weten wat nightcore is. zoek dit liedje op YouTube op met nightcore erachter en luister het is. super leuk xD)

(I'm an angel with a shotgun, shotgun, shotgun,
An angel with a shotgun, shotgun, shotgun...)

Get out your guns, battles begun,
Are you a saint, or a sinner?
If loves a fight, than I shall die,
With my heart on a trigger.

They say before you start a war,
You better know what you're fighting for.
Well baby, you are all that I adore,
If love is what you need, a soldier I will be.

I'm an angel with a shotgun,
Fighting til' the wars won,
I don't care if heaven won't take me back.
I'll throw away my faith, babe, just to keep you safe.
Don't you know you're everything I have?
... and I, wanna live, not just survive, tonight.

"BRITT HAAL DIE OORTJES UIT JE FACKING OOR" schreeuwt er iemand in mijn oor. ik zet mijn muziek zachter en kijk op. voor me staat Nikki. "huh? wat is er?" ze zucht; "Jezus, hoe hard staan die dingen wel niet. ik loop al een minuut tegen je te schreeuwen." ik lach verontschuldigend; "sorry, dit is typisch zo'n liedje dat ik altijd met het volume op het aller hardst luister." ik haal mijn oortjes uit mijn oren en stop ze in mijn zak. "maar wat is er aan de hand?" ze glimlacht breed: "kom mee dan, dan laat ik het je zien. zonder op mijn antwoord te wachten, pakt ze mijn pols vast  -wat nogal pijn dat aangezien de wondjes-  en sleurde ze me mee.

ik staarde van Esly naar Leoni en weer terug. ze kijken me allebei stralend aan. "uhmm.. wat moet dit voorstellen..?" we staan in de wc. op de wasbak ligt allemaal make-up en op het kacheltje ligt een schitterende jurk. "hehe, jij mevrouwtje hebt straks een date." dan valt het kwartje: "jullie willen gaan spijbelen, is het niet?" hun grijns op hun gezicht zegt al genoeg. "maar.. met wie heb ik dan een date?" Esly's grijns werd nog breder; "dat zie je wel."ze duwt me richting de wasbak, waar ook een kruk stond, en ik plofte neer. "let's go"

ik kijk in de spiegel. was ik dat? ik had het gevoel alsof ik voor het eerst in mijn leven mooi was. mijn haar was opgestoken in een knot. een paar lossen plukken vielen voor mijn gezicht. mijn gezicht was echt mooi op gemaakt. veel mascara, maar net genoeg zodat het niet lelijk was. ook een lijntje oogpotlood en ik had roze/rode lippenstift op. op mijn wangen zat een beetje foundation. en dan de jurk, gewoon echt prachtig. hij kwam net boven mijn knieën. bij mijn borst en buik zat hij een beetje strak en was hij wit. vanaf mijn middel werd hij wijder en bestond hij uit laagjes. het mooi was dat dat blauw was, mijn lievelingskleur. ik omhelsde Esly en Nikki. "bedankt dat jullie dit voor me deden. hoe konden jullie dit ooit betalen. en ik beloof dat ik alles terug betaal. " Nikki duwt me een stukje terug: "ho, meid effe dimmen nou. jij gaat helemaal niks terug betalen. ik heb niks voor niks rijken ouders.

"ga nou maar." we zijn de school uit geslopen en naar Nikki's hui gereden. nu lopen we richting de kamer waar ik een date heb. of nou ja,Nikki en Esly duwen me met moeite naar de deur. daar achter wacht mijn date.. wie het ook mag zijn. "ik durf niet," werp ik tegen. het helpt niks. ze duwen me langzaam verder. "mop, je zult zien, het zal heel leuk worden." ik ga het op en begin uit mij zelf te lopen. "fijn, dan ga ik wel. blijkbaar kom ik er niet onderuit, voor deur blijf ik staan. ik geef ze nog een knuffel en fluister snel een bedankje. dan stap ik door de deur. de kamer is niet zo groot. een kroonluchter hangt aan de plafond. er is een open haard met twee leunstoelen ervoor en een paar hele grote ramen. in het midden staat een tafel met eten voor twee personen gedekt. maar dat alles boeit me niet zoveel. het gaat om die jongen die daar zit en lachend op staat. de woorden die hij zegt dringen langzaam tot me door: "hoi meissie"