selfharm

#2 Dave

Ik zit bij Geschiedenis naast ene Esly. Voor me zitten Nikki en Leoni. Het is alweer het derde lesuur van vandaag. Het eerste uur had ik wiskunde van meneer Vreugde en het tweede uur nederlands van mevrouw Hartstocht. En nu dus geschiedenis van meneer Blamingen. Nou ja geschiedenis, iedereen is druk met elkaar aan het praten en niemand let op meneer Blamingen die een poging doet de kinderen stil te houden. Nikki en Leonie draaien hun stoel om. "Esly heb je het nieuws al gehoort over Dave?" vraagt Nikki. Esly veert meteen op; "Jaah, echt zo fantastisch hè." "wie is Dave," vroeg ik nieuwsgierig. "Dave is de knapste jongen van de hele school," riep Leoni uit. "Jaa en hij is echt super populair. Hij zou ieder meisje kunnen krijgen die hij maar wel, maar hij moest zonodig voor Amber kiezen," viel Esly haar bij. "Sukkel dat is het goede nieuws remember. Het is uit met Amber." Esly ontweek lachent een klap van Nikki; "ow ja dat is waar ook. Blond+mavo, dan krijg je dat soort dingen." Nikki wees naar haar bruine krullen; "dus ik ben slim wil je zeggen." "Mop jij bent gewoon blond van binnen." Nikki lachte en het leek of haar krullen meelachte; "Oke daar heb je gelijk in. Zeg Britt, ga je vanmiddag mee naar de efta?" Ik schrok. Nou ja vanbinnen, vanbuiten deed ik alsog er niks gebeurde. Niemand had me ooit gevraagt om iets te doen met me. En ik wist niet wat efta was, dat vroeg ik dus ook, waarna ze in lachen uitbarsten. Toen hun slappe lach over was legde Esly het uit; Efta, zo noemen wij in kaatsheuvel de efteling. We vinden het wel een coele naam en lekker kort om uit te spreken." Dat was waar ook. Ik had daar helemaal niet aan gedacht tijdens de verhuizing. "Sorry, ik wil heel graag mee maar ik heb nog geen abbonement op de efta." Heel even leken ze telleurgestelt, maar toen zei Leonie; "Ach ja, zeg maar als je een abbo hebt dan gaan we met ze vieren.

Na een half uur mislukte pogingen te doen om ons stil te krijgen, kreeg meneer Blamingen er volgens mij genoeg van, want hij liep stampend het lokaal uit. De klas had dit waarschijnlijk al eerder meegemaakt en wist ook wat er ging gebeuren, want ze gingen snel goed zitten en net doen alsof ze hard aan het werk waren met de opdrachten. Ook Leonie en Nikki gingen snel weer zitten op hun plek. Ik deed alles maar na en ging de opgavens maken die bij dit hoofdstuk hoorde: De koude oorlog. Vraag èèn; waar streef Oost-Europa naar? Dat was makkelijk, naar gelijkheid. Vraag twee: Waar streefde het Westen dan naar? Naar vrijheid dan natuurlijk. Ik wilde net aan vraag drie beginnen toen de deur open werd geknalt. Meneer Blamingen en een andere man kwamen binnen gelopen. Ergens in de klas hoorde ik uit gefluister dat dat de directeur is. de directeur gaat voor de klas staan en neemt het woord; "ik hoorde van meneer Blamingen dat jullie weer eens niet luisteren. wat moeten we toch met jullie aan. ik zeg niet dat iedereen zit te kloten, maar veel van jullie wel. en ga niet zeggen dat het niet zo is, want ik hoorde jullie helemaal vanaf het einde van de gang. de eerst volgende keer dat dit gebeurd mogen jullie al deze lessen na schooltijd inhalen. begrepen?" er word hier en daar zachtjes ja gemoppelt. "oke dat is duidelijk. meneer Blamingen gaat u alstublieft verder met uw les." de directeur liep naar buiten en deed de deur dicht. de rest van de les werd er in stilte gewerkt.

"jezus wat kan die gast soms kinderachtig zijn, ons een beetje lopen snitchen," zuchtent liet Nikki zich vallen op een stoel. het was pauze en we zaten met ze negenen aan een tafel in de aula. ik zat naast Nikki en een meisje dat Eva heette. Esly en Leoni zaten aan de overkant van de tafel. verder zaten er twee jongens met de naam Pieter en Tom en een meisje Anne, zij was wel aardig. de rest van de namen had ik niet onthouden. verder in de aula was het een drukte van jewelse. plotseling stootte Nikki me aan,"snel! moet je kijken. daar is Dave." ik keek in de richting waarnaar ze wees. eerst wit ik niet waar ik moest kijken door als die mensen, maar toen zag ik hem. als je je afvraagd hoe ik wist dat Nikki die gast bedoelde, kwam doordat hij zo verschikkelijk knap was. hij had een wit t-shirt met een V-hals zodat je zijn six-pack een beetje zag. hij had een créme-bruine broek aan die slordig om zijn heupen hing. daaronder droeg hij een met rode sportschoenen. zijn donkerbruine haren zaten door de war, maar daardoor zag het er gaaf uit. ik merkte dat ik hem met open mond na zat te staren dus ik deed net of ik geintereseert was in de buitenlucht, maar stiekem volgde ik al zijn bewegingen. no shit.. hij kwam naar ons tafeltje toe. "Britt snel doe net alsof je met mij in gesprek bent," zei Nikki vlug waar ik wel moest van lachen. "dus Nikki, je hebt een nieuw jasje gekocht?" "ja hij is zo leuk en.. o hey Dave." Nikki zei het zo onverschillig dat ik het uitgeproest had als ik mijn jand niet voor me mond had gedaan. "hey Nikki," zei dave met een diepe fluwelen stem. maar dat was ook het einige wat hij tegen haar zei, want daarna wendde hij zich naar mij. "zo dus jij bent het nieuwe meisje hiero." ik knikte. "nou welkom dan. ik hoop dat je het hier naar je zin krijgt" en toen liep hij weg. "is het niet zo'n lekkerding," zei nikki zuchtend.