selfharm

#5 efta

"o wat zoent die toch goed." lieve schat, dat zeg je nu al voor de honderdste keer. ik zet mijn liefste gezicht op, maar diep van binnen kijk ik haar vuil aan. ze praat hier nu al sinds gister over. echt gelijk toen ik de klas binnen liep stormde ze naar me toe en gaf ze me een uit gebreid verslag -die ik liever niet wilde horen- en nu praat ze nergens anders meer over. ik stond samen met haar, Esly en Leoni te in de rij bij de python -ja je hoort het goed ik ben in de Efteling- te wachten tot we eindelijk aan de buurt waren. ik ben echt zo blij met mijn efta-abbo. ik denk dat me vader het zielig vond na die ruzie van gister, want hij kwam er vanochtend mee aan. waarschijnlijk als goedmakertje, dat doet ie namelijk altijd. diep van binnen moet ik daarom wel glimlachen. ik schrik op uit mijn gedachten als de rij weer begint te schuifen. Nikki zit nog steeds te lullen over hoe 'geweldig' Dave wel niet is. ze moest is weten.. maar goed ik probeerde het gesprek op een andere onderwerp te brengen; "hebben jullie al gehoord dat nieuwe zaakje dat hier onlangs is geopend?" yes gelukt. ze beginnen meteen enthousiast te praten wat voor gave kleding daar hangt. "misschien kunnen we daar straks wel heen," opperde Esly. "ja goed idee mijn kleedgeld is toch vandaag gestort," zegt leonie. "ja allemaal leuk en aardig," zeg ik, " maar we mogen alweer een eind opschuiven."

ik ben blij als dat ik met Esly in een karretje zit en niet met Nikki. ik kan haar gepraat eventjes niet meer aanhoren. gellukig zitten wij helemaal vooraan en zij ergens in het midden. het karretje begint met een schok te rijden. net als ik wil vragen wat zei er nou van vind begint ze al te praten; "vind jij het niet ook een beetje vervelend woorden dat gezeur over Dave. ik bedoel, ik weet dat ze hem leuk vind, maar zo overdreven hoef het nou ook weer niet." ik lach; "dat wilde ik net zeggen. ik ben blij dat je hetzelfde denkt als ik." ze glimlacht; "tja, Nikki en ik zijn niet echt de beste vriendinnen, ze gaat meer met Leonie om. ik ben blij dat jij erbij bent gekomen." ik schrik. ik en ik maar denken dat ze ook zo'n populaire meid is als Nikki. "O, ik dacht dat je.." "net als Nikki was," maakt ze me zin af, "puur gezichtsbedrog. ik probeer me een beetje aan te passen, dat is alles. anders was ik zo alleen begrijp je? vast niet." "meer dan jij denkt," mompel ik. ik zie aan haar gezicht dat ze nog wat wil zeggen, maar het karretje sjeest naar beneden.

"damn.. wat hou ik van dit spul," roept Nikki terwijl ze nog een churros in haar mond propt. Leonie en zei hebben allebei een eigen zak terwijl ik en Esly er eentje delen. nu ik aan de lijn doe -ja sinds gister- vind ik dat ik geen hele zak mag, laat staan een halve. maar ja Esly drong er zo op aan dat ze een zak wilde delen dat ik er toch maar mee instemde. nu zaten we met ze'n allen op een bankje voor de bobsleebaan. "hoelaat is het eigenlijk," vraagt Leonie met een volle mond. "uhmm, ik zal wel even voor je kijken," zeg ik en ik geef de churros aan Esly om mijn mobiel te pakken. shit.. ik zie dat ik een apje van Dave heb. even overweeg ik om hem te openen, maar ik hervat me snel. als dan toch mijn leven word geruineert dan doe ik het in stilte en niet in het openbaar. "het is kwart voor zes" Leoni verslikt zich haast in haar churros; "fack.. Nikki schiet op! ik moest om zes uur thuis zijn. ze springt op en trekt Nikki mee, die nog even snel probeert al haar Churros in haar mond te proppen, wat nogal een komisch gezicht is. "sorry," roept ze nog even snel over haar schouder. ik kijk Esly aan en die haalt haar schouders op; "zou gaat het hier bijna altijd. vaak laten ze me gewoon achter. hoelaat moet jij thuis zijn?" "acht uur. ik heb gezegt dat ik hier at." ze grijnst; "nou waar wachten we dan nog op. wie het eerst bij de vogelrock is.