MEHİR - Ay Parçası

5.Bölüm

Multimedya: Afra Mehir Alkan

Afra Mehir Alkan'dan

Karşımda göz göze geldiğim kişi şuan inanamayacaksınız ama armanç'tı, evet yanlış duymadınız armanç'tı.

İkimiz de olduğumuz yerde donup kalmıştık. Ta ki armanç'ın kucağında duran bade "afra abla gelmişsin." deyip kollarını bana doğru uzattığında kendime gelip bade'yi kucağıma aldım. "Geldim tabi ki sen istersin de gelmez miyim." Dediğimde "yaşasın" dedi.

Kapıda dikilen armanç ile göz göze gelmemeye çalışmak şuan o kadar zordu ki bir an önce buradan uzaklaşmam gerekiyordu. Bunun için "Bade balım hadi ev geçelim annen dedi kahvaltı yapman gerekiyormuş." Dediğimde bade tam konuşacağı sırada armanç "biz kahvaltı yapıyorduk zaten içeri geçin hadi." dediğinde bada kucağımdan inip elimi tuttu ve içeri çekiştirince başka şansımın olmadığını anladığım için içeri geçtim.

Armaç bade'nin karşısında bende bade'nin hemen yanında oturuyordum. Şaka gibi dün beni kaçıran adamın evindeydim. Şuan korkudan arkama bakmadan bu evden kaçıp gitmem gerekirdi ama ben onun yerine hiç bir şey olmamış gibi adamın karşısında rahat rahat kahvaltı yapacaktım. O yetmiyormuş gibi birde yeğenine ablalık yapacaktım.

Önüme servis açan kadına "teşekkürler" dediğimde suratıma değişik değişik bakıyordu. Onu takmayıp bade'ye döndüm. Tabağında olan kahvaltılıklar ile sadece oynuyordu.

Elinde tutuğu çatalı onla beraber tutup salatalığa batırdım. "Aç bakalım ağzını, benimle oynamak yerine yemen lazım." Dediğimde gülümsedi ve ağzını açıp salatalığı yemeye başlamıştı. Hep beraber kahvaltı yapmaya devam ederken bir yandan da bade ile sohbet ediyorduk. Armanç ise bizi sadece dinliyordu.

Bade bana dönerek "Afra abla biliyor musun ben babamla annemin arasındaki aşk mışım. Ondan adımı bade koymuşlar." Dediğinde ona gülümseyerek burnunu sıktım. "Öylesin tabi seni çok sevdiklerini görebiliyorum." Dediğimde "bende onları seviyorum." Dedi ve boş duran ağzına peynir uzattığım da hemen yemeye başlamıştı.

Armanç'ın karşısına oturduğumdan beri üzerimdeki bakışlarını umursamadan bir şeyler atıştırmaya çalışıyordum. Rahatsız olduğumun farkında olmasına rağmen gözlerini üzerimden çekmiyordu . Sanırım kimseye dün geceyi anlatmamam için böyle göz dağı veriyordu.

Ama beyinsiz bu adam da yani, sizce ben dün geceden sonra canıma mı susadım gidip birine işim yok kaçırıldığımı anlatayım. Sadece kapıda yirmi, otuz koruması olan adamı şikayet etsem dün yaşananların daha beterini yaşanırdım.

Ama içimdeki şeytan kaan abinin bu olaydan haberi olsa armanç karşımda bu kadar rahat oturamaz diyordu o da ayrı tabi de bunun sonrasında armanç'ın elinden sağ çıkacağımı sanmıyordum. Yoksa biraz kaos güzel olurdu tabi de ölmek için daha çok gençtim bunu şuan göze alamazdım.

Bade "Afra abla sende annenle babanın aşkı mısın?" diye sorduğunda Kendimi tutamayıp gülmeye başlamıştım. ismimin anlamını kendi anladığı şekilde soruyordu. Bu kızı şuan yememek için zor tutuyor olabilirdim kendimi. "Senin ismin kadar güzel ve anlamlı olmazsa da bende annem ve babamın aşkı sayılabilirim bence." Dediğimde bade gözlerini benden ayırmadan konuşmamın devamını bekliyordu onu daha fazla bekletmeden konuşmaya devam ettim. "İki ismim var benim, afra'yı annem çok sevdiği için koymuş pembe ile beyaz rengin karışımı gibi düşüne bilirsin." Dediğim de bana gülümseyerek "ismin tos pembe renk mi? En sevdiğim renk." dediğinde kafamı evet anlamında salladım.

"İkinci ismimi de babam koymuş mehir, ay parçası anlamına geliyor. Babam anneme ay'ım diyormuş hep, bende onların aşklarının bir parçası olmuşum tıpkı senin gibi." dediğimde armanç'ın kısık sesle "adam tam kızına uyumlu bir isim koymuş." dediğini duyduğumda şok olmuştum. Elimde olmadan bir anda yüzüne baktığımda göz göze gelmiştik. Ama az önce dediklerini umursamayıp rahat rahat kahvaltısını yapmaya devam etti. Bade "ikimiz de o zaman çok şanslıyız değil mi afra abla" dediğinde "evet balım." dedim