MEHİR - Ay Parçası

6.Bölüm

Multimedya: Afra Mehir Alkan

Gözlerimi alarmın sesi ile açtığımda komodine elimi uzatıp alarmı kapattım ve yatağımdan çıktım. Saat 08:00 geçiyordu birazdan zeren hanımı benim için gönderdiği şöför kapıda olacaktı.

Hemen elimi yüzümü yıkadıktan sonra üzerime kot pantolon ve askılı, lila renginde olan cropumu giydim. Saçımı maşa yardımı ile dalgalı yapıtıktan sonra yüzümü biraz makyajla renklendirdim. Son olarak alnımın kenarında kabuk tutan minik yarayı kapatıcı yardımıyla kapattıktan sonra oturduğum yerden kalktım.

Annemin odasına girdiğimde uyuyordu hala, sessizce yanına gidip saçlarını öptüm. Annemi görmeden evden çıktığım gün hep kötü bir şey olacakmış hissinden kurtulamıyordum. Gün boyu aklımın bir kenarına kazınıyordu. Allah korusun onu da bir gün babam gibi son bir defa daha göremem diye çok korkuyordum. Annemi uyandırmadan kafamdaki olumsuz düşünceleri düşünmeyi bırakıp evden sesiz bir şekilde çıktım.

Kapıda beni bekleyen arabaya bindiğimde ben bir şey demeden adam sürmeye başlamıştı zaten. Yol boyunca arabanın içinde sadece radyoda kısık sesle çalan müziğin sesi vardı. Bende içimden çalan şarkıya eşlik ediyordum. Telefonumun bildirim sesi geldiğinde telefonumu elime aldım.

Telefonuma bu aralar çok bakamadığım için bildirimler birikmişti. Arda'nın saçma sapan mesajlarını direk okumadan silmiştim. Aylin'in gönderdiği mesaja girdiğimde."afra balım artık müsait sen beni de hatırlar mısın." Yazmıştı.

Liseyi bitirdikten sonra tüm arkadaşlarım ile arama mesafe koymak zorunda kalmıştım. Çünkü benim hayatım alt üst olmuştu, sorumluluklarım artmıştı. Bazı arkadaşlarım bu tepkime karşı yine de bir, iki defa akşam dışarı çıkmak için ısrar etmişlerdi ama en son artık lüks bir hayatımın olmadığını anladıklarında onlar da yazmaktan vazgeçmişlerdi.

Tabi aylin ve eda hiç bir zaman beni yanlız bırakmamışlardı. Eda ve kaan abi ile zaten beraber büyümüştük. Ama aylin'in yeri de bende çok başkaydı. En zor günümde hep onlar yanımda olmuşlardı, şuan eda ile aramızın bozuk olması moralimi bozmuyor değildi.

Aylin'e "Olur balım ama ortamlara girmek gibi bir niyetim yok hala bize gel bu akşam sabahlarız."dedim ve mesajı yollayıp telefon ekranını kapattım.

Araba durduğunda "teşekkürler" dedim ve arabadan indim. Etrafıma baktığımda bahçenin etrafındaki korumalar beni gördükleri an kafalarını eğmişlerdi. Hiç biri yüzüme bakmıyordu, sanırım bu bahçeye giren herkese karşı tavırları buydu diyeceğim de ilk geldiğim gün gayet bir kaçı ile göz göze gelmiştim. Ama bade ile armanç'ın evinden çıktıktan sonra bir daha asla hiç biri göz ucuyla bile bakmamıştı. Sanki baksalar ne yapacaktım onlara, bende onlar gibi çalışandım sonuçta böyle davranmaları tuhaftı.

Kapıyı çaldığımda tülay abla güler yüzle açmıştı. "Hoş geldin canım." Dediğinde "hoş buldum tülay abla" dedim ve içeri geçtim, çantamı portmanto ya astıktan sonra tülay ablayla mutfağa geçtik. Dün o ve selma ile tanışmıştım. Ama tülay ablayla konuşma fırsatımız olmuştu ve 20 yaşından beri bu aile ile çalıştığını öğrenmiştim.

Tülay abla kahvaltıyı hazırlarken bende ona masayı kurmaya yardım ediyordum. "Ee nasılsın bakalım." Dediğinde "iyiyim alışmaya çalışıyorum." Dediğimde "alışırsınız bir, iki güne kadar. ilk gün sorunsuz geçtiyse zaten bade seni sevmiş demektir." dediğinde kafamı olumlu anlamda sallamıştım. "Ben bade'ye bakayım uyanmış mı diye, masa hazır." Dedim ve mutfaktan çıktım.

Bade'nin odasına gitmek için merdivenlere doğru ilerledim. Zeren hanım ve mert bey iş' gitmiştiler. Evde bade, ben ve diğer çalışanlar vardı. Odasının kapısını açtığımda yatağında tableti ile oynuyordu. Yanına gidip yatağının kenarına oturdum. "Seni yaramaz uyanmışız demek, neden aşağıya gelmedin bakalım." Dediğimde gülerek "senin gelmeni bekledim." dedi elindeki tableti alıp kapattıktan sonra "hadi o zaman kalk bakalım doğru banyoya sonra da bu gün giymek istediğin elbiseyi seçelim." Dedim ve beraber banyoya gidip elini yüzünü yıkadık. Üstünü değiştirmesine yardım ettikten sonra aşağı kahvaltı yapmaya inmiştik.