𝐍𝐢𝐞𝐭 𝐌𝐞𝐞𝐫 𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐋𝐞𝐯𝐞𝐧..

7.

Ze probeerde op te staan. Haar handen waren helemaal nat. Bij de lantarenpaal bleef ze staan. Ze keek naar beneden naar haar handen. Rood, bloed.

Er kwam alleen maar bloed uit haar vagina. Ze was stil en liep door. Normaal kon ze niet meer lopen.

Ze was helemaal in de war. Helemaal alleen. Ze had het koud. De achterdeur was open, haar ouders en broertje lagen al te slapen.

Haar moeder wist dat ze met Faisel was, maar wilde maar al te graag dat ze veel tijd met hem doorbracht.

Hayat liep naar binnen. Ze was ontzettend moe. Ze was levensmoe. Ze liep naar de douche, spiegel, ze kon er niet inkijken.

Ze kon het gewoon niet. Ze deed de douche aan. Lauw water. Ze stapte met haar kapotte kleren en al onder de douche.

Nog steeds stroomde het bloed uit haar vagina. Ze sloot haar ogen. Toen begon ze te huilen. Ze huilde met een zacht geluid, maar in haar hart schreeuwde ze.

Ze heeft twee uur onder de douche gezeten. Ze liep haar kamer binnen. Voelde zich nog steeds vies.

Ze had een ongelooflijke pijn in haar vagina. Ze wilde dood. Ze ging op bed liggen. Ze pakte een doosje. In het doosje zaten slaappillen, die ze ooit van de dokter gehad heeft nadat ze door de hitte niet kon slapen toen ze een jaar geleden naar Marokko geweest was. Ze nam zonder aarzelen de pillen in.

Ze was helemaal leeg van binnen. Ze sloot haar ogen en ging op bed liggen. Ze wilde dat het voorbij was..