𝐍𝐢𝐞𝐭 𝐌𝐞𝐞𝐫 𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐋𝐞𝐯𝐞𝐧..

8.

Hayat liet het potje pillen vallen op de grond. Ze voelde zich misselijk worden en nog geen paar minuten daarna begon ze over te geven.

Haar moeder hoorde haar. Ze kwam aangelopen en deed het felle licht aan. Hayat was nog steeds aan het overgeven.

Haar moeder zag de blauwe plekken op haar lichaam. Ze hielp Hayat al overgevend van het bed en bracht haar naar de douche.

Haar moeder fluisterde zachte lieve woordjes naar haar toe.

Met een washandje probeerde ze zo zacht mogelijk haar lichaam schoon te maken.

Overal waren blauwe plekken. Haar moeder keek haar aan. "Hoe komen die daar Hayat, wie heeft dat gedaan?" Hayat begon te huilen. "a moi, Faisel heeft dit gedaan, hij heeft mij verkracht mama" zei ze.

Haar moeder stopte even. Ze keek Hayat ongeloofig aan. "Hayat, wat zeg je me nou?" zei haar moeder.

Hayat probeerde op te staan, en weer kwam er bloed uit haar vagina. Haar moeder schrok, hield haar hand voor haar mond en begon te huilen.

Hayat pakte een handdoek. "Waarom, waarom heeft hij dit gedaan Hayat?" zei haar moeder. Hayat antwoorde zachtjes "omdat ik niet met hem wilde trouwen".

Haar moeder's gezicht vertrok. Ze was boos. "En waarom wilde je dat dan niet? Nu zal je helemaal niemand meer krijgen" zei haar moeder.

Waarom had haar moeder van die harde woorden? waarom was de eer van de familie belangrijker dan de de mensen die erin zaten? Ze haatte haar moeder dat moment. Ze haatte haar.

Haar moeder hielp Hayat naar bed. "Tegen abbah zeggen we wel dat je gewoon ziek bent." zei haar moeder. Hayat had blijkbaar niet alle pillen overgegeven.

Ze viel in bed als een blok in slaap.