𝐍𝐢𝐞𝐭 𝐌𝐞𝐞𝐫 𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐋𝐞𝐯𝐞𝐧..

5.

De start van ellende..

Faisel bracht haar naar huis. Na het verlossende woord hadden ze niets meer met elkaar besproken.

Hij zei haar geeneens gedag. Ze stapte uit de auto en liep naar huis. Haar moeder kwam aangerend."en, en, en, hoe was het? Ik zei toch al dat het een goede leuke man voor je was!" Hayat zei niets en liep naar de toilet.

Tien minuten later ging haar telefoon. Privé nummer. "Hallo" zei ze. "Met Faisel, ik wil met je praten, het duurt niet lang" zei hij. "Waar ben je dan?" vroeg Hayat. "Ik sta voor je deur" antwoordde hij. "Goed ik ben over vijf minuten buiten." Hayat had nu helemaal geen spijt dat ze de waarheid vertelt had aan Faisel.

Ze haalde opgelucht adem. Misschien was het wel een goede jongen dacht ze.

Ze trok de voordeur achter haar dicht. In de verte zag ze lichten knipperen. Faisel reed richting Hayat. Toen hij eenmaal voor haar stond stapte ze in.

"Zullen we een stukje gaan rijden?" zei hij. Hayat knikte. Tijdens de rit begon Faisel te vertellen dat hij had nagedacht.

Hij accepteerde haar beslissing. Hayat keek hem aan met een glimlach. "Dank je wel Faisel, en ik weet zeker dat jij binnekort wel je ware tegenkomt". Faisel lachte. Hij stopte de auto.

Hayat keek voor zich. Ze waren in een afgelegen straat. Wat er nu zou gaan gebeuren had ze niet voor mogelijk gehouden. Faisel draaide zich naar haar toe.

Met een knopje drukte hij de deurvergrendeling in. "Goed, jij trouwt dus niet met mij, ik denk dat niemand je dan nog wil" zei hij gemeen. "Wat bedoel je?" zei Hayat bang. "Faisel, je maakt me bang, wat wil je?" zei Hayat nog banger.

Faisel pakte Hayat bij haar arm. Ineens kwamen er twee jongens vanuit de achterbank te voorschijn.

Een trok de stoel van Hayat naar achter en pakte haar hoofd vast. Hij duwde haar hoofd naar achter en spuug erop. "Tfoe" schreeuwde hij lachend.

De andere jongen trok haar truitje kapot, waar daar na haar bh volgde. Hij begon haar ruw en hard te knijpen. Faisel hield haar armen vast. Hayat was aan het gillen, ze gilde totdat ze zelf verdoofd werd door haar gegil...