𝐍𝐢𝐞𝐭 𝐌𝐞𝐞𝐫 𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐋𝐞𝐯𝐞𝐧..

18

De volgende ochtend werd Hayat al een stuk relaxter wakker.

De zwellingen waren nu vrijwel bijna helemaal weg, en de blauwe plekken werden ook iets minder.

Om haar middel voelde ze de arm van Marouan. Voor heel even, heel even maar sloot ze haar ogen weer. Ze geniette van het moment.

Het moment dat ze bij de jongen was die haar in zo een korte tijd al zoveel liefde had laten zien. "Nooit, nooit laat ik je gaan" dacht Hayat.

Een paar minuten later werd Marouan wakker.

Een paar seconden na dat hij zijn ogen opende zei hij: "Goeiemorgen Hayat" met een schorre slaperige stem. "Goeiemorgen" zei Hayat.

Ze keken elkaar aan en begonnen toen beide zonder reden te lachen. "Hoe laat is het?" vroeg Marouan. "Het is kwart over tien.

Ik voel me echt uitgeslapen" zei Hayat.  "Dat komt omdat ik bij je ben" zei Marouan met een snikielachje. "Ja, ik denk het ook" zei Hayat serieus. "Ik heb de hele dag zo gelegen, ik wilde niet dat je van mijn zijde week" zei Marouan.

Ze rekte zich uit. "Jallah, Hayat, vandaag gaan we de stad in." zei Marouan.

Hayat stond op en liep direct naar de douche. Haar gezicht begon steeds meer op het oude te lijken, de zwelling van haar oog was geheel verdwenen en de blauwe kleur leek ook bijna helemaal weg te zijn.

Aangekleed en al verlieten ze de hotel kamer. Eerst iets eten halen Hayat" zei Marouan.

Samen liepen ze door de straten en kwamen uit in de stad. Het was best druk.

Marouan was een knappe jongen en kreeg best veel aandacht van meisjes. Hayat voelde zich er nog onzekerder door.

Bij een klein restaurantje liepen ze naar binnen om iets te eten. Hayat voelde zich schuldig.

Marouan had al zoveel voor haar gedaan. Waar zou ze nu zijn zonder hem. Ze gingen aan een tafel zitten.

Direct kwam er een ober aan. "Weet u het al?" vroeg hij. "Eh, doe voor mij maar een koffie en een kaascroissantje, en ook een appelflap" zei Marouan.

"Wat wil jij Hayat?" vroeg hij Hayat. "Eh, ik wil alleen iets drinken, een thee." zei Hayat zachtjes.

"Doe voor haar maar een thee, en ook een kaascroissant en ook maar een appelflap, dat lus je toch wel hè?" vroeg Marouan.

Hayat werd rood en knikte. Na het ontbijt stonden ze op en liepen het restaurant uit. "Oke ik ken heel wat winkels, maar ik weet die smaak van vrouwen nooit." zei Marouan.

"Ik hoef niets lieverd, ik heb echt niets nodig" loog Hayat. Marouan keek haar aan.

"Oké, maar waar wil je eerst naartoe?" zei hij net alsof hij haar niet gehoord had. Hayat bleef staan.

"Oké, wat jij wil, dan koop ik het voor je, maar als je het dan niet leuk vind moet je niet gaan zeuren he lieverd" zei Marouan met een glimlach op zijn gezicht.

"Kom, Mango daar houden vrouwen toch van?" zei Marouan terwijl hij haar aan haar hand mee trok.

Die dag waren ze samen flink aan het winkelen geweest, en ook al zag Marouan haar alleen al kijken naar een kledingstuk dan wilde hij al dat ze het aan ging passen.

Voor het ondergoed nam hij haar mee naar een sjieke dure zaak en bleef netjes buiten wachtten.

Hayat kwam dan ook naar buiten, dat ze zogenaamd niets goeds kon vinden, dus was Marouan noodgedwongen om ook weer mee naar binnen te gaan.

Ze hebben samen die dag heel wat afgelachen. Hayat voelde zich geestelijk dankzij Marouan al heel wat beter.

Die avond besloten ze samen nog wat te gaan eten. "Hayat" zei Marouan. "Je heb mijn leven in een heel ander daglicht geplaatst." zei hij.

"Ik weet het niet, nooit heb ik zoiets voor een meisje gevoeld, ik wil, zoals ik het nu voel, mijn leven met jou doorbrengen." Hayat zweeg.

Ze keek naar de grond. Marouan tilde met zijn hand haar kin op. Hij keek in haar ogen en zag tranen.

"Ik hou van je Marouan, maar wat wil je met zo iemand als mij, ik ben niets anders dan een vuile afvaldoek" zei ze.

"Hayat, stil, ik hou van je, ik wil dat jij mijn vrouw wordt, ik wil nog zo snel mogelijk met jou trouwen." zei hij ineens.

Hayat was stil geworden. Deze woorden hadden haar doorboord, ze voelde een hele tinteling door heel haar lichaam gaan.

Hij wilde haar voor altijd, hij wil mij voor altijd. Ging het door haar heen.

Stemmen zou fijn zijn🦋.