𝐍𝐢𝐞𝐭 𝐌𝐞𝐞𝐫 𝐌𝐢𝐣𝐧 𝐋𝐞𝐯𝐞𝐧..

6.

Faisel pakte een mes. Hij hield het voor haar ogen en gaf haar een harde klap in haar gezicht. "Hou je vieze bek hoer voordat ik je doodsteek, dit verdien je!" schreeuwde hij."Je hebt zeker een vriend hé vieze hoer" schreeuwde hij.

Hayat was na het zien van het mes stil geworden. Ze hoorde en voelde niets meer. Haar lichaam was zielloos leek het.

Ze zag alles vanuit een hoek gebeuren. Faisel scheurde haar jurk kapot. Hij maakte met het mes haar ondergoed stuk. Daar lag ze. Naakt. In ZIJN auto.

Hij pakte een been van haar beet. Zijn vriend hield haar been vast. Het andere been hield Faisel vast.

Hij keek haar aan en spuugde op haar vagina. "Dit verdien je a vieze smerige kanker hoer". Hayat was verdoofd. Dit kon niet gebeuren.

En hij pakte Hayat bij haar haar en verkrachtte haar.

Het leken wel uren. Hayat gilde. "neeeeee, aaaaaah!!!" en ze begon keihard te huilen en hysterisch te gillen.

Faisel legde zijn hand op haar gezicht en kneep erin. Hij begon steeds zwaarder te hijgen.

Toen wilde de vriend. Daarna de andere vriend. Precies hetzelfde. Hayat was toen buiten bewustzijn geraakt.

Faisel had haar om de hoek van haar straat uit zijn auto gegooid. Ze heeft daar ruim een uur gelegen.

Bijna naakt. Niemand die haar gezien heeft. Ze was helemaal kapot. Ze sprak in zichzelf. Ze droomde.

Dit was haar leven. Dit was Realiteit..