BEDEL

30. Bölüm (Hasta)

su-sgmn değerli okuyucum bu bölümü sana ithaf ediyorum :) Keyifli okumalar... :)

"Hoş geldiniz" dedim mecburen.

"Hoş buldum" dedi Almina ukalaca.

"Kerim Bey duşa girdi. Sizin, onu salonda beklemenizi söyledi" dedim Almina'yı salona yönlendirirken.

"Tamam" dedi Almina ve salona geçti. Havalar şu son günlerde tıpkı bu gün olduğu gibi oldukça sıcaktı ve bende gidip üzerime rahat edebileceğim, siyah bir t-shirt ve bir kot pantolon giydim. Saçlarımı toplamaya gerek duymadığım için sağ tarafa doğru savurdum. Odadan çıkınca salondan gelen seslere kulak kesildim. Almina telefon ile birisiyle konuşuyordu.

"Durumu her geçen gün daha da iyiye gidiyor" dedi ve karşı tarafı dinledi.

"Evet efendim" dedi ve yine karşı tarafı dinledi.

"Nasıl yani?! 1 ay mı?!" dedi Almina şaşkınlıkla ve sonra devam etti.

"1 ay çok çok erken bir süre. Hatta imkansız bile. En erken süre 2-3 ay sürer ki bu bile çok zor. Ancak hastanın durumu iyi ve hasta çok azimli ise olur bu. Ama hastanın durumu hemen yürüyecek kadar iyi değil malesef. En az 4 ay sürebilir" dedi ve yine sessizlik.

"Olabilir aslında" dedi ve sessizlik.

" Peki efendim, ben size tekrar bilgileri aktarırım" dedi ve kapattı telefonu.

Kimle konuştu bu kız bu kadar resmi? Her kim ile konuşmuşsa ondan oldukça çekiniyor olmalı. Ayrıca 'hasta' diye kimden bahsediyordu? Kerim ile bir ilgisi olabilir miydi ki acaba? Aklımda bir yığın soru ile arkamı dönüp odama geri dönecektim ki yine yerin dibini boyladım.

"Insanları kapı arkalarından dinlemek hiç de hoş olmasa gerek" dedi Kerim gülerek. Hadi ama ya! Hep böyle olmak zorunda mı acaba?!

"Şeyyy, ben, üstümü değiştirmiştim..." dedim utançtan kıpkırmızı olmuşken.

"Eee?" dedi Kerim sırıtarak.

"Offf, lütfen Kerim Bey, daha fazla üstüme gelmeyin nolur. Zaten yeterince utanç duymuş durumdayım şu anda" dedim ellerimle yüzümü kapatarak.

"Tamam tamam" dedi Kerim ve salona geçti. Bende her zaman ki gibi mutfağa.

"Bayan gözetmen de geldi" dedi Esma Sultan gülerek ve işine devam etti. Artık Esma Sultan'da alıştı benim her zaman onları burdan izlememe ve o yüzden de ses etmeden işini yapıyordu.

"Hoş geldiniz" dedi Kerim.

"Hoş buldum Kerim. Eee, nasıl hissediyorsun kendini bu gün?" dedi Almina gayet kibar (!) bir şekilde. Hayır yani anlamıyorum. Bu kız kibarlıkla yılışıklık arasındaki farkı ayırt edemiyor mu ne?!

"Daha iyi" dedi Kerim.

" Hadi o zaman başlayalım" dedi Almina asansöre doğru giderken. Almina asansörün kapısı açılınca içeri girdi ve Kerim'de girince beraber yukarı çıktılar. Püf ya yine onları buraya kadar izleyebildim! Aman ne hoş!

"Kuzucum?" diye seslendi Esma Sultan. Bende, tam sınavın ortasında kaleminin ucu biten öğrenci misali oturduğum sandalyemi Esma Sultan'a çevirdim.

"Efendim Sultanım" dedim.

" Kuzucuk, sen, bu kız geldi geleli bir tuhafsın. Gözümden kaçmadı hee" dedi göz kırparak.