Boş Hikaye

1. Bölüm

Lododan

Bitmişti . Her şey bitmişti . Her şeyimi kaybetmiştim . Hiçbir şeyim kalmamıştı elimde .

2 yıl önce yavaş yavaş kaybetmeye başlamıştım her şeyimi . Önce ailemi kaybetmiştim sonra da evimi . O zaman da bu kadar çaresiz hissetmiştim kendimi . Ama o zaman beni hayatta tutan bir şey vardı . Sevgilim Thomas . Üniversitenin ilk yılından beri sevgilimdi Thomas . Ailemin ölümünden sonra bana destek olan tek kişiydi . Annemle babam öldüğünde 25 yaşındaydım .Normalde olsa belki o kadar etkilenmezdim ama annemle babam ölmemişlerdi . Öldürülmüşlerdi . Annemle babamın ölümünden sonra Thomasla birlikte kalmaya başlamıştım . İki ay sonra  bir gün evime gittiğimde ise evimin yandığını görmüştüm .

O zaman da her şeyimi kaybettiğim hissine kapılmıştım ama her şeyimi kaybetmemiştim o zaman . Thomas vardı . Artık o da yoktu onu da kaybetmiştim . 2 gün önce bir trafik kazasında hayatını kaybetmişti . İki gündür hiçbir şey yapmıyordum . Çoğu zaman uyuyordum . Uyumadığım zamanlarda ise boş boş duvarları seyrediyordum . Ama bir işim vardı ve bugün işe gitmek zorundaydım . İşimi çok seviyordum . İç mimarlık okumuştum . Küçük bir mimarlık ofisinde çalışıyordum . Yataktan kalkıp işe gitmek için hazırlanmaya başladım . Bu sırada telefonum çalmaya başladı . Arayan patronumdu .

'' Efendim , Esperanza Hanım . ''

'' Merhaba , Lodovica . İyi misin ? İki gündür işe gelmiyorsun ?

'' İyiyim Esperanza Hanım . Sorduğunuz için teşekkürler . Evet iki gündür işe gelemiyorum . Özel hayatımla ilgili bir sorun yaşıyorum o yüzden gelemedim . Ama bugün kendimi iyi hissediyorum . Siz aradığınızda işe gelmek için hazırlanıyordum . ''

'' İşe gelmene gerek yok Lodovica . Kovuldun . ''

'' Kovuldum mu ? İki gün işe geldiğim için beni kovuyor musunuz ? ''

'' Sadece onun için değil . Son projende hata çıktı . Müşteri evinin istediği gibi olmadığını söyledi ve bize ödediği ücreti geri aldı . Ev için yaptığımız masrafı kendi bütçemizden ödemek zorunda kaldık . Bu yüzden artık bizimle çalışamazsın . '' dedi ve benim bir şey dememi beklemeden telefonu kapattı .

İşte şimdi her şeyimi kaybetmiştim . Sinirle masanın üstünde duran kitapları yere fırlattım . Kitapların biri tam önüme düştü ve bir sayfası açıldı . Açılan sayfada

'' Yeni bir başlangıç için bazen en dipten başlamak gerekir . '' yazıyordu .

Bu benim için bir işaret miydi ? Şu anda en dipteydim . En baştan başlayabilir miydim ? Yeni bir başlangıç yapabilir miydim ? Yapabilirdim ama nasıl ? Aklıma üniversitedeyken en yakın arkadaşım olan Clara geldi . Clara o zamanlar en iyi arkadaşımdı . Ama üniversiteden sonra İspanyaya gittiği için görüşememiştik . Ama bazen telefonda konuşuyorduk . Belki yanına gidebilirdim . Hemen telefonumu elime aldım ve onu aradım . Telefon ikinci çalışta açılmıştı .

'' Lodo ? Ne oldu ? İyi misin ? ''

'' Hiç iyi değilim Clara . Hiç iyi değilim . ''

'' Ne oldu , canım ? '' onun şefkatli sesinden sonra günlerdir akıtamadığım gözyaşlarım gözlerimden düşmeye başladı .

'' Thomas öldü , Clara . Öldü . Artık hiç kimsem kalmadı . Ne yapacağımı bilmiyorum . Bir işim bile yok . Burada daha fazla kalamam . Yanına gelebilir miyim ? '' son cümlede sesim küçük bir çocuk gibi çıkmıştı .

'' Ah , canım . Tabii ki gelebilirsin . Seni bekliyorum . Geleceğin saati mesaj at . ''

'' Teşekkür ederim . ''

'' Teşekküre gerek yok , canım . Arkadaşlar böyle günler içindir . Görüşürüz . ''

'' Görüşürüz . '' dedim ve telefonu kapadım .

Hemen internetten İspanya uçuşlarının saatlerine baktım ve iki saat sonraki uçaktan bir yer ayırttım . Bavulumu çıkarttım ve içine kıyafetlerimi ve önemli eşyalarımı koydum . En son bavulu kapatmadan önce en üste Thomas ile çekildiğim bir resmi koydum ve bavulu kapattım . Bavulu arkamdan sürükleyerek önce odadan sonra da evden çıktım . Evin kapısı kapadım ve kilitledim . Yeni bir başlangıç yapmak için yola çıktım .