Boş Hikaye

6 . Bölüm

1 ay sonra

Lododan

Bir aydır her şey sıradandı . Eski şeyleri yavaş yavaş unutuyordum . Başka bir ülkede yaşamak bana gerçekten iyi gelmişti . Oradaki evi satılığa çıkarmıştım . Ordaki ev satılınca parası ile burada küçük bir ev almayı planlıyordum . Bunlar beni düşündüren küçük şeylerdi . Beni düşündüren asıl şey Bay Dominguezdi .

O adamda tanıdık bir şeyler vardı . Onu her gördüğümde tuhaf hissediyordum . Onunla göz göze geldiğimde bakışları beni etkiliyordu . Ondan hoşlanmaya başladığımı anlamam uzun sürmemişti . Clara sayesinde sık sık karşılaşıyorduk . Bu benim ona karşı bir şeyler hissetmemi kolaylaştırmıştı . Ama yine de ona karşı mesafemi koruyordum . Her şeyden önce o tek arkadaşımın sevgilisiydi . Eğer aramızdaki mesafeyi kaldırırsam ona aşık olmam kaçınılmaz olurdu ve ona aşık olursam . Ya ben ya da Clara fazlasıyla üzülecekti . Bunları yanında bir de Bay Dominguezin verdiği tanışmışlık hissi vardı . Sanki onu daha önceden tanıyormuşum gibi hissediyordum . Onun gibi biri ile tanıştığımı hatırlamıyordum ama kalbim hissediyordu .

Bunları düşünürken bir yandan da çalışmaya çalışıyordum . Bunları düşünmeyi bırakıp çalışmaya başladım . Clara Bay Dominguezin yanındaydı . Yine onu düşünmeye başladığımı fark ettiğimde kafamı hızla iki yana salladım ve önümdeki projeye odaklandım . Bu sırada odanın kapısı açıldı ve hızla kapandı . Clara gelmişti .

" Ne oldu ? " diye sordum .

" Hiç . Hiçbir şey olmadı . Sadece Diego seni çağırdı . "

" Neden ? "

" Bilmiyorum . Ben de sordum ama söylemedi bey efendi . Hadi git yanına bakalım ne söyleyecekmiş ? "

" Tamam o zaman ben gidiyorum . "
dedim ve odadan çıktım . Asansöre bindim ve Bay Dominguezin odasının bulunduğu katın düğmesine bastım . Asansörden indikten bir kaç adım sonra onun kapısının önündeydim . Kapıyı tıklattım ve kapıyı aralayıp içeri girdim . O da kapının açıldığını duymuş olacak ki kafasını kaldırdı ve göz göze geldik .

Öylece durmuş birbirimizin gözlerine bakıyorduk . Biz birimizin gözlerine bakarken zaman duruyordu sanki . Ben kapının yanında bir elim kapı kolunda her an odadan çıkmaya hazırmış gibi duruyordum . O da oturduğu sandalyede arkasına yaslanmış bir şekilde beni seyrediyordu . Hala öylece birbirimize bakmaya devam ediyorduk . Etraf sessizdi . İkimizde konuşmuyorduk . Sonunda aramızdaki sessizliği bozdum ve

" Beni çağırmışsınız Bay Dominguez ? " dedim .

" Evet . Gel , otur Lodovica . Bu arada bana Diego diyebilirsin . Bu kadar resmiyete gerek yok . " diyerek karşısındaki koltuğu gösterdi .

" Neden size Diego dememi istiyorsunuz ? " derken gösterdiğini koltuğa oturmuştum .

" Çünkü ... " dedi ve sustu . Gözlerini dikmiş bana bakıyordu . Bende onun gözlerine baktım . Gözlerinde bir duygu karmaşası vardı . Bu kadar çok duygunun bir anda yaşanabileceğini tahmin etmezdim . Bir şeyler düşünüyor olmalıydı . Bu kadar derin duygular hissettiğine göre önemli bir şey düşünüyor olmalıydı . Büyük ihtimalle düşündüğü şey söyleyeceği şeyle ilgiliydi . Merakla onun ne söyleyeceğini bekliyordum . Bir süre daha sessiz kaldı sonra " Boşver . Önemli bir şey değil . " dedi . Önemli olduğunu biliyordum ama üstelemedim . Ne zaman isterse o zaman söylerdi . Ben de o zamana kadar aramızdaki mesafeyi korumaya devam edecektim .

" Beni neden çağırdınız , bay Dominguez . " dedim . Bu sefer hemen ama biraz buruk bir sesle cevap verdi .

" Sadece seni görmek istemiştim , Lodovica . "

Bu cümleden sonra ven de bir şeyler söylemek istedim ama söyleyemedim . Tam ona neden beni görmek istediğini soracağım sırada telefonu çaldı . O telefonda konuşurken ben de oturduğum yerden kalktım . Bu odada daha fazla kalırsam istemediğim şeyler olacağını düşünüyordum . Tam odadan çıkacağım sırada " Gidiyor musun , Lodovica ? diye sordu .

" Evet " dedim .

" Görüşürüz . "

" Görüşürüz . " dedim ve odadan çıktım . Odadan çıkınca kapının arkasına yaslandım ve derin bir nefes aldım . Aklımda söylediği tek bir cümle vardı .

"Sadece seni görmek istemiştim , Lodovica . "