18 . Bölüm

41 8 2
                                    

1 ay sonra 

Claradan 

Bir aydır biraz da olsa her Ã…Ÿey yavaş yavaş daha iyiye gitmeye başlamıştı . Diğerleri çoğu zaman evde kalırken ben şirkete gidip Diegonun yokluğunda boşlanmış işleri düzenliyordum . Ama bugün başka bir şey için evden çıkmıştım . Diegoyu görmeye gidecektim . Diegonun hayati tehlikesi ortadan kalkmıştı ve iki gün önce bize bir saat uzaklıktaki bir hastaneye nakledilmişti . Daha kendine tam olarak gelmemişti ama yakında geleceği düşünülüyordu . Bu yüzden bugün hastaneye gidip onu görecektim . Onu görmek istiyordum . Şu anda onunla konuşursam beni duyabileceğini biliyordum ve ondan babamın yaptıkları için özür dilemek istiyordum . 

Hastaneye gidince Sami de görecektim . Diegonun hastaneye kaldırıldığı ilk günden beri neredeyse hiç Diegonun yanından ayrılmamıştı ve bana Diegonun durumu ile ilgili en küçük bir değişikliği haber vermişti . Ama bunların dışında Sami öreceğim için tuhaf bir heyecan vardı içimde . Diego bundan neredeyse bir yıl önce bana Samin benden hoşlandığı ile ilgili bir şeyler söylemişti . Aslında ben de Samden hoşlanıyordum . Ama daha önce babam yüzünden bu hislerimi çok fazla büyütmemeye çalışmıştım . Ama şimdi babam yoktu ve belki aramızda bir şeyler olabilirdi . 

Hastaneye geldiğimde kapıda beni Sam karşıladı . Birlikte Diegonun odasına doğru yürümeye başladık . Bu sırada Sam elimi tuttu . Bir şey demedim ve birlikte yürümeye devam ettik . Diegonun odasının önüne gelince durduk . 

İçeri girip girmemek konusunda kararsız kalmıştım . Sam bana daha önce Diegonun yüzünün  çoğunun yanmış olduğunu söylemişti  ve onu o haldeyken görmek istediğimden emin değildim . Sam bunu anlamış olacak ki hala tuttuğu elimi destek olmak istermiş gibi sıkarak " Korkma o kadar da kötü değil . " dedi . Bende ondan cesaret alarak kapıyı açtım ve içeri girdim . Bir kaç adım attıktan sonra Diegonun yüzü görüş alanıma girmişti . 

Birden hıçkırarak ağlamaya başladım . Diegonun durumundan etkilendiğim için değil Diegonun durumundan haberi bile olmayan onun öldüğünü sandığı için güçlü durmaya çalışan Lodo için ağlıyordum . Ama bunu anlamayan Sam bana sarıldı ve beni odadan çıkardı . Birlikte bahçeye çıktık . Saçlarımı okşayarak beni sakinleştirmeye çalışıyordu . Ama pek fazla işe yaramıyordu . Uzun zamandır bu kadar çok ağlamamıştım . Biraz da olsa sakinleştiğimde Sam '' Ağlama . '' dedi . 

'' Ä°yi olacak . '' 

'' Biliyorum . '' 

'' Neden ağlıyorsun o zaman . '' 

'' Bilmiyorum . '' 

'' Ağlamanı istemiyorum . '' dedi ve gözlerimden akan yaşları sildi . Bir süre sessiz kaldık . Sonra birden '' Seni seviyorum . '' dedi . Bende farkında olmadan karşılık cevap verdim . 

'' Ben de seni seviyorum . ''

Boş HikayeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin