13 . Bölüm

30 6 2
                                    

Lododan

Sabah  uyandığımda büyük bir sürpriz karşılamıştı beni . Diego yanımda değildi . Bana veda etmeden gitmişti . Sadece bir not bırakmış ve gitmişti . Yazdığı notta şöyle yazıyordu .

Lodovicam ,
Biliyorum , uyanınca beni yanımda görmediğinde bana kızacaksın ama böylesi daha iyi . Eğer seninle vedalaşmak için uyanmanı bekleseydim gidemezdim . Sen arkamdan bana üzgün gözlerle bakarken gidemezdim . Bu yüzden böyle olmak zorundaydı .

Şimdi gidiyorum ama mutlaka geri döneceğim .

Bu notu ilk okuduğumda hiç bir şey yapamamış sadece ağlamıştım . Aslında hala ağlıyordum . Pek değişen bir şey yoktu . Bu sırada kapının zilinin çaldığını duydum . Ama yerimden kıpırdamadım . Canım hiç yerimden kalmak istemiyordu . Ayrıca kapıdaki kimse onunla da konuşmak istemiyordum . Sadece yalnız kalmak ve uyuyup hiçbir şey düşünmemek istiyordum . Ama kapıdaki her kimse bu pek mümkün görünmüyordu . Bir süre sonra kapıdakiler yüksek sesle konuşmaya başlamışlardı . İki kişiydiler . Ve bir şey için kavga ediyorlardı sanırım . Bir süre sonra kapının anahtarla açılma sesini duydum ve bundan saniyeler sonra iki kişi odama daldılar . Tini ve Clara . Neden Claraya evimin anahtarını vermiştim ki ? Eğer böyle bir zaman da beni rahatsız edeceğini bilseydim vermezdim . Gerçi onlara buraya gelip bana göz kulak olmalarını büyük ihtimalle Diego söylemiş olmalıydı . 

'' Yalnız kalmak istiyorum . '' dediğimde ikisi de aynı anda '' Olmaz . '' dedi . Bunun ofladım ve '' İkinizle de konuşmak istemiyorum . Sadece yalnız kalmak ve uyumak istiyorum . Beni rahat bırakın .'' dedim . İkisinin hala aynı yerde durduğunu gördüğümde yatağın üstündeki yastıklardan birini onlara fırlattım . Ama onlar gitmek yerine yastığı yeniden bana fırlatmayı seçtiler . Kısa zaman içinde bir yastık savaşı başlamıştı . Yastıklar havada uçarken benim de moralim biraz da olsa düzelmişti . 

İnsanın zor zamanlarda yanında olan arkadaşlarının olması ne güzel bir şeydi . Arkadaşlarım olmasaydı . Hala yatakta yatmış ağlıyor olurdum . Ama yanımda olmakta ısrar eden arkadaşlarım sayesinde berbat bir şekilde başlayan günüm daha güzel bir hale gelmişti . Sevdiğim adam yanımda olmasa da beni  Yastık savaşımız bitince benim evde tek başıma kalmamı istemediklerini söylemişlerdi ve Tini üçümüzün birlikte onun yanında kalmamızı önermişti . Ben ilk başta itiraz etsem de bana bunu kabul ettirmeyi başarmışlardı ve daha ne olduğunu anlamadan kendimi Tininin evinde bulmuştum . İlk başta onlarla birlikte oturmuştum ama sonra hemen benim için hazırlanan odaya çıkmıştım . Uyumak istiyordum . 

Gün boyu onu çok fazla düşünmemiş olsam da yastığa başımı koyduğum anda ilk aklıma gelen Diego olmuştu . Onun benden uzakta ve tehlikede olduğunu bilmek içimde bir boşluk oluşturuyordu .Ona bir şey olmasından korkuyordum . Ama çok iyi bildiğim bir şey vardı . Diego verdiği sözleri tutardı . İki ay demişti bana ne olursa olsun iki ay sonra geleceğim demişti . Şu anda  tek tutunabileceğim söz buydu . Gözlerimi kapadım ve iki ay sürmesini istediğim bir uykuya daldım . 

Boş HikayeHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin