Boş Hikaye

24. Bölüm

Diegodan

Öylece durmuş elimdeki küçük kağıtta yazanlara bakıyordum . Geçen zaman içinde kağıtta yazanları tekrar tekrar okumuş hepsini ezberlemiştim
. Ama hala inanamıyordum . Kendini öldürmeye çalışmasının nedeni sadece bendim . Benim yüzümden intihar etmişti . Benim öldüğümü sandığı için intihar etmişti . Ama ben ölmemiştim ki . O bunu düşünerek canına kıydığı sırada ben onun yanına gitmek içib hazırlanıyordum . Keşke o hastaneden bir gün önce çıkmış olsaydım ya da sadece bir kaç saat önce . O zaman Lodovicaya bir şey olmazdı . Şu anda iyi olabalirdi .Ama olmamıştı . Ben onun yanına gelirken o benden kaçmıştı . Şimdi nasıl olduğunu bilmiyordum . İyi olup olmadığını bilmiyordum . Onun iyi olmasını , yanımda olmasını istiyordum . Bunun için her şeyi yapabilirdim. Ama şu anda elimden hiçbir şey gelmiyordu . Bu çok sinir bozucuydu . Onun iyi olması için her şeyi yapabilecekken tek yapabildiğim şey beklemekti . Şu anda beklediğim ve istediğim tek şey bir doktorun gelip bana Lodovicanın iyi olduğunu söylemesiydi .

Bu sırada istediğim şey gerçekleşti . Yanıma bir doktor geldi ve " Lodovica hanımın yakını mısınız ? " diye sordu . Sadece başımı sallayabildim . Bunun üzerine doktor konuşmaya başladı .

" Lodovica hanımın durumu iyi . İlaçlar etkisini göstermeden müdahale edildiği için bir sorun yok . Bir kaç saat içinde uyanacağını düşünüyoruz . İsterseniz o uyanana kadar odasında bekleyebilirsiniz . " dedikten sonra Lodovicanın odasının nerede olduğu hakkında bir kaç bilgi verdi ve gitti .

Doktorun söylediklerinden sonra içimdeki sıkıntı biraz da olsa azalmıştı . Lodovicanın iyi olduğunu biliyordum artık . Oturduğum yerden kalktım ve onun odasına doğru ilerlemeye başladım . Odanın önüne gelince kapıyı açtım ve içeri girdim . İşte sevdiğim kadın karşımdaydı . Lodovicam karşımdaydı . Mışıl mışıl uyuyordu . Bir yıldan fazla zaman olmuştu onu gömeyeli .Yüzünde yorgun bir ifade vardı . Tabii bu bir yıl içinde yaşadıkları onu fazlasıyla yormuştu . Hatta hayattı boyunca çok şey yaşamıştı ve çok yorulmuştu . Şimdi dinlenmeyi hakkediyordu . Uyandığında tüm kötü şeyler bitmiş olacakktı . Hep birlikte mutlu olacaktık .

~~~~~~~

Akşam olmuştu . Beş altı saattir onun uyanmasını bekliyordum . Başında oturmuş onun uyanmasını bekliyordum . Onu uyurken seyretmek çok güzel bir şeydi ama artık uyanmasını istiyordum . Onunla konuşup ona bundan sonra yanında olacağımı söylemek istiyordum .

Bu sırada yavaş yavaş gözlerini açtı . İlk başta kendine gelmesi biraz zaman aldı . Kendine gelince nerede olduğunu anlamak için etrafa bakınmaya başladı . Beni gördüğünde ilk başta biraz şaşkınca bana baktı . Sonra " Diego ? " dedi .

" Evet canım . Burdayım . Yanındayım . "

" Şu anda ölmeyi başarıp yanına mı geldim ? Yoksa bu sadece ilaçların etkisiyle gördüğüm bir hayal mi ? "

" İkisi de değil . " dedim saçlarını okşarken .

" Ben gerçekten yanındayım . Geç olsa da yanına geldim . Artık seni hiç bir zaman bırakmayacağım . Bugüne kadar yanında olamadığım için özür dilerim , Lodovica . Geç kaldığım için özür dilerim . "