Shine ~ TakeMikey

²²

Sarı saçlı çocuk yaklaşık 3? 4? gün hastane koridorunda öylece beklemişti. Hayır, amacı kendisini affettirmek değildi, çocuğun uyanışını ilk o görmek istiyordu.

Siyah saçlı olan yerde oturan neredeyse bayılmak üzere olan çocuğa baktı,

"Bana bak Manjirou iyice sinirimi bozmaya başladın sen! Kaç gündür aynı şekilde oturuyorsun bir gram uyumadan! Gidip uyu! Sence Takemichi bu durumda olmanı ister miydi?"

Ortamdakiler yalnızca siyahlının konuşmasına soğuk bakışlar aterken Manjirou, başta sesini dahi çıkartmamıştı.

Siyahlı olan yine her zamanki gibi dayanamamıştı arkadaşına, zaten hep o dayanamazdı onu yorgun görmeye.

Manjirou'nun gozunden bir damla yaş akmıştı. Evet, herkesin her daim güçlü gördüğü o çocuk ağlıyordu.

"Çok üzgünüm.. "

Manjirou özür dilemezdi, Manjirou özür dilenecek şeyler yapmazdı.. ama özür diliyordu işte..? Ne olmuştu ona..? Aşk mı bu hale getirmişti onu..?

Chifuyu'nun gözleri bir anda öfkeyle dolmuştu.

"Olmalısın Sano! Senin yüzünden bu hale düştü tamam mı? Onu dinleme zahmetinde bile bulunmadın! SENİN YÜZÜNDEN BU HALDE!!"

"Chifuyu.. sakin ol.."

Siyahlı sarı saçlıyı kollarından tuttuğunda, sarılının gözünde de bir damla yaş akmıştı.
Siyahlı sarılıya sarıldığı sırada bir anda bir ses gelmişti.

"U-uyandı!!"

İçerideki kadın hemşirenin sesi ile herkes Takemichi'nin odasına yönelmişti.

"D-doktor çağırmalıyım! Lütfen dışarıda bekleyin içeri girmeyin!"

Hemşire koşarak dışarı çıktığında, odanın yan tarafında duran cama yönelmişti Manjirou, görmek istediği o mavi gözlerle göz göze gelene kadar iyi hissediyordu.. lakin karşısındaki gözler, pek güzel bakmıyordu ona.. daha çok, boş, anlamsız bakışlar..

Manjirou gözünden akan tek tük yaşları silmişti.

Bir kaç dakika sonra doktor içeri girmiş ve Takemichi ile konuşmaya çalışmıştı.

-

"Şimdi elimdeki iğneyi ayağına ve ellerine bastıracağım hissetmezsen bana söyle tamam mı?"

Takemichi boş gözlerle bakmaya devam edince doktor  bunu onaylama olarak kabul edip iğneyi ayaklarına ve ellerine bastırmıştı. Fakat yinede Takemichi'den ne bir tepki ne de yanıt alabilmişti.

"Hanagaki acı hissettin mi..?"

Takemichi hafif onaylamak için kafasını eğmişti, aynı andada gözleri dolmuştu.

Doktor Takemichi'nin omzuna elini koymuştu.

"Kim olduğunu ve neden burada olduğunu hatırlıyor musun..?"

Takemichi doktorun söylediği şey ile gözyaşlarının hızlanmasına engel olamamıştı. Hissettiği acıyı anlık hatırlaması nefesini kesiyordu.

"Tamam.. anladım.. şimdi seni normal bir odaya alacağız, düzenli şekilde serum verip bir sıkıntın olup olmadığını gözlemleyeceğiz. Tamam mı..?"

Takemichi hiçbirşey söylememişti, doktorda birşey olmadığını düşünerek birkaç hemşire çağırmıştı. Takemichi'nin dışarı çıkması ile tanıdık yüzleri görmesi bir olmuştu, ve daha çok akmıştı gözünden yaşlar..

_______
Biliyorum cok gec attim ve kotu
Yine deeee diger bolumu uzun yazarak telafi edebilirim sanirim?

Peki düşüncelerinizz??